Beste mensen,
De vliegreis van Terra, Fred en Bongo is prima verlopen. Toch was dit in meer dan één opzicht weer een hele bijzondere reis.
Het begon al met het feit dat we de tickets voor twee grote airkennels hadden gekocht zonder dat we nog kandidaatjes voor die vlucht hadden. De aanbieding van Lotte en Piet om hondjes mee te brengen uit Alicante naar Nederland konden we natuurlijk niet ongebruikt laten passeren.
Toen we op 6 november terugkwamen met de carvan en alle laatste adoptantjes mee hadden laten komen waren we zogenaamd “helemaal bij” met het vervoeren van alle geadopteerde geluksvogeltjes die een toekomst in Nederlandtegemoet konden zien..
We rekenden erop dat er in de tijd van drie daaropvolgende weken genoeg adopties zouden komen om die ‘gouden plekjes’ in het vliegetuig te vullen. Nou en dat was ook zo. We waren amper vijf dagen terug toen duidelijk werd dat Fred een plekje zou krijgen en even later was ook de adoptie van Terrsa een feit. Toen we ruim een week voor de vlucht bericht kregen dat ook Bongo welkom was, waren we maar wat blij dat we de gok hadden genomen.
Zo werd in Tobarra alle voorbereidingen genomen voor het vertrek van de Fred, Terra en Bongo genomen. Bongo, die nog maar sinds kort in het asiel was moest nog gecastreerd worden dus dat werd meteen gepland zodat hij nog een week had om aan te sterken voordat de vlucht zo plaatsvinden. Dan staan ze allemaal klaar en is het wachten tot 29 november 15.00 uur. Piedy en Juan Carlos zorgen voor de laatste handelingen op het asiel voor di dag en laadden twee grote airkennels in de auto. Als laatste mogen de hondjes instappen en dan gaan ze op reis naar Alicante Airport. Na een rit van anderhalf uur komen ze tegen 18.00 uur daar aan. Het is al donker en direct mogen de hondjes de auto uit om even lekker de benen strekken en even kijken of er nog een plasje gedaan moeten worden. Daarna liepen Piedy en Juan Carlos met de hondjes en de twee airkennels de vertrekhal in waar Lotte en Piet op hen wachtten bij de inmiddels bekende Coffee Corner.
Zoals jullie kunnen zien loopt hier Bongo lekker in het rond en vertrouwt hij Juan Carlos en Piedy volledig. Het arme beestje had al zoveel ellende meeegemaakt met vreemde mensen dat dit op Schiphol anders zou zijn want met allemaal vreemde mensen om zich heen dat was een beetje te veel van het goede.
Voor degenen die Piedy (nog) niet kennen… Piedy heeft de lichte spijkerbroek aan.
Juan Carlos heeft de foto’s genomen dus helaas is hij deze keer niet te zien.
Het ritueel is bekend. Al gauw moest er ingecheckt worden waarna de hondjes naar de afgifte plaats voor de Odd-size bagage werden gebracht. Daar werden ze overgedragen aan het luchthavenpersoneel en verdwenen ze uit het zicht. Dit moment is altijd even vervelend omdat je helemaal niets meer voor de beestjes kunt doen en ze pas weer zult zien als ze uit het bagageruim komen op de plaats van bestemming.
Om 23.35 uur krijgen we van Lotte en Piet een sms-berichtje “we zijn geland”… Wij hadden al van Tessa en Patrick en Gilbert en Janie vernomen dat ze al op Schiphol waren en toen we zelf bij Aankomsthal 3 kwamen zagen we ook Miquette en Martien. Wetende dat de hondjes al op Nederlandse bodem zijn, begint het wachten. Dan lijkt drie kwaratier véél langer te duren dan 45 minuten.
Eindelijk was het dan zover en kwamen Lotte en Piet door de deuren gelopen met de twee airkennels waarin de hondjes zijn vervoerd.
Arme Bongo die nog maar kort in het asiel was geweest en net een beetje gewend was geworden aan Piedy en Juan Carlos had kort voor de reis zijn castratie mee moeten maken en wilde absoluut zijn kennel niet uit komen. Toen ik hem probeerde met enige overedingskracht uit de kenel te krijgen liet hij met zijn tandjes zien dat hij niet mee wilde werken. Ik raakte gewond en het bloed spoot door de hele aankomsthal. Ziekenwagens en hulpdiensten schoten van alle kanten te hulp en de sirenes maakten de boel nog erger…. Sorry ik raak een beetje op drift. Dit is natuurlijk flauwekul maar één ding was zeker. Bongo was nog te bang om zich zomaar bloot te geven in deze grote hal met zoveel vreemde mensen om zich heen. Zelfs Muki kon hem daar niet toe verleiden. Wetende wat hij heeft meegemaakt besloten we om hem lekker te laten zitten en met kennel en al naar het huis van Gilbert en Janie te brengen.
Muki die zelf een jaar geleden ook dezelfde met het vliegtuig reis had gemaakt vond het wel leuk om kennis te maken met Fred en Terra. Zijn beurt om met Bongo vriendjes te worden zou wel later komen.
Fred en Terra hadden geen problemen om zich te laten zien aan alle mensen die belangstellend stonden te kijken. Even een beetje drinken en zich alle aandacht laten welgevallen.
Er moet natuurlijk goed kennis gemaakt worden met de nieuwe huisgenootjes en daar wordt dan ook even de tijd voor genomen.
Voor we afscheid nemen geeft Annerie aan de nieuwe baasjes de paspoortjes.
Als dan het moment van ‘wandelen naar 
de auto’ is aangekomen hadden zowel Fred als Terra daar nog wel wat 
problemen mee. Lopen aan een lijn is iets dat geleerd moet worden maar ook nog op de gladde tegels van de aankomsthal nou daar moet even de nodige maatregelen tegen genomen worden. Hierin gaf Fred het “goede” voorbeeld en ja dan zit er weinig anders op dan hem maar een stukje te dragen.
Zo vertrokken Martien en Miquete met Fred naar Hooge Mierden en Patrick en Tessa met Terra naar Rhenen.
Janie en Gilbert reden met Muki vooruit naar Bleiswijk en wij volgden hen met Bongo in de kennel. Het was duidelijk dat Bongo nog echt de tijd moest krijgen om te wennen aan alle veranderingen die hem te beurt vielen. De kennel werd geplaats op een rustig plekje in de kamer met het deurtje open. Zo kon hij rustig de boel observeren. Het is goed zo. Op die manier kan hij wennen aan de poes en de nieuwsgierige blik van Muki. na een lekker kopje koffie vertrekken Annerie en ik huiswaarts. Gauw nog even onze eigen hondjes Daisy, Botas en Sally uitlaten want die waren door onze nachtelijke escapades uit hun ritme gehaald. Het was inmiddels tegen vier uur dat we op bed lagen.
Gilbert was deze eerste nacht, of wat er van over was, bij Bongo in de kamer blijven slapen. Vandaag 30 november, In alle vroegte kregen we te horen dat Bondo al wat gedronken en gegeten had en af en toe bij het randje van het deurtje van de kennel had gekeken en ja dat hij zich zelfs laat aaien. Een gezonde nieuwsgierigheid zal hem ook doen besluiten ook naar buiten te komen. Het is slechts een kwestie van tijd dat Bongo van Muki zal leren dat het leven in Bleiswijk echt geweldig is.
Net na de middag krijgen we opnieuw bericht van Gilbert en Janie, Bongo heeft omstreeks 11.45 uur Bongo zijn veilige kennel verlaten en definitief besloten zijn nieuwe omgeving goed te verkennen. Bongo heeft zijn nieuwe maatje Muki gevonden en samen laten zich het eten goed smaken. Onze aanpak om vooral niets te forceren en Bongo vooral zelf het moment te laten bepalen waarop hij de volgende stap wil maken is de juiste gebleken Dit was het mooiste bericht dat we konden krijgen. Tja eind goed al goed…..
Alle hondjes zijn op hun plekje gekomen en kunnen rustig wennen aan hun nieuwe baasjes en het nieuwe leven in Nederland. We zullen graag de komende tijd nog verslag doen van hoe het met de drie nieuwe Hollandse makkers gaat.
Tot zover,
Groet,
Annerie en Ton