Beste mensen,
Die paar dagen met auto pech duren dus wat langer.
11 oktober 2012
Donderdag 11 oktober was er beetje zon en hebben we er het beste van gemaakt maar het bleef een armoe om zo tussen de prachtige autowrakken te moeten zitten. Het weer is vandaag opnieuw betrokken met af en toe een bui. De boel buiten uitstallen is niet verstandig omdat we niet met natte spullen willen reizen. Nu ons duidelijk is geworden dat we de komende vier dagen nog wel in Saint Flour zullen zijn, hebben we het unieke uitzicht hier wel gezien. Na overleg met de ANWB hebben we aan Ben de eigenaar van garage BECO verzocht om ons morgen naar een camping te slepen. Dat was geen enkel punt. Hij is zelfs genegen om ons voor het weekend een leenwagentje te geven zodat we de omgeving kunnen verkennen. Dat is natuurlijk erg aardig van hem en daar maken we dankbaar gebruik van. We denken dat het eerder gebruikt zal worden om een boodschapje te kunnen doen.
Toen we op 8 oktober, na de allereerste reparatie, op het punt stonden om te vertrekken had Ben ons toen al gewezen op de camping International, La Roche Murat, 15100 Saint-Flour. Dat we toch hadden besloten om de weg naar Spanje te vervolgen, wat ons direct deed stranden op de eerste helling die we tegenkwamen, is achteraf toch maar gelukkig geweest. Ben die had verwacht dat we naar de camping waren gereden was verbaasd ons toch terug te zien op de snelweg.
Eerlijk gezegd hebben we nu echt dringend behoefte aan een douche en een positieve omgeving die bij voorkeur ook een beetje vakantie uitstraalt. Onze hondjes, die nergens mee lijken te zitten, hebben ook extra beweging nodig want de korte rondjes lopen op het garageterrein is natuurlijk niet optimaal.
Vrijdag 12 oktober 2012
De verjaardag van Annerie verliep wel iets anders dan we ons hadden voorgesteld. Het was door de omstandigheden absoluut een verjaardag waar we nog eens bij een borrel een boompje over op kunnen opzetten. We hebben tientallen mailtjes gehad om Annerie te feliciteren met haar 60 ste verjaardag èn om ons gelijk een hart onder de riem te steken. We kunnen jullie vertellen dat dit ons erg goed heeft gedaan. Nog nooit kwamen er zoveel felicitaties binnen. Iedereen die ons al langer volgt weet dat we elk mailtje afzonderlijk beantwoorden. Helaas was dat ditmaal door gebrekkig internetbereik niet mogelijk. Onze verontschuldiging hiervoor.
Enfin vanmorgen hing de auto weer aan de computer. We hadden verwacht dat hij in alle vroegte naar een Renault garage zou gaan voor een computer diagnose maar dat was blijkbaar niet meer het geval ??!! Er wordt nu een nieuw luchtmassameter besteld en geplaatst. En dan maar hopen dat het hiermee opgelost is. De auto moet 180 pk ter beschikking hebben anders komen we onmogelijk met de caravan de berg op. Bij de laatste testrit was dit amper 100 PK… Laten we hopen dat die laatste 80 pk dus gevonden worden in de ‘luchtmassameter’.
Omstreeks 16.00 uur kregen we het seintje dat we ons klaar moesten maken om weggereden te worden naar de camping. De hondjes moesten in hun eentje even keurig blijven wachten totdat de caravan werd aangehaakt. De lieverdjes doen dat natuurlijk op commando zoals ze altijd doen (ahum). Daarna werden we dan weggesleept naar de camping. Hoera.. !!! en het was de moeite waard. Omdat we een nogal lange caravan hebben kwamen we op een stukje van de camping te staan waar de plekken wat langer waren. Dit gedeelte was eigenlijk al afgesloten voor de winter waardoor we de enige gasten leken. De natuur is prachtig en de herfstkleuren maken het heel speciaal. De lege camping geeft je het idee dat de hele camping voor jou alleen is. Dat maakt het wandelen met de hondjes wel erg leuk. Eén met de natuur. Diezelfde natuur die overigens, zoals later zou blijken, behoorlijk te keer kan gaan. In een ander gedeelte staan wel een paar campers maar daar lopen we natuurlijk niet heen.
Gauw hebben we het extra tentje opgezet. Niet de grote voortent want dat is te veel werk maar een plop-op-partytentje staat in een mum. Die hebben we speciaal bij ons voor onderweg. Kijk dat schiet lekker op. We willen ook nog even melding maken van het schitterende spektakel dat we te zien krijgen van de talloze roofvogels die boven de toppen van de bergen in een schier oneindige zweefvlucht patrouilleren en uitkijken naar een jammerlijke prooi die gebonden is aan de zwaartekracht… Het maken van mooie foto’s is helaas niet gelukt vanwege de grote afstand en later de slechte weersomstandigheden.
Na het inrichten van ons stulpje was het even tijd om te stoeien met Daisy, Botas en Sally die echt even qualitytime nodig hadden.
Al met al zullen we dus veel later in het asiel te Tobarra aankomen om de snoeppakketjes af te geven dan gepland was. Dat zou aanvankelijk op 14 oktober plaatsvinden maar dat zal wel ergens rond de 20e worden, precies weten we het nog niet. Of we überhaupt nog op de camping in Oliva komen te staan kunnen we alleen maar hopen. In ieder geval zal het daar iets warmer zijn want….
Zaterdag 13 oktober
We worden wakker in een wereld die bedekt is in een laagje rijp. Het heeft vannacht gevroren en dat is toch weer een bijzondere ervaring. Gelukkig is de caravan lekker warm dus daar hebben we geen problemen mee. We merkten wel dat het elektrische mini kacheltje dat we voor nood bij ons hebben defect was. Die moeten we dus even vervangen. We hebben nog genoeg alternatieve warmtebronnen bij ons dus dat gaf ons geen paniek.
Het verblijf is hier echt mooi. Het moet een drie sterren camping zijn maar dat zal alleen vanwege de ligging zijn. De sanitaire voorzieningen zijn netjes maar niet overdadig uitgevoerd. De mensen zijn erg gastvrij en een dame op leeftijd bestiert de camping. We weten natuurlijk niet hoe het in het hoogseizoen zal zijn want in november zal deze camping de deuren sluiten.
Dan krijgen we het laatste nieuws van de ANWB die weer met de garage contact heeft gehad. We moeten erop rekenen dat de auto niet voor dinsdag 16 oktober klaar zal zijn…. Het zij zo……
Zondag 14 oktober
Het is de afgelopen nacht niet zo koud geweest en er hing vanmorgen geen mist. Tegen de middag kwam zelfs de zon er even door maar met de zon kwam er ook een stevig windje opzetten. Die werd zo erg dat ik met een paar scheerlijnen mijn tentje ging borgen. Annerie had al een paar keer bedenkelijk gekeken maar ik had natuurlijk alles volledig onder controle. Vooral met een zelfverzekerdheid te werk gaan dat was mijn motto… en even later kon ik met big smile Annerie gerust stellen dat we nu met ons tentje veilig stonden. Had voor de zekerheid, meer om Annerie gerust te stellen, nog water- en colaflessen ingezet om vooral de zijflappen vast te houden en dat zag er wel solide uit al zeg ik het zelf. Tja … maar dat was niet het geval, wist ik veel … waar waren anders die scheerlijnen voor… 
De wind werd nog krachtiger en zelfs ik kreeg het zelfs een beetje benauwd. Het geklapper van de tent werd heftiger en steeds zag ik, ondanks extra haringen in de voet van de poten, dat de palen af en toe los kwamen van de grond. Dat ging niet goed. Ik moest dat ding toch maar afbreken. Ik was ervan overtuigd dat binnen enkele minuten de tent echt het luchtruim zou kiezen…. Dus alle net aangebrachte scheerlijnen weer losgemaakt en met enige spoed de tent ingeklapt. Het inklappen gaat net zo snel als het opzetten dus dat was zo gebeurd. Wat je wel doet met een tentje is een grondzeiltje leggen, tafeltje en stoeltjes erop, lampje aanleggen je kent dat wel … zo lekker knus maken. Het afbreken is dus meer dan het tentje alleen.
Net op tijd is alles voor de opkomende storm gered. Wat er nu overschiet is de kale caravan met de ijzeren buitenren. Het ziet er wat schamel uit maar we hoeven ons in ieder geval niet druk te maken over wegwaaiende zaken.. tenzij de hele caravan gaat vliegen…. Nee… dat zal wel niet… We spreken af dat we dat tentje hier in ieder geval niet meer zullen opzetten. 
Daisy en Botas vinden het buiten prachtig en het weer kan niet onstuimig genoeg zijn. Zij hielpen mee met het storm klaarmaken van de eigendommen. Ze liepen natuurlijk niet in de weg en lagen niet op de zeiltjes die ik in de harde wind moest opvouwen…. Haha… Annerie is ondertussen gaan afwassen en heeft wasgoed binnen gehaald. Als je alles onverwachts binnen een plekje moet geven is dat niet makkelijk. Gelukkig 
hebben we een soort mini-droogtentje met een flinke föhn eraan dat wasgoed droogt (zie dat blauwe ding op de rechter foto). Dat hebben we vlug binnen opgezet tussen ander nat wasgoed en naast de air-kennels en draad benches En ja, dat ding werkt echt. Helaas kunnen we er niet alles in kwijt omdat we natuurlijk veel te veel wasgoed hebben. Dat krijg je nou eenmaal als je buiten je planning gaat leven waardoor je pas veel later de was kunt doen dan je aanvankelijk gepland hebt.
Voor oplettende lezers die zich afvragen waar Sally is gebleven ?? … nou die ligt al die tijd in de caravan pal voor de kachel. Tja verschil moet er zijn. Bij extreem koud weer hebben we voor haar een wintertruitje bij ons.
Het is 14.30 uur en ondertussen zitten we met z’n alletjes binnen. We voelen de caravan schudden van de wind en aan één kant zijn de ramen nat van de slagregen. Het voelt echt herfstachtig. Wat zou een lekker zonnetje en een temperatuur boven de 20 graden toch heerlijk zijn…. Met alle regen die we tot nu toe hebben gehad verlangen we nu echt naar een beetje beter weer…
We kijken uit naar de komende dagen en dan met name naar de dinsdag…
Wat zou het leuk zijn als we dan onze weg konden vervolgen richting het zuiden, richting de hondjes en een nieuwe planning kunnen maken…
Tot zover maar weer…
Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
06-22225271