Nieuws: Dierenmissies weekjournaal van 5 november 2017

WILT U DIT WEEKJOURNAAL AUB DELEN MET AL UW VRIENDEN EN KENNISSEN?

HARTELIJK DANK NAMENS ALLE SPAANSE HONDJES DIE EEN BAASJE ZOEKEN

Om 02.00 uur gaat de wekker. Alles stond al klaar voor mijn vlucht naar Barcelona. De kennels stonden al in de auto en zoals gewoon had Annerie mijn tas ingepakt en gezorgd voor broodjes voor onderweg. Rond half drie vertrok ik naar Rotterdam voor mijn vlucht die rond 07.00 uur zou vertrekken. Een voorspoedige rit en ruim op tijd om in te checken zorgde voor een ontspannen start van deze dag.

Zo kwam ik rond 09.00 uur aan in Barcelona en begon het wachten op de Dulce en Lara. Dulce moest uit Torredembarra komen en zou gebracht worden door Julio een medewerker van het Olescan asiel aldaar en Lara, van het asiel CAAD, zou door Miranda gebracht worden die haar anderhalve maand in opvang had gehad om haar te laten wennen aan het huiselijke leven. Omdat mijn vlucht om 15.20 zou vertrekken verwachtte ik de hondjes rond 13.30 uur om in te checken. Nadat ik de kennels had opgehaald van de bagage afdeling, had ik dus nog alle tijd om een plekje te zoeken om met mijn crypto boekje en een kop koffie te wachten op de hondjes. Koffietent Jamaica bleek hele lekkere koffie te hebben.

Rond 11.30 uur kreeg ik van Miranda een berichtje dat Julio met Dulce tegen 12.00 uur op de luchthaven aan zou komen. Miranda zou er rond 01.00 uur zijn met Lara. Kijk dat maakte het wachten natuurlijk al een stuk aangenamer. Een stukje afleiding deed de tijd sneller voorbij gaan. Ik had de kennels net in elkaar gezet toen Julio op mij afliep en mij herkende aan de kennels. Hartelijke kennismaking volgde en met mijn ‘Spaans’ begreep ik dat hij nu Dulce uit de auto zou halen en zo zag ik hem met Dulce even later de grote hal van het luchthavengebouw binnen komen. Wat een lieverd. Totaal ontspannen en nieuwsgierig om zich heen kijkend vond Dulce het allemaal prima.

.

.

.

Toen Julio weer was vertrokken namen we plaats vlakbij de ingang. Hier konden alles goed in de gaten houden en zo Miranda met Lara aan zien komen. Natuurlijk duurde dat nog even en toen Dulce eenmaal wat gewend was aan het voorbij gaan van de mensen ging ze liggen om zo de wacht te houden.

Zo verstreek de tijd en na nog een wandelingetje te hebben gemaakt voor het gebouw zagen we Miranda, Roger en Lara op ons af lopen.

.

.

.

.

.

.

Dulce en Lara, beiden uit verschillende asielen,  kenden elkaar niet, en moesten even kennismaken.  Dat was gauw gebeurd en vanaf dat moment stonden ze zusterlijk naast elkaar.

 

.

.

.

.

.

Verbluffend was om te zien hoe Lara op haar gemak was, wetende dat zij bij Miranda en Roger zoveel had moeten leren in zo’n korte tijd. Van een dametje die schrok van alles wat ze zag tot een zelfverzekerde lady die haar plaats in nam in deze grote vreemde hal zonder enige aarzeling.

We hebben nog even gewacht voordat we naar de incheckbalie gingen. Uiteindelijk moest het toch gebeuren en voegden we ons in de rij met mensen. De formuliertjes worden daar ingevuld en kennels worden voorzien van de stickers die de bestemming aangeven.

.

.

.

.

Dan moeten we een stuk door de hal lopen naar de odd-size bagageafdeling. We worden voorgegaan door een aardige medewerkster van de luchthaven.

Daar moeten we weer op onze beurt wachten. Onze dames zijn echte troopers die dan leidzaam toezien hoe de scanner wordt klaargemaakt om de kennels er door te laten gaan.  Daarna mogen zij in de kennels en komen ze er pas weer uit in Rotterdam.

Op de linker foto: ..Arme Roger laat ik hem zo ploeteren met de kennels en de hondjes terwijl ik hem op de foto zet… dat was niet zo netjes van mij…

.

.

.

We hadden nog een kwartiertje voordat ik naar de security controle moest dus hebben we nog even in alle rust een snelle bak koffie genomen. Miranda en Roger zwaaiden me uit toen ik me in de drukte stortte voor de controle.

Alles op de band in het bakje en dan naar gate S20.

Alles ging vlot en voor dat ik het weet neem ik plaats op stoel 14C en had ik weer twee uur verplichte rust dus toen maar weer mijn cpryptoboekje te voorschijn getoverd.

.

.

.

.

We vertrokken mooi op tijd en voor 17.30 uur stonden weer aan de grond in Rotterdam. Terwijl ik over het  platform van het vliegtuig naar het luchthaven gebouw liep zag ik de baasjes al staan op het Panoramadek. Tegelijkertijd zagen we hoe de hondjes met een bagagewagen naar het gebouw werden gebracht. Zo snel had ik nog nooit meegemaakt. Toen ik eindelijk in de bagageruimte kwam stonden de hondjes al klaar. Wat een geweldige service !!! .

.

.

.

.

Gauw een bagagewagentje gepakt en de kennels erop gezet. En toen zo spoedig mogelijk naar de aankomst hal waar Karin en Paul met dochter Kiara en Maaike met dochter Jorien stonden te wachten.

Zoals op het filmpje is te zien was het uit de klennels halen nog niet zo makkelijk. Dat kwam door de ty-wraps. Een nagelknipper doet wonderen maar ze zaten zo strak dat het nog even een beetje gepruts was. Maar even later was alles ok en konden Dulce en Lara de poten strekken.

Kiara knuffelt Lara en gaat gelijk nog stukje met haar lopen.

 

Maaike en Dulce zijn gelijk onafscheidelijk.

 

.

.

Een flesje water werd gedeeld en was er tijd om even bij te komen van alle nieuwe indrukken

.

.

.

.

.

.

.

.
.

.

 

Zo konden we ook nog iemand strikken om een groepsfoto te maken en dat is altijd leuk.

v.l.n.r. Jorien, Maaike., Ton, Kiara, Karin en Paul en natuurlijk Dulce en Lara

.

.

.

.

.

.

.

Ik werd weer even geholpen met het inladen van de kennels en die avond stond de groepsapp niet stil… Rond 21.00 uur was iedereen thuis.

.

Al gauw kregen we berichtjes van Dulce en Lara.

Dulce vond dat, als ze uit de hand gevoerd wordt, de brokjes dan veel lekkerder waren.

 

Lara heeft haar nieuwe mand gevonden die al voor haar klaar stond. 

.

.

.

.

Dinsdag 31 oktober 2017

.

Het is weer een normale werkdag en zodra het kon konden we de foto’s verzamelen om het reisverhaal te schrijven.

 

Woensdag 1 november 2017

Update Dulce
.
Dulce mag al mee naar het werk van Maaike die in de zorg werkt. Dulce is overal op haar gemak en neemt het er van om daar een tukje te doen. Dat is natuurlijk voor herhaling vatbaar.  Zo hoeft ze ook maar minder thuis te blijven als Maaike moet werken.

.

.

.

—————————————————————–

 

.

Update Lara

Ola het gaat goed met Lara. Zij moet wel even wennen aan alle ochtendrituelen en dat er weer iemand naar werk/school gaat. Dan begint zij kort te piepen, maar Lara zal in loop van de tijd begrijpen dat we altijd weer thuis komen. Wij hebben haar nog niet alleen gelaten, eerst maar wennen bij ons thuis.

Het uitlaten 4 à 5 keer gaat goed. Lara heeft al met wat leuke honden ontmoet en reageert prima. Ook hondje Bo van vriendin Chiara, die even bin ons thuis langs kwam, was Lara helemaal gek mee. Later bleef Lara bij het raam kijken of zij Bo nog zag … Leuk hè !?!

Vanmiddag even met Lara in de auto naar Almere stad. Lara op de heen weg met moeite in de auto, maar na een flinke wandeling in het park, sprong zij er zo in,,,! Kwamen ook bij een klein strandje, Lara voor het eerst zo blij en enthousiast gezien, zo leuk. En daar ook met een jonge speelse hond gespeeld. .

.

.

 

---

.

.

Morky in de belangstelling.

.

Vandaag kregen we een berichtje van Maria uit Giethoorn die voor haar hondje Tikkeltje een vriendje zoekt. Haar oog is daarbij op Morky gevallen. Dit lijkt een leuke match te worden. Vrijidagavond gaan we met Morky naar Tikkeltje om kennis te maken en te kijken of het klikt. Vervolgens moet hij ook met de oude poes Natasja op kunnen schieten anders kan het feest niet door gaan.

.

Terwijl ik dit schrijf ligt Morky stijf tegen mij aan. Ach de schat… en ja Morky is nu sinds 14 oktober bij ons en heeft ons hart veroverd en er al een onuitwisbare indruk in achtergelaten. Alleen al bij de gedachte dat hij werkelijk naar een baasje zal gaan, en ons dan dus zal verlaten, stemt ons wat verdrietig want we zullen hem vreselijk gaan missen. Maar ja het kan niet anders….

.

---

.

 

..

KLIK op de foto voor het volledige overzicht van hondjes die ter adoptie zijn… De stakkers in Spanje… . Wie behoefte heeft aan gezelligheid en kameraadschap en overweegt een hondje te nemen… kan toch niet de ogen afwenden van de stakkertjes die in een Spanje op een baasje wachten… . Wie kunnen er in principe bij Dierenmissies een hond adopteren ? KLIK HIER om te kijken of u hiervoor in aanmerking komt … . .

.

Zaterdag 4 november 2017.

.

Geluksvogeltjes die het asiel mogen verlaten.

.

Zij zijn in opvang gegaan bij Stichting Prozus en zijn daarom van onze website verdwenen.

.

.

.

.

.

.

.

---

.

.
Zondag 5 november 2017
.
.

Mia permanent bij ons clubje.
.,

Zoals gewoonlijk was het ook vandaag weer erg vroeg dag om dit weekjournaal op tijd aan u te kunnen presenteren.

.

Vanmiddag ga ik Mia halen.  Helaas kan zij door omstandigheden niet bij haar baasje blijven en omdat ze al vaak bij ons heeft gelogeerd is in overleg besloten dat zij permanent bij ons mag komen wonen.

.

.

.

.

 

---

.

 

.

.

.

.

.

.

.

Maar het is niet alleen maar spelen…. er moet ook wat geleerd worden. Zie hoe het viertal geleerd wordt om van de voordeur naar de auto te gaan.

De 4-kanten column van Ton :

“Graag sta ik deze week de ruimte van mijn column af aan Femke het bazinnetje van Nela. Zij heeft de afgelopen tijd met het moeilijkste probleem geworsteld dat je je maar als baasje kunt ervaren… “.

Hoi allemaal,
Jullie als dierenliefhebbers weten net als ik wat voor een geluk het is om een of meerdere geweldig lieve beestjes aan je zijde te hebben. Helaas is er naast het geluk dat dit met zich meebrengt onfortuinlijk genoeg ook verdriet als er iets met je lieverd is. Soms kom je als eigenaar van een dier in aanraking met ziekte en moeilijke beslissingen die daarbij komen kijken. In onderstaand verhaal deel ik mijn ervaring daarmee.
Groetjes,
Femke
.
Kiezen voor echt kunnen leven
Op mijn lieve meisje Nela en mij stond sneller dan denkbaar slecht nieuws te wachten. Ze heeft melkkliertumoren die zoals het ernaar uitziet al zijn uitgezaaid naar haar longen. Dit had niemand verwacht want ze was gezond verklaard. Niemand kon echter weten wat er zich in korte tijd in haar lijf zou gaan ontwikkelen. Iedereen die betrokken was bij haar adoptieproces vindt het vreselijk en via berichtjes kregen we al de nodige steun, lieve woorden, tips en adviezen. Heel fijn allemaal.
De röntgenfoto’s van Nela lieten dinsdag een onrustig en wolkerig beeld zien dat duidt op uitzaaiingen. Op het moment dat ik dit schrijf, liggen ze bij een radiologe voor een second opinion, maar een andere uitslag valt niet te verwachten. Daarnaast zitten de vele en snel gegroeide tumoren ook al voor een deel in haar lies en is het de vraag of deze er geheel uit kunnen worden gehaald als ze geopereerd wordt. Dat opereren zal in 2 keren gedaan moeten worden. Eerst wordt de melklijst links verwijderd en in een volgende operatie de melklijst rechts. Mits er nog niets is uitgezaaid dan. In dat geval opereert een dierenarts namelijk niet meer als in worden de tumoren niet meer weggehaald.
Zonder uitzaaiingen (die overigens niet altijd zichtbaar zijn) moeten de tumoren of ze nu goed- of kwaadaardig zijn eruit als je kans wilt maken op eventuele genezing. Pas dan kunnen ze ook 100% goed beoordeeld worden als zijnde goed of kwaad. Het maakt voor nu niets uit. Het eerste wat er na groen licht betreft de foto’s zou moeten gebeuren, is het verwijderen van de melklijsten. Een heel naar vooruitzicht voor Nela die dan op haar oude dag met een geschatte 9 of 10 jaren in huis nog 2 zware operaties voor haar kiezen krijgt en wie weet wat nog volgt. Het is nu al niet zeker of de tumoren in haar lies volledig kunnen worden verwijderd. Zo niet zullen deze door kunnen groeien met wie weet weer een operatie als gevolg.
Ik was intens verdrietig en de verontrusting en onzekerheid waren groot. Er ging de afgelopen dagen veel door me heen waaronder een wervelstorm aan vragen. Doe ik er goed aan haar deze operaties te laten ondergaan als er zo veel onzekerheid is over genezing? Moet ik alles op alles zetten om zodoende voor mijzelf zeker te weten dat ik absoluut niets meer had kunnen doen? Kan ik Nela zo veel pijn en ellende aandoen? Ga ik voor kwaliteit van leven of voor eventueel een langere tijd hebben samen? Het zijn voorbeelden van de vele vragen die onrustig door mijn hoofd zwierven . Vragen, emoties en heel veel tranen wisselden elkaar af. De emoties en de tranen zijn er nog, de vragen echter niet meer. Die heb ik inmiddels, hoe intens moeilijk het ook was, kunnen beantwoorden.
Hoewel ik meer dan goed kan begrijpen waarom iemand wel zou gaan voor opereren, heb ik besloten dat als er alsnog geen uitzaaiingen blijken te zijn, Nela niet te laten opereren. Wellicht onbegrijpelijk voor anderen en wie weet maak ik daarmee ook wel een grote fout, maar mijn gevoel wint het van het verstandelijk beredeneerde plaatje. Ik voorzie een en al ellende en pijn voor Nela en ik voel me te verantwoordelijk voor haar geluk en welzijn om haar op deze leeftijd dergelijke operaties te laten ondergaan. Wie weet laat ik eventueel tijd samen met haar gaan. Wie weet zou ze compleet genezen, maar dan nog is er een hoge prijs die zij daar eerst voor moet betalen. Het ziet er daarvoor ook allemaal te onzeker uit. Totale genezing lijkt niet haalbaar. Wat niet onzeker is, is dat ze veel tijd zal verliezen door de ingrepen. Tijd waarin ze niet kan spelen met haar bal, niet kan snuffelen, niet kan knuffelen, niet kan lopen en rennen, niet lekker kan eten en kan knauwen op haar botjes enzovoort. En dat alles doet ze zo ontzettend graag. Nela haalt zo veel plezier uit haar leven nu. Dat wil ik haar niet ontnemen.
Als ik zag hoe ziek ze was van een simpel roesje dat ze kreeg om de foto’s te kunnen maken en wat ze daardoor de rest van de dag niet heeft kunnen doen, weet ik nog iets heel zeker namelijk hoe ziek ze gaat zijn na een veel zwaardere ingreep. Dan gaat ze dus een heel lange tijd heel veel niet meer kunnen doen. Die zekerheden wonnen het van de onzekerheid op genezing.
Wat me sterkte in mijn beslissing was dat Nela zelf wel de pijn en narigheid als gevolg van alles zal ervaren, maar ze heeft daarentegen absoluut geen besef van de tijd die ze er misschien langer door op aarde zal zijn. Nela kent nu wel alle plezier en geluk, maar ze weet niet dat dit geluk eventueel langer had kunnen duren. Ik kies niet vanuit mijzelf, ik kies voor haar en vanuit haar. Ik kies voor kwaliteit van leven voor Nela en die is er nu volop en hopelijk is die er nog een heel lange tijd. Is deze er niet meer, dan zal ik mijn allerliefste schat in en uit liefde moeten loslaten.
Ik leef vooralsnog met mijn armen wijd open en probeer niets krampachtig en tegen beter weten in vast te houden. Zodoende heb ik beide handen vrij om geluk te kunnen pakken en natuurlijk zal er ook verdriet zijn, maar die vrije handen kunnen ook dat aan.

Het verdriet als ik Nela moet laten gaan zal immens groot zijn, maar dit grote verdriet laat tevens zien hoe mooi onze band is. En dat mooie is er voorlopig nog en daarvan genieten we beiden volop. Kiezen voor echt kunnen leven in het hier en nu en acceptatie van en berusting in als dit van korte(re) duur zal zijn, geeft zo veel vrijheid om het leven ook echt te kunnen omarmen. Toen ik mijzelf dat besefte, ging de wereld weer open en ging de leefknop weer aan. Ik geniet intens en Nela volgt mij daarin als vanouds.
Ik heb een lang en fijn gesprek gehad met Ton en Dierenmissies steunt mij in mijn besluit. We zaten op een lijn en bij een beslissing als deze, was dat hartverwarmend.
Kun je van intens verdriet naar intenser geluk gaan in korte tijd? Ik weet nu dat dit kan. Ik ervoer dat afgelopen week door het maken van mijn beslissing.
Bedankt voor het lezen.

.

Mocht u willen reageren dan kan dat onder aan het weekjournaal.
Uw reactie zal voor iedereen te lezen zijn. 

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

=============================================

.

.

De Virtuele Dierenmissies collecte is en blijft een noodzaak.

.

SNUFFEL DIERENMISSIES

.

.
Wellicht wilt u:
eens klikken op de mooie Lima (links) zodat u de wereld van Karlijn Shop betreedt waar u mooie cadeaus voor uzelf of uw geliefde kunt kopen,
kans maken op prachtige geldprijzen in de Vriendenloterij,
kwaliteitsvoer kopen bij Shumafood
of eens even snuffelen op Marktplaats tussen de spulletjes van Snuffel Dierenmissies….?
.
Mocht u al meedoen met de Vriendenloterij maar wilt u met uw loten Stichting Dierenmissies steunen? Dan kan dat eenvoudig door één telefoontje te plegen met de Vriendenloterij: 0900 – 300 1400

.,

GELUKKIG HEBBEN WE DONATEURS DIE HET WERK VAN DIERENMISSIES MOGELIJK MAKEN EN DAAR ZIJN WE ONGELOOFLIJK BLIJ MEE. 

Bekijk onze donatiepagina en bekijk zie het leger van onze donateurs

====================================================

.

.

DE AGENDA voor de vakantie van uw hond.
Om te zien of er bij ons een plekje vrij is voor een vakantie van uw makker kijkt u op de onderstaande kalender. De rode data geven aan dat de vakantieplekjes al vergeven zijn.

Het is best wel druk in het hoogseizoen dus dan is tijdig reserveren de oplossing. Informeren naar een plekje kan altijd want soms is er toch nog een plekje vrij of kan er gecombineerd worden.

Voor meer informatie over vakantieopvang van uw huisgenoot(je) KLIK HIER
.