Eerdere Missies: De vliegreis van Kyra en Don Juan (Holland)

Beste mensen,

Opnieuw was het weer een hele vroege dag vandaag. Er stond er een heen en weer vliegreis van Rotterdam Airport naar Alicante op het programma om Kyra en Don Juan (Holland) op te halen. We zouden twee grote air-kennels op onze vlucht meenemen waar de 2 honden in vervoerd zouden worden. Iedereen was in stelling gebracht om deze trip tot een succes te maken. Je vliegt ‘s morgens naar Alicante, daar tref je Piedy en Juan Carlos van het asiel Los Mejores Amigos in Tobarra. Zij zouden de hondjes daar naar toe brengen, vervolgens opnieuw inchecken, hondjes in de air-kennels doen en aanbieden bij de intake balie van de “Odd-size bagage” en dan weer terug vliegen naar Rotterdam.  Alles leek zo simpel …

Vandaag werd ik (Ton) begeleid door Hans Erkelens (het nieuwe baasje van Kyra). Hans vond het leuk om zelf de reis van Kyra mee te maken. De tickets hebben we 2 maanden geleden al besteld en alles was gereed. We keken er al lang naar uit. Maar ja er kan altijd iets fout gaan.. en laat het nu toch een dag geweest zijn waarop Murphy op zijn best was…. !!!! Gezellig even met z’n twee op stap … De dag zou alles behalve een rustig vluchtje heen en weer worden om de 2 hondjes te halen.

De hele dag werd op z’n kop gezet omdat ik als vertrektijd 08.30 uur voor ogen had. Ik had dat beter moeten controleren. Dat bleek achteraf veel te laat maar dat wist ik toen natuurlijk nog niet.

Hans zou om 06.00 uur bij ons in Leidschendam zijn. Dat had ik hem gevraagd. We hadden dan nog tijd genoeg voor een bakkie koffie en Hans, die aangegeven had graag de caravan te willen bezichtigen, gaf ik joviaal een rondleiding in de caravan. Immers we hadden nog tijd genoeg en het was slechts een kwartiertje rijden naar Airport Rotterdam.

Enfin, toen we uiteindelijk met de air-kennels om 07.00 uur voor de Transavia balie stonden op Airport Rotterdam bleek de pijnlijke vergissing. Als eerste kregen we te horen dat we te laat waren voor het aanbieden van de air-kennels die een bijzondere maat hadden. Gelijk hierop vertelden de dames van achter hun balie ons dat ook wij niet meer mee zouden kunnen vliegen. We kregen te horen dat over 10 minuten het vliegtuig zou vertrekken en dat de toestemming voor vertrek al was gegeven. …. We waren veel te laat…! Oeps…!!!

Dan gaat er van alles tegelijk door je hoofd. Je beseft dat je de heenreis verspeelt hebt en dat je als de wiedeweerga moet zorgen om in Alicante te komen zodat de rest van de dag niet verloren zal gaan…. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Het is inmiddels 07.15 uur. De ticketbalie op Rotterdam Airport is nog niet open. Van de dames achter de Transavia balie hadden we gehoord dat er die dag geen vlucht meer vanaf Rotterdam Airport zou gaan die er voor kon zorgen dat we op tijd in Alicante zouden kunnen komen om de hondjes in te kunnen klaren en zelf op tijd te vliegen. Nee, de dames hadden niet de beschikking over internet dus zij konden ons niet adviseren over collega vliegmaatschappijen die elders vluchten hadden op Spanje. Rotterdam Airport zou ons geen oplossing kunnen bieden.

Op zo’n moment is het belangrijk dat je kunt rekenen op steun van de mensen die zonder discussies handelen om een “probleempje” op te lossen.

Het was 07.30 uur toen we besloten elders een vlucht te zoeken die ons op tijd in Alicante kon brengen. De air-kennels werden terug in mijn auto geladen en de auto van Hans bleef staan op Rotterdam. Het uiteindelijke doel was om daar vanmiddag weer te arriveren. Tijdens het wegrijden van de luchthaven belde ik Annerie op haar werk… Of zij met spoed een vlucht wilde zoeken die ons op tijd in Alicante kon brengen. Afgezien van een opmerking over de “wat minder handige zet mijnerzijds” werden onmiddellijk alle registers opengetrokken.  Hans en ik waren net terug in Leidschedam toen Annerie ons omstreeks 08.15 uur telefonisch adviseerde al vast naar Schiphol te rijden. Om 09.40 vertrekken er twee vluchten die, met een overstap in Barcelona, naar Alicante gaan. We zouden dan rond 14.30 uur aankomen in Alicante en konden net alle zaken daar weer afronden om op 16.20 uur weer het vliegtuig terug naar Nederland te hebben.

Vanaf dat moment begon de “rollercoaster” die deze dag in zijn greep zou houden. Hans zou later met een lach opmerken: “het lijkt of ik in een James Bond film zit….”

We hebben 1 uur en 25 minuten om in het vliegtuig te komen. Van Leidschendam naar Schiphol is een ritje 20 minuten als er tenminste geen file is. Dus wel….. Onderweg Vueling gebeld en te horen gekregen dat er nog 50 plaatsen vrij waren. We konden mee als we snel de air-kennels zouden aanbieden en een ticket zouden kopen. “Natuurlijk gaan we dat redden”,  zei ik zelfverzekerd tegen Hans, maar inwendig was ik daar nog niet zo zeker van. De rit vorderde maar tergend langzaam.  Om 08.50 uur kwamen we op Schiphol aan.  De auto parkeerden we voor de vertrekhal (daar mag je 10 minuten staan). Direct laadden we de air-kennels op een karretje en spoedden we ons naar de Vueling balie …. “U bent te laat bent voor het aanbieden van de boxen”, was het eerste wat de Vueling dame ons zei “ maar ik zal even bellen.” Hans en ik keken elkaar even aan. Dit kon toch niet waar zijn….

“Als u snel bent en nu direct de boxen direct bij de Odd-size bagage brengt ….” Dat was het antwoord dat we wilden horen…. Wat ons betrof geen probleem maar we moesten nog even wachten tot zij ons ticket klaar hadden gemaakt.

De rollen werden verdeeld. Hans ging met de kennels naar de Odd-size en ik ging de auto parkeren. We zouden elkaar weer treffen bij de bagage. Nou is parkeren op Schiphol niet makkelijk als elke minuut telt. Heb je een plekje gevonden dan moet je nog terug bij de vertrekhal komen. Uiteindelijk liep ik rennend over de loopbanden door de eindeloze hallen om bij de Hans te komen zodat we tegelijk konden inchecken.

Om 09.25 konden we inchecken en toen moesten we nog door de controle… weer een rij voor ons… alles in het bakje door de scanner… door het poortje en dan rennen naar de gate. Hans kon niet zo hard rennen en de laatste paar honderd meter ben ik vooruit gerend om proberen te voorkomen dat … enfin… er werd op ons gewacht. Toen we in het vliegtuig zaten werd achter ons de deur gesloten en je kunt ons gerust geloven, we waren ongelooflijk blij en opgelucht dat we een plekje hadden en definitief op weg waren naar Spanje.…  De opluchting is duidelijk van onze gezichten te lezen.

Na 2 uur en 15 minuten vliegen begon in Barcelona het stressen op nieuw. We hadden exact 1 uur (tussen moment van landen en het moment van vertrek) om van het ene in het andere vliegtuig te komen. Tja normaal moet dat kunnen maar wij hadden nog een aparte opdracht gekregen van de Vueling-dames op Schiphol. We moeten hun balie opzoeken als we aankwamen op de luchthaven van Barcelona want we moesten daar laten zien dat we de benches bij ons hebben … die moeten ook overgezet worden naar het andere toestel….

OK, die opdracht hadden we goed in onze oren geknoopt.  Het toestel landde en de klok begon te tikken. Voordat we in het luchthavengebouw ‘los gelaten’ werden waren er al 20 minuten verstreken. Dan blijkt dat de Vueling balie helemaal aan het andere eind van de aankomsthal was. Heen en weer terug lopen duurde 20 minuten want natuurlijk was de plek waar we weer het vliegtuig in moesten vlak naast de plak waar we uit het vliegtuig kwamen.  Kortom snel lopen en ik weer het laatste stukje hard lopen en opnieuw zeggen dat mijn maat er aankomt… Opnieuw werd direct de deur achter ons gesloten toen we het vliegtuig instapten……

Eindelijk kwamen we in Alicante aan en dan is er een momentje van rust. We moeten wachten op de air-kennels en ondertussen belden we naar Piedy om te vragen waar we haar en Juan Carlos konden vinden. “The same place as Saterday..”, was haar antwoord. Ik zei tegen Hans dat we naar de vertrekhal moesten, 2 verdiepingen hoger. Hopla kar met benches de lift in en dan op ons gemak door de vertrekhal lopen tot we Piedy en Juan Carlos met Don Juan en Kyra zouden zien. We troffen hen op een bankje halverwege de vertrekhal… Kyra en Don Juan twee schitterende dieren van flink formaat rustig wachtend op wat er gebeuren gaat. Don Juan is wat voorzichtig met het lopen op en gladde vloer. Na de begroeting stelde ik Hans voor en vertelde dat hij het nieuwe baasje van Kyra was. Uit handen van Juan Carlos werd Kyra aan zijn zorg toevertrouwd. Vanaf dat moment waren Kyra en Hans onafscheidelijk. Kyra’s favoriete pose is, leundend  tegen de benen van Hans, zich achter de oren te laten krabbelen….

We hadden tijd voor een snel bakkie koffie om daarna in te checken en de hondjes als passagier aan te melden. Dan gebeurt er iets leuks waarvan Piedy zei dat er toch iets goeds was gekomen uit deze stressdag. Terwijl we met de hondjes in de rij stonden te wachten voor het inchecken werden we eerst aangesproken door een Nederlandse mevrouw die 50 km van Tobarra afwoonde en die ons vroeg of we ook een goed pension wisten waar hondjes de vrijheid hadden en goed verzorgd zouden worden als zij op vakantie zou gaan. Ik stelde haar vervolgens voor aan Piedy en ze konden het gelijk goed vinden. Als laatste gaf ze aan best voor vluchtbegeleider op te willen treden omdat ze vaker met haar eigen hond reisde en geen moeite had met rol van vluchtbegeleider.

Even later kwam ik in gesprek met een stel dat vertelde ook een huis in de buurt van Alicante te hebben en ook best voor vluchtbegeleider te willen spelen. Ze vertelden vaak te vliegen en dan altijd van Eindhoven of Rotterdam. Ik kreeg een telefoonnummer dat ik beslist moet draaien als ik in Nederland was.

Dan zijn we aan de beurt en een oude man achter de balie helpt ons met de boarding passen. Dit keer hoefden we geen formulier voor de honden in te vullen maar werden we meteen naar de Odd-size bagage afgifte punt gestuurd. Net als twee dagen geleden hebben Juan Carlos en ik de air-kennels in elkaar gezet en gingen Don Juan en Kyra gewillig de kennels in.

Nog even kijken hoe, bij de controle Kyra en Don Juan nog een keer voor een kort moment uit de bench werden gehaald om de air-kennel door de scanner te halen. Toen we zeker waren dat alles goed geolied was gegaan en de honden nu naar het vliegtuig werden gebracht, hebben we afscheid genomen van Piedy en Juan Carlos….Voor de derde keer gingen we door het poortje en onze handbagage door de scanner en ook nu weer moesten we ons toch nog haasten om op tijd in het vliegtuig te komen.

Een kort telefoontje naar Annerie leerde ons dat zij inmiddels Richard onze webmaster had gevraagd om mij te helpen bij de aankomst op airport Rotterdam.

De reis naar Rotterdam verliep voorspoedig. Hans en ik wachtten met spanning op het moment dat de air-kennels binnen gedragen werden door het luchthaven personeel .

Hans nam natuurlijk gelijk Kyra onder zijn hoede en Richard nam Don Juan van mij over bracht hem naar David die op de luchthaven stond te wachten. Ik bracht de air-kennels naar buiten. Daar trof ik zowel David en Hans aan die nu allebei hun honden bij zich hadden en wat water hadden gegeven. Terwijl Richard en ik de benches ui elkaar haalden maakte David en Hans samen een korte wandeling om de honden even wat beweging te geven. Toen was het moment van afscheid daar. Richard en ik namen afscheid van Hans en David Kyra en Don Juan.

Deze missie was weer geslaagd ondanks de bijzondere reis.
De benches verdwenen in Richards auto en zo reden we naar Leidschendam om ze daar af te geven. Hierna bracht hij me naar Schiphol om mijn auto op te halen. Richard reed terug naar Friesland en ik terug naar huis. Om 21.00 uur ben ik thuis, moe en voldaan. Ik begin aan dit verhaal maar weet dat ik het niet af zal krijgen. Morgen is er weer een dag. Dan gaat de telefoon en Hans belt nog even om te bedanken  voor de leuke en spannende dag. Dat was het zeker. Vandaag 25 mei heb ik van zowel David als Hans een leuk mailtje gekregen. Ik zal Richard vragen om die mailtjes op de website te plaatsen. Morgen nog een dag werken en dan vertrekken Annerie ’s en ik nachts met de caravan naar Spanje de volgende 8 hondjes ophalen die verenigd zullen worden met hun nieuwe baasjes…

Tot zover…
Groet van Annerie en Ton

dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271