Beste mensen,
Woensdag 14 maart. Om 08.00 uur zijn we weer op weg. De eerste nacht is voortreffelijk gegaan. We rijden door tot we in zuid Frankrijk de nacht doorbrengen. Zo goed als de eerste nacht is verlopen zo rommelig was de tweede nacht. We merken dat we stroom te kort komen. OK dat is niet erg. Alleen kunnen we niet aan de Nieuwsbrief werken. Dat is vervelend want graag wilden we even klagen over de tweede nacht.
Om 04.00 uur werden we gewekt door klaaggezang van de puppies. Wie begon weten we niet maar natuurlijk werkt dat aanstekelijk en in no-time is de hele meute wakker. Dat betekent je bed uit…!!!
De puppie-ren stond nog buiten want die laten we ’s-avonds gewoon op staan zodat we hem ‘s-morgens gelijk weer kunnen gebruiken. Dat moment was dus nu aangekomen. Alle puppy’s er weer uit en hopla de ren in. Dan Pecas en Macy riemen aan en een rondje lopen. Pecas plast direct maar Macy is altijd een ‘spring in ’t veld’ die van links naar rechts alles moet ruiken. Ik probeer haar en beetje fatsoen bij te brengen want om zo te lopen is geen doen. Snuffelen is goed maar gewoon aan de riem lopen is wel iets dat ze een beetje moet leren. Het is duidelijk dat ze wel wat heeft meegemaakt. Dat is waarom ze er ook niet houdt van aan de riem voort getrokken te worden. Ze is erg gevoelig voor correcties en een lief woord of knuffel doet wonderen. Enfin het lopen aan de riem gaat al wat beter en natuurlijk krijgt ze ook de tijd om lekker te snuffelen anders komt er van plassen niets. Zoals ik al zei is een rolriempje voor haar een uitkomst.
Het is ondertussen 05.00 uur geworden. Alle beestjes hebben water en brokjes gekregen. De brokjes worden in plastic bakjes in de puppy-ren gezet en die 
worden steeds stelselmatig tot snippertjes verwerkt. Macy en Pecas zijn een stuk netter. Ze krijgen ook altijd van die koeienoren en kauwbotjes in de ren om een beetje bezig te zijn. Luna wordt gewoon lekker verwend en kijkt de kunst af van onze hondjes hoe je dat aan moet pakken. Zoals we al vertelde krijgt Luna een beetje extra aandacht en mag ze met onze hondjes mee in de auto. En als dan onze hondjes de caravan in gaan en overdag daar in los mogen lopen dan mag Luna dat natuurlijk ook. Pecas en Macy laten we altijd buiten aan de lange lijn naast de puppy-ren. Die vinden het heerlijk om zo de ruimte te hebben. Per slot van rekening zitten zij ook tijdens het 
rijden in hun bench. Af en toe hoor je plots een boel gegrom en dan zijn er weer twee pups aan het stoeien om zo’n lekkernij maar dat is altijd maar even. Ondertussen is het goed opletten om de poep er steeds uit te halen. Had ik dat in de vorige brief ook al niet verteld? Kun je nagaan dat dit bijna een trauma voor me is geworden. Steevast moet er 7 keer een hoop geruimd worden. Als je de euvele moed hebt om even binnen de ren te stappen en met je handen en een zakje aan het ruimen bent wordt je gelijk van alle kanten belaagd. Mijn armen zien er ook niet meer uit. Vol met krassen en kleine bijt plekjes. Maar ach het is alleemaal liefde haha…
Het is 07.00 uur en we rijden weer. We zien er zelf niet meer uit en hebben erge honger. We besluiten om toiletgroep van een benzinestation te vereren met een bezoekje om onszelf een beetje op te knappen en een ontbijtje te nemen. We laten de hondjes in de auto en voelen met genoegen het warme water waarmee we ons een beetje wassen. We hebben het gevoel een beetje schoon te zijn en nemen een ontbijtje. Je kent dat wel bakkie koffie met een pistoletje en een croissantje met jam. Gewoon even voor 10 minuutjes geen hondjes… dat moet kunnen. Natuurlijk hadden we wel een tafeltje aan het raam waar we de auto en caravan in de gaten konden houden.
Omstreeks 18.30 uur strijken we neer op een parkeerplaats tussen Macon en Dijon. We zijn door de 
lange dag een aardig stukje opgeschoten. Zo’n dag gaat van stop naar stop en uiteindelijk besloten we dat het genoeg was voor vandaag. Ik heb geloof ik vierkante oogjes gekregen en Annerie is bekaf. Hoewel het opzetten van de puppie-ren routine is en het uitlaten van Pecas, Macy, Luna, Daisy, Sally, en Botas ook op de automatische piloot gebeurt kost het wel de nodige energie. Geen enkele keer gaat alles op dezelfde manier. De ene keer is het gebied dat we kunnen gebruiken voor het uitlaten een modderpoel, de andere keer is het eens malle strip langs de autoweg, weer een andere keer loop je in een bos en elke keer weer moeten de hondjes natuurlijk eerst even wennen aan de omgeving waar wij verlangen dat zij hun privé dingetje doen…. Tja… Nu staan we hier en normaliter zou ik de nieuwsbrief schrijven ware het niet dat dus de stroom het af laat weten. Verdorie….
De temperatuur is boven verwachting hoog en we laten de puppies lekker lang in de ren spelen. Om 22.00 uur liggen we op bed en is alles stil voor de nacht.
Vrijdagmorgen om 06.30 uur begon de eerste te piepen. Dit is gewoon uitzonderlijk.. De hondjes hebben zich vannacht voorbeeldig gedragen. Luna heeft op de bank liggen slapen en wordt net wakker. Ze trekt haar voordeligste gezicht voor de foto…Gelukkig. Om 09.00 uur zijn we weer aan het rijden We weten dat we een lange dag voor de boeg hebben. We hopen dat we nog voor middernacht in Leidschendam zullen zijn. We gaan het zien. Zoals gewoon staan we om de 3 uur ongeveer anderhalf uur stil. Het is rond 14.00 uur en Annerie en ik hebbe allebei ongelooflijke trek in een hartige warme maaltijd. Gewoon iets makkelijks. We rekenen even terug en bedenken dan dat het vier dagen geleden is dat we voor het laatst een warme maaltijd hebben gebruikt. Zo zie je maar dat er een soort inwendige klok je waarschuwt als je ergens aan te kort dreigt te komen. Ik neem de eerste de beste afrit en zoek een “Autogrill” die ook op ons bleek te wachten. Ik hoef niet uit te leggen hoe de patat met halve kip smaakte. Opnieuw hadden we een plekje bij het raam en ja die maaltijd hoefde niet langer dan een kwartiertje te duren. We voelen ons altijd en beetje schuldig als we de beestjes alleen laten. Dat voelt gewoon niet goed. Daarom proberen we ook altijd volledig “self supporting” te zijn. Hadden we stroom gehad dan hadden we zelf wel iets klaar gemaakt in de magnetron of zoiets… We hebben nota bene kant en klaar maaltijden bij ons…
Natuurlijk hebben we ook leuke kiekjes kunnen schieten van de pups en een paar willen graag laten zien.
Vicky heeft er genoeg van en wilt uit de ren getilt worden.
Domin nog even rond de bak aan het snuffelen want je weet maar nooit wat je nog aan treft. Vicky rechts op de achtergrond
Lexy wil graag zien wat er gebeurd en Kaya zoekt nog even naar wat lekkers
Kaya op de voorgrond en daarachter Roque en Sara links.
Sara (hier links) kan net als Bolita (rechts) lekker genieten van een kauwbotje zonder lastig gevallen te worden door broertjes of zusjes.
Rond 21.00 uur zijn we in België en sturen we vlug een mailtje weg naar iedereen om te vertellen dat we het op in Nederland zullen aankomen. Morgen rond 12.00 uur is iedereen welkom om de nieuwe huisgenootjes in de armen te sluiten.
Zaterdag 00.30 uur We staan voor onze huisdeur in Leidschendam. Nu vlug de puppy-ren (op de oprit voor, opgezet en hopla alle pups erin. Nu maar hopen dat ze een beetje rustig zijn. Dat blijkt ijdele hoop. Een berg droog voer in de ren kieperen helpt. Ze zijn lekker aan het zoeken naar de brokjes en dat geeft mij de tijd om vlug de rest uit te laten. Als ik tien minuten later weer bij de ren kom zie ik dat ik te laat ben met het poep ruimen. Het is natuurlijk goed dat ze zo lekker hun behoefte kunnen doen maar nu moet ik het uit de ren zien te halen terwijl er al doorheen is gelopen. Dat had ik beter moeten managen. Per slot van rekening zou het te mooi om waard te zijn als alles goed zou verlopen. Sally, Daisy, Botas en Luna mogen voor de rest van de nacht met Annerie mee in huis. De pups, Macy en Pecas blijven bij mij in de caravan.
Om 02.00 uur is alles rustig. Ook de buren zijn blij geloof ik….Ik kan mijn nieuwsbrief afmaken en Annerie gaat vlug een paar uurtjes slapen. De dag zal weer vroeg beginnen. We kijken uit naar de middag wanneer de baasjes de zorg van ons overnemen…. Pfff…. Dan even de voetjes omhoog …
Mochten er in deze nieuwsbrief nog schrijffouten staan dan verontschuldig ik me bij voorbaat. De lettertjes dansen nu een beetje voor de ogen.
Groetjes,
Annerie en Ton