Dierenmissie 8 – Deel 1, Pups Anaïs en Chanel zijn op plaats van bestemming aangekomen

Dierenmissie 8 – Deel 1. De pups Anaïs en Chanel zijn op plaats van bestemming.

Vrijdag 30 maart omstreeks 20.00 uur.

De telefoon gaat en we krijgen het verlossende bericht van Henny en Fons dat ze aangekomen zijn in Nederland. We zijn opgelucht want dit berichtje betekent dat Chanel en Anaïs zijn aangekomen in Nederland. Fons en Henny hebben, aansluitend aan hun vakantie in Spanje, vrijwilligerswerk verricht in het asiel in Tobarra bij Piedy en Juan Carlos en hebben de pups Chanel en Anaïs mee naar Nederland gebracht. Van hun werk in het asiel en de reis naar Nederland zullen we nog verslag doen in Deel 2 van deze Dierenmissie zodra we hun verhaal met foto’s hebben ontvangen.

Niki en Renee zijn zussen die met hun gezinnen wonen in het mooie, groene Rosmalen en Malden.  Zij hebben de pups Chanel en Anaïs geadopteerd. We hadden afgesproken dat we de pups op zaterdag 31 maart op zouden halen bij Henny en Fons en vervolgens naar Niki in Rosmalen zouden brengen. Renee zou daar ook naar toe komen.  Alles verloopt gelukkig zoals gepland. Nu Henny en Fons met de pups goed zijn aangekomen, kunnen we ons klaar maken voor de rit op zaterdag.

Zaterdag 31 maart om klokslag 09.00 uur rijden we weg uit Leidschendam richting Helmond waar Henny en Fons op ons wachten. Rond koffietijd hadden afgesproken. Natuurlijk gaan onze hondjes met ons mee en met ons clubje komen we rond 11.00 uur in Helmond aan.

Zodra we het huis binnenstappen zien we hoe Anaïs en Chanel keurig op hun beurt wachten. Net of ze weten dat ze nog een stukje verder moeten.

De ontvangst is hartelijk en we krijgen natuurlijk hun reiservaringen met de pups te horen. We zien hoe vertrouwd Chanel en Anais omgaan met Heny en Fons. De pups hebben zich in ‘no-time’ bij hen thuis gevoeld en dat zie je aan alles. We realiseren ons dat deze twee pups een maand geleden nog met hun moeder Sara, die haar leven doorbracht aan de ketting, amper met mensen hadden kennisgemaakt. Toen wij drie weken geleden in Tobarra waren was dat nog duidelijk te merken aan hun wat terughoudende gedrag. Hiervan is nu helemaal niets meer te merken. Nieuwsgierigheid overwint de verlegenheid en dat is een gezond teken. De positieve ervaringen die ze de afgelopen maand met mensen (en vooral met Henny en Fons) hebben opgedaan, heeft wonderen verricht. (Overigens, mama Sara komt, een ander adoptantje Pepe, op 21 april met het vliegtuig naar Nederland en zij zal in Kijkduin bij het strand gaan wonen. Het huis van Pepe zal in Delft staan)

Dan wordt het al weer tijd om afscheid te nemen van  Henny en Fons en de twee pups worden in de auto geladen. Met gemengde gevoelen nemen Henny en Fons afscheid van de pups waar zij de afgelopen weken het vertrouwen van hebben gekregen en die hen de afgelopen vier dagen, 24 uur per dag, hebben vergezeld. ‘Het is best zwaar geweest’ vertrouwt Henny ons toe. ‘Maar’, vertelt ze,  ‘toen onderweg de pups uit zich zelf de caravan in sprongen was dat toch wel een leuk moment dat voelde dat als een soort overwinning’. Tja dat zegt genoeg….

Het werd hoog tijd om naar Rosmalen te rijden waar het nieuwe leven voor Chanel en Anaïs op hen wacht.

 

We worden door Jef, de man van Niki, telefonisch door Rosmalen geloodst en hij staat ons bij de voordeur op te wachten. Schoonzus Renee is er nog niet maar die is in aantocht. Niki is met de hun hond in de natuur achter het huis aan het wandelen. Het is wel een goed idee om eerst even kennis te maken op neutrale grond. We zijn met de pups en onze hondjes Daisy, Sally en Botas ook van harte welkom en met de hele meute volgen we Jef naar Niki die achter het huis op ons wacht. De kennis making met beide pups gaat prima en ook met onze hondjes was er geen enkel probleem. Dan gaan we met de hele meute het huis in en worden we er verwend met koffie en lekkere Bosschebollen van Jan de Groot.

 

 

Als Niki op haar gemakje tussen de honden plaatsneemt om de pups ook binnen even rustig kennis te laten maken met ‘de heer des huizes van 10 jaar’ is het ijs al heel gauw gebroken. De hele benedenverdieping wordt ‘en passant’ onderworpen aan een inspectie en ja hoor ‘in orde’ bevonden.

Chanel heeft nu definitief haar plekje gekregen en voelt zich al heel wat tegenover haar grote huisgenoot… Dat gaat helemaal goed komen.

 

 

Als Renee met haar man Louis arriveren krijgt ook Anaïs de aandacht die ze verdient. Natuurlijk wordt zij ook lekker verwend en wat is niet lekkerder dan op schoot te mogen zitten. Als ze dan ook nog een nieuw riempje aan krijgt tja dan is het toch wel duidelijk dat ook Anaïs haar plekje heeft gevonden. Anaïs zal ook een woonomgeving krijgen met lekker veel groen en ruimte, een permanent hondenmaatje om mee te spelen en volop menselijke aandacht die er elke dag in overvloed zal zijn… En natuurlijk zullen Anaïs en Chanel elkaar nog regelmatig zien. Het leven kan ook wel eens mee zitten…..

O ja, ook Chanel heeft een nieuwe halsband gekregen. Zo eentje die reflecteert… mooi joh..!!!

Als we nog even de paspoortjes hebben doorgenomen wordt het weer tijd om huiswaards te gaan. We laten Chanel en Anaïs achter bij hun nieuwe baasjes waarvan ze volop aandacht krijgen. Ook zij hebben nu werkelijk hun gouden mandje gevonden.  Nadat onze hondjes weer in de Espace waren geladen en we de gekregen bloemetjes een veilige plek hadden gegeven gingen we huiswaards.

Het is 15.30 uur als we weer thuis zijn in Leidschendam. Zeg nou zelf… met zo’n bos tulpen en lente takken is zo vlak voor Pasen het lengte gevoel compleet. Dit is het moment om de foto’s van deze nieuwsbrief uit te zoeken en een begin te maken met het schrijven. We denken dat we vanavond maar Chinees eten…

We wensen Niki en Sjef en haar zus en zwager Renee en Louis een hele fijne en onbezorgde tijd toe met Chanel en Anaïs.

Tot zover maar weer….

Groetjes,

Annerie en Ton

 

 

 

 

»