Nieuws: Dierenmissies Weekjournaal van 25 september 2016

Beste mensen,
.
Deze week delen we wat ervaringen van vrijwilligers Maxime en Marcel die op het asiel hebben gewerkt, schetst Marcel ook noodzakelijke stappen voor het asiel Odena, is Ron bij zijn bazinnetje en worden de laatste stappen genomen om Tresor klaar te maken voor de reis naar Nederland. Ook lees je de column waarom wij beticht worden van discriminatie en nog veel meer. Vanzelfsprekend wilt u niets missen van al dit nieuws waar u wellicht het nodige van op kunt steken. Daarom kunnen we u alleen maar aanraden om het weekjournaal van  a tot z te lezen en alles te weten te komen over de onderwerpen: De ervaring van Maxime en Marcel. Nieuw toekomstbeeld van Asiel Odena.  Adoptie Ron is een feit. Laatste voorbereidingen voor de adoptie van Tresor. Toch nog wat medische zorg. Negri had bijna en baasje gevonden. Nader info over de reis van Tresor. Goede raad en tips voor het welzijn van Nelly. De stakkers in Spanje… Ingezonden stukjes over  Fidel & Charlie en Kino. De registratie van uw hond is verplicht. De vierkante column van Ton: “Het zijn asielzoekers….”.  De (on)zin van de week over “adopteer een senior” . De beschikbaarheidsagenda voor vakantieopvang.
.
Advertentienieuws over: Vrijwilligerswerk in Spanje, Meer Koeling, Buddies/AnimalWebshop/Het Dier, Karlijn’s Shop, Dierbaar Sieraad, OnePack  Bedfast Plus en Fresh PC.
.
Heeft u een opmerking of wilt u iets kwijt over hetgeen u gelezen heeft? Maak dan vooral gebruik van het reactie-formulier onder aan het Weekjournaal.!!!!

  Zinvol bezig zijn in Spanje…

.

 De week van dag tot dag:

.

Maandag 19 september 2016 

.
De ervaring van Maxime
.
Maxime heeft als vrijwilliger bij het asiel Odena gewerkt en heeft hier een leuk stukje over geschreven.
.

v.l.n.r. Miranda, Maxime, Roger

Door mijn liefde voor honden kwam ik terecht bij Miranda en Roger, twee warme mensen met een enorm hart voor honden. Zij heetten me welkom in hun huis, nodigden me uit aan hun Spaanse tafel en gaven me de kracht om een week lang liefde en hulp te geven aan de honden in het asiel te Odena.

Catan

Catan, een ontzettend lieve hond, zo vrolijk en steeds in de weer met zijn nieuwe kong!

.

.

.

Torre

.

Torre, een lieve grote beer. Ik ben zo ontzettend blij dat hij een thuis gevonden heeft!

=================

De nieuwe koers van het asiel Odena.

Marcel ligt een tipje  van de sluier op over de toekomst van het asiel Odena.
Uiteraard komen we hier nog uitgebreid op terug waarbij we u zullen vragen om het asiel financieel te steunen.

.

De ervaring van Marcel
.
Na een weekje vrijwilligerswerk in het asiel van Odena, in de omgeving van Barcelona, ben ik ervan overtuigd geraakt dat het eeuwig zonde zou zijn voor de honden wanneer dit asiel als gevolg van financiële problemen ten onder zou gaan. De reden voor deze overtuiging zijn Miranda en Roger, het koppel dat de dagelijkse gang van zaken in het asiel voor hun rekening neemt en alle vrijwilligers, waarvan ik er een aantal gezien en gesproken heb.
.
Momenteel is het asiel onderdeel van een stichting waar nog drie andere asiels onder vallen. Deze stichting zit in financieel extreem zwaar weer. Wanneer het asiel zich niet af kan scheiden van deze stichting, dan is het zeer waarschijnlijk dat het de deuren moet sluiten per 01-01-2017. Wat er dan met de aanwezige honden gebeurt is zeer onzeker, maar ieder alternatief heeft gevolgen waar je als honden- en/of dieren liefhebber niet aan wil denken.
.
Dan nu het leuke nieuws: waarom ik ervan overtuigd ben dat Miranda en Roger dit samen met de vrijwilligers tot een succes kunnen maken. Uit de groep vrijwilligers is een projectteam opgezet welke bezig is om het asiel van Odena op eigen benen te laten staan. Sinds vorige week hebben zij toestemming van de stichting waar zij nu nog onder vallen om zich per 01/01/2017 af te scheiden. Waardoor zij ook niet langer aansprakelijk zijn voor de schulden van de stichting en dus kunnen ze met een schone lei beginnen. Deze groep vrijwilligers is behoorlijk divers, diegene die nu de kar trekt in alle gesprekken die gevoerd moeten worden, is een hoge pief uit het bedrijfsleven die ook gewend is om leiding te nemen en te geven. Daarnaast zit er bijvoorbeeld een boekhouder bij, wat weer goed is voor een open en transparante boekhouding. Uiteraard is er één gemeenschappelijke noemer bij eenieder en dat is liefde en passie voor honden.
.
Zoals gezegd zijn Miranda en Roger het afgelopen jaar de drijvende kracht geweest achter het asiel in Odena en wat zij hebben bereikt, ondanks financiële tegenslag is wat mij betreft bewonderenswaardig. Op de foto’s zijn het huisje en de betonnen kennels te zien, het enige dat er een jaar geleden op dit grote terrein stond.
.

Inmiddels is er gezorgd voor een grote binnenplaats waar de honden vrij rond kunnen lopen/spelen/rennen terwijl de kennels schoongemaakt worden, een ‘oudjes’ pension, een apart stuk voor de Podenco’s (gesponsord door Podenco World) en nog een wat kleinere buitenruimte waar een aantal honden meer ruimte hebben dan in de kennels. Dit alles is inmiddels ook nog voorzien van een dubbele omheining, waardoor honden vrijwel niet kunnen ontsnappen. Op onderstaande twee foto’s zijn Podenco World en een stuk van het grote open terrein (met nog veel mogelijkheden richting de toekomst) te zien.
.

Er wordt constant geprobeerd om zoveel mogelijk honden permanent los te laten lopen op een van de grotere open terreinen. Aangezien het ontbreekt aan mankracht moet deze selectie en het samen plaatsen van honden zeer zorgvuldig gebeuren. Het is namelijk niet mogelijk om constant alles in de gaten te houden en een dreigend gevecht te voorkomen. Omdat de meeste honden een ‘rugzakje’ hebben en honden nu eenmaal handelen vanuit instinct zit dit gevaar in een klein hoekje. Roger, Miranda en Joel (recent aangenomen om Roger te ondersteunen) besteden er zeer veel aandacht aan het zorgvuldig samenstellen van deze groepen. Inmiddels zijn ze erin geslaagd om zo’n 25 honden buiten de kennels te houden, waarvan er 11 los rond lopen op het enorme buiten terrein. Daarnaast is het streven om maximaal twee honden in een kennel te houden, maar omdat zij een niet-afmaken beleid hanteren en iedere hond wordt opgenomen is dit streven helaas niet altijd haalbaar.
.
Wat mij verder is opgevallen is dat ondanks dat de meeste honden een behoorlijke ‘rugzak’ hebben dat ze toch op hun gemak en vaak vrolijk zijn. Sommigen zijn door hun verleden wel heel angstig voor mensen, maar dat kun je ze niet kwalijk nemen. Dit is iets dat met tijd en geduld vanzelf bijtrekt. Daarnaast is de liefde en het enorme geduld voor honden van Roger mij bijgebleven. Ondanks dat hij meer dan een dagtaak heeft aan het dagelijks schoonmaken van de 28 kennels, ad hoc bezoeken aan de dierenarts, het vervoeren van honden naar het vliegveld voor transport naar Nederland en het ophalen van gevonden honden, gaat hij niet naar huis voordat alle honden uit de kennels ook hun tijd op de binnenplaats hebben gehad. Geen enkele hond zal de hele dag tussen de betonnen muren zitten. Ook als dit betekent dat Roger ipv 8 uur een werkdag van 12 uur of langer heeft. Dit laatste is meer regel dan uitzondering. Ik heb dit in ieder geval de hele week vol bewondering geobserveerd.
.
Naast dat Miranda veel helpt in het asiel, en de liefde en passie voor honden ook duidelijk aanwezig is, is mij opgevallen dat zij bijzonder goed is in het onderhouden van contacten waar het asiel baat bij heeft. Zo heeft zij de lokale gemeenschap weten te betrekken bij het asiel. Gedurende mijn week daar is het bijna iedere dag voorgekomen dat er lokale vrijwilligers voor de poort stonden om honden mee te nemen voor een wandeling in het omringde bos, om donaties af te leveren, om honden en flyers mee te nemen naar een nabijgelegen dorp om zo aandacht te vragen voor het asiel of om ‘simpelweg’ te helpen met het opruimen en opknappen van het asiel. Ik weet niet hoe dit in Nederland of bij andere asielen in Spanje gaat, maar ook hier heb ik vol verbazing naar gekeken. Daarnaast onderhoudt zij de contacten met vrijwilligers in Nederland, België en Duitsland, waarvan regelmatig mensen hen bezoeken om een paar dagen of langer te helpen. Ik heb zelf mogen ervaren dat Miranda en Roger je met alle gastvrijheid in hun huis ontvangen en je het gevoel geven dat dit ook jouw thuis is voor de tijd die je daar bent. Een andere belangrijke taak die zij voor haar rekening neemt is het onderhouden van contacten met de stichtingen in Nederland, België en Duitsland die uiteindelijk de honden plaatsen. Dit is belangrijk omdat dit de weg naar de spreekwoordelijke gouden mand is voor de honden in het asiel.
.
Het bovenstaande komt voor mij samen in één hond, Catan (zie foto). Ik weet niet waar iemand aan lijdt, maar ik kan niet begrijpen waarom je een hond lange tijd in een donkere kast onder de trap zou houden. Gelukkig is hij hier nu van verlost. Ondanks zijn slechte ervaring met mensen is Catan heel aanhankelijk wanneer hij je vertrouwt en wil hij constant spelen. Wat daarnaast opvalt is zijn intelligentie. Wanneer iets moet gebeuren, is hij niet te manipuleren met bijv. een hondenkoekje, hij heeft meteen door dat er nog iets anders staat te gebeuren. Vanwege zijn verleden heeft hij last van angstagressie wanneer hij bijvoorbeeld aangelijnd wordt. Dit wordt erger wanneer je hem in een gesloten ruimte zet of in een auto wil vervoeren. Toch heb ik gemerkt dat je veel bij hem gedaan krijgt, niet door hem te manipuleren, maar door hem mee te nemen in wat je gaat doen en hem vertrouwen te geven. Daarnaast loopt hij permanent vrij rond op het grote open terrein. Hij heeft vrijwel alles wat gebeurt in de gaten en wanneer hij niet naast je loopt zal hij in een grote cirkel om je heen bewegen om zo contact te houden maar ook de omgeving te scannen. Als ik niet op een appartement in de stad had gewoond, had ik hem geadopteerd. Maar vanwege zijn verleden heeft hij onder andere veel ruimte nodig en die kan ik hem niet bieden. Daarnaast hoop ik dat hij bij iemand terecht komt met heel veel geduld. Het is denk ik een hond die ook nog graag wil leren, maar niet door hem kort te houden of te straffen. Alles zal op basis van positieve conditionering moeten en in het tempo dat hij aangeeft.
.
Ik hoop dat ik een beetje een beeld heb kunnen schetsen van het asiel in Odena en de drijvende krachten hier achter. Wanneer zij verlost zijn van de ‘financiële strop’ van de overkoepelende stichting en ze dus de vrijheid hebben om in eigen beheer verder te gaan, heb ik er het volste vertrouwen in dat zij de honden de zorg en aandacht kunnen geven die ze nodig hebben in afwachting van een goede toekomst. Het grote terrein met veel mogelijkheden is er, de bevlogen mensen zijn er nu alleen nog de sponsors en de geldstromen die een doorstart in eigen beheer mogelijk maken! Voorlopig is er gekozen voor een constructie met sponsors, omdat dit de meeste zekerheid geeft met betrekking tot de te verwachte inkomsten.

Voor informatie over vrijwilligerswerk op het asiel Odena, mail gerust dierenmissies@gmail.com. 

http://animalwebshop.com/product-categorie/showmodellen-en-uitverkoop/?wpam_id=1

.

.

Dinsdag  20 september 2016

Adoptie Ron is een feit
.
Gisteren vond het grote moment plaats dat Ron voor altijd met Monique mee mocht om zijn nieuwe leven te beginnen. Monique woont momenteel in Spanje dus begint zijn nieuwe toekomst in Spanje. Vandaag hoorden we van Monique hoe zij en Ron verenigd werden.
.

Hoi Ton
.
Gisteren zijn we Ron gaan halen.  Hij sprong onmiddellijk in de auto.  We hadden onze honden thuisgelaten zodat Ron de auto voor zich alleen had. Hij was tijdens de reis heel braaf en rustig in de auto. Het was wel meer dan 4 uur rijden naar ons huis. Alleen de bloedafname was niet zo leuk voor hem.
.
We hebben ook het asiel van Miranda bezocht. Madremia die honden hebben geluk.  Wat een werk dat zij daar verrichten … het is ongelooflijk.  Ik moet diegenen die dag in dag uit, de dieren verzorgen bewonderen,  hoe ze het doen en  dan soms ook  nog met de  weinige middelen die ze hebben.

Thuis gekomen hebben we nog een kleine wandeling gemaakt met Ron.
Ron heeft ook kennis gemaakt met onze kat, en dat verliep heel goed.  Zelfs onze buren vinden hem heel lief en elke buur vond dat hij een beetje op hun hond  leek. Vannacht heeft hij samen met de honden en de kat geslapen. Vanmorgen zijn wij gaan wandelen,  daarna hebben we hem gewassen. Morgen gaan we naar onze dierenarts omdat blijkbaar zijn tanden gekuist moeten worden, volgens de dierenarts van gisteren.
Ron is zoals jullie beschreven hebben, lief , aanhankelijk en rustig.
We zijn blij met hem.
Foto’s volgen nog

Groetjes Monique
.

=========================

.

    KLIK op foto om filmpje te starten

Laatste voorbereidingen voor de adoptie van Tresor.
.

Tresor is gesteriliseerd en net terug van de dierenarts. Nog een beetje suffig mag zij nu tot 30 september in de speciale opvang blijven tot zij naar Nederland mag reizen. Daar kan zij op haar gemakje aansterken van de operatie. Ze heeft zich goed gedragen en verdient nu alle aandacht.
.
.

Donderdag 22 september 2016

.

.

Vrijdag 23 september 2016.
.

Nader info over de reis van Tresor.
.

We hebben te horen gekregen dat de plaats van aankomst Noordwijk zal zijn en niet ergens in de buurt van Eindhoven. Dat is wel zo fijn want nu worden de reizigers gebracht naar het asiel Offem aan de Lageweg 2 in Noordwijk. Daar kunnen we gebruik maken van de kantine en dat is natuurlijk wel zo comfortabel als bij een parkeerplaats aan de grote weg waar je, wachtend op de hondjes, een bakkie koffie kunt scoren bij een benzinestation.

Oh ja, onze beroepsvervoerder Perros Calejeros Esp. heeft hun vrachtwagen in de revisie gedaan. Lijkt erg op hun eerste wagen maar is totaal vernieuwd. Trots laten ze de auto op een foto zien.  Die geven we natuurlijk ook door.

 

Die moet nu toch wel op een afstandje herkenbaar zijn.

  

.

Zaterdag 24 september 2016

.

Hoi Annerie en Ton,

.

Ik heb uiteraard weer het weekjournaal gelezen en las dat Nelly last heeft van jeuk. Ik had dat met Sjors ook ( weet niet meer of ik dat verteld had ) zij is waarschijnlijk allergisch voor vlooien. Nu heeft ze eigenlijk nooit vlooien omdat ik ze altijd goed bescherm, maar dit seizoen waren er zó verschrikkelijk veel vlooien hier, dat zij en Moos toch af en toe een verdwaalde vlo op zich hadden. De vlo gaat pas dood als hij gebeten heeft natuurlijk, maar dan is het leed al geleden wanneer de hond allergisch is. Ze kreeg eersten prednison-achtig zalfje ( net als de injecties die ze meestal voor jeuk krijgen )van de dierenarts en dat hielp een beetje, maar zoals jullie wel weten, heb ik het niet zo op dat soort agressieve middeltjes. Nu geef ik haar al anderhalve week een natuurlijk middeltje, Puur (zie foto) en dat helpt erg goed. Het zijn druppels die ze oraal in moet nemen. Als dit niet voldoende zou blijken, wilde ik een kruidenformule van Sensipharm gaan proberen, schijnt ook erg goed te zijn en dus ook natuurlijk. Of bij huisdierendokter.nl

.

http://www.sensipharm.nl/huisdieren/huid-vacht/omniderma-hond.htm

.

http://huisdierendokter.nl/

.

Wellicht een van beide ook iets voor Nelly ?

En anders kunnen jullie ook nog aan de dierenarts vragen naar Apoquel tabletjes, ook heel heftig spul, maar iets minder heftig als prednison. Zelf houd ik het dus liever op de natuurlijke middeltjes en gaat goed !

Sterkte met haar !

.

Liefs, Linda

.

.

.

.

De stakkers in Spanje…
.
Wie behoefte heeft aan gezelligheid en kameraadschap en overweegt een hondje te nemen… kan toch niet de ogen afwenden van de stakkertjes die in een Spaans asiel op een baasje wachten…
.

Graag wijzen we u daarom op het volledige overzicht van alle te adopteren hondjes (<= KLIKKEN)

.

.
.
.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maurits van Elswijk is de drijvende kracht achter OnePack waarbij ook zijn vrouw Siriphan haar steentje bijdraagt. Maurits is de bouwer van onze website en onze webmaster van Dierenmissies. Voorts vervult hij tevens de functie van bestuurslid. Geloof maar gerust dat we hem vaak nodig hebben want onze ICT kennis is beperkt.

Hartelijk dank Maurits voor je nimmer aflatende steun !!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

.

Hallo Ton en Annerie,
.
Alles ok bij jullie? Het is al weer even geleden dat we wat over de deugnieten lieten horen. Maar ze zijn nog steeds onze beste en liefste vriendjes, aanhankelijk tot en met.
.
Soms luidruchtig en met loslopen rennen ze als een gek weg maar komen gelukkig weer snel terug.
.
En ja, ze hebben wel eens een enkele keer heibel.
.
Ik rijd tegenwoordig op de scootmobiel en dat is iets wat ze geweldig vinden.
.
Net als op de kar met de paarden trouwens. Maar ik heb in de zomer veel met de scootmobiel gereden met Charlie tussen mijn voeten en Fiedel in de fietsmand achterop bij Kees. Allebei met de neus in de wind.
.
We zijn nog steeds trouwe lezers van het weekjournaal, blijft leuk !
.
Groetjes van Kees en Jany uit Strijen en Fidel en Charlie.

 Kino bij ons op vakantie juni 2015

Update van Eline en Sjors (baasjes van Kino)

Hi Ton,

                          Kino

Wij zagen vandaag jullie nieuwsbrief, met o.a. het berichtje over de arme Lassie. (red: Lassie’s adoptie ging niet door toen bleek dat ze besmet was met Leisnmana)
.
Wij vinden het belangrijk je toch even het volgende te melden.
.
Een aantal maanden geleden had ik geen goed gevoel over de traagheid en stramheid van Kino. Ik las op internet dat als hij in beginsel negatief getest was voor een aantal Spaanse ziekten, hij deze toch bij zich kon dragen. Daarom werden hertesten aangeraden. Wij zijn daarom naar de dierenarts gegaan en hebben hem toch weer laten testen.
.
En wat bleek: hij had inderdaad Leishmania. Wij hebben Allopurinol gekregen (inderdaad erg betaalbaar) en sinds dag 1 gaat het stukken beter met hem. Voor het eerst sinds wij hem hebben gekregen is hij vrolijker, actiever, speelt met andere honden (wat hij voorheen nooit deed). Het is dus echt geen reden om niet te adopteren.
.
Wij hebben geen seconde spijt van de adoptie. Zulke leuke en lieve honden kunnen alleen uit Spanje komen 
.
Groetjes, Sjors en Eline Engelhard

==============

.

Registratie van uw hond is verplicht

.

Ook willen we nog eens de nieuwe baasjes attent maken op de verplichte registratie van hun nieuwe gezinslid bij een databank die de chipnummers registreert om de eigenaar terug te kunnen vinden mocht ooit een hond zoekrakken of onbeheerd aangetroffen worden. Natuurlijk ben je als baasje vrij om een eigen databank te kiezen maar wij maken meestal gebruik van de Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren www.NDG.nl. De eenmalige kosten zijn gering en het geeft zoveel rust als je weet dat politie, dierenartsen, personeel van AMIVEDI en dierenambulances, die databanken altijd raadplegen als er verloren ziel wordt aangetroffen.

.

=====================================================

Laten we er maar niet omheen draaien. Het zijn echte asielzoekers. Verschoppelingen die hopen op een kans in een betere wereld. Stakkers die geen stem hebben in de discussie over hun toekomst. Zoals onlangs Golida en Lammert (baasjes van Alma en Olly) ons schreven: . “… We hebben hier nu op het dorp zo’n beetje alle nationaliteiten. Grieken, Spanjaarden, Roemenen en nu is er een uit Gabon bij gekomen. Een Gabonnetje dus. Ik noem hem al het Afroherdertje. Een mooi hondje. Volgens zijn vrouwtje het duurste straathondje wat er is. Quarantaine en  de vluchten naar en van Gabon hebben geen airkennels, dus die mag je dan zelf gaan halen, maar het is een leuk hondje. Groetjes Lammert, Golida, Alma en Olly…. . Totaal afhankelijk van hen die zich als vrijwilliger inzetten om voor hen een sober doch humaan bestaan te regelen. Afhankelijk van de vrijwilligers die voor hen het woord doen en proberen, voor de rest van hun leven, een maximale garantie te krijgen op een veilig en liefdevolle leefomgeving. Een fijn leven dat hen wordt gegund door een baasje die een maatje zoekt en hen wil adopteren. . We zeggen tegen alle mensen die ons om info vragen over een hondje: Zoals jullie alles over de hond willen weten, willen wij alles weten over de nieuwe thuissituatie. Natuurlijk willen we zoveel mogelijk alle risico’s op een mismatch of een mislukking voorkomen. . In de gesprekken en mailwisselingen met een potentieel nieuw baasje krijg je allerlei info die aan moet sluiten met het beeld dat je hebt van het leven dat je voor een asielhondje wilt. Zoals je van ons mag verwachten voelen we ons verantwoordelijk voor het welzijn van zo’n stakker die 1500 km reist om een geluk, veiligheid en liefde te vinden. Dat die verantwoordelijkheid niet ophoudt na die reis mag duidelijk zijn. De hele adoptie is er op gericht om voor de rest van zijn leven een gelukkige onbezorgde tijd te hebben. . Wat we allemaal al niet naar ons hoofd geslingerd hebben gekregen als blijkt dat men niet voldoet aan de minimale criteria waar naar onze mening een baasje aan moet voldoen om dat te kunnen bieden wat een asielhond mist. Wij zouden discrimineren op leeftijd, maatschappelijke status, alleenstaande ouders onmogelijk maken een hond te adopteren en we zijn racisten. Het zijn deze mensen die overtuigd zijn van hun gelijk en verder gaan shoppen bij een andere stichting om een hondje te vinden. Gelukkig kunnen de meesten na wat uitleg ons standpunt wel begrijpen en nemen ze de zoektocht naar een hond in heroverweging. . Kan de hond alleen zijn? Deze vraag wordt vrijwel bij elke adoptie-aanvraag gesteld. Uiteindelijk zal een hondje zich wel voegen naar de omstandigheden waarin hij of zij komt te verkeren maar daar moet gewoon een constante flinke dosis kroel contact en interactie zijn tussen baas en hond. Anders is het beestje beter af in het asiel tussen de andere hondjes. Ze krijgen daar goede medische zorg en een vol buikje en het enige dat ze echt missen is de band met een ‘eigen’ baasje. Het baasje die regelmatig de hand over hun bol strijkt, hem of haar prijst bij een goede daad en hem of haar liefdevol en op gepaste wijze corrigeert als dat nodig is. Het is daarom dat we gesteld hebben dat in principe een baasje de hond niet langer dan 3 x 4 uur per week alleen mag laten. Zijn er andere honden in huis dan kan er misschien ietsje van af geweken worden maar echt niet veel. Het gaat om het principe dat iemand die de baas is, ook de volledige zorg en verantwoordelijkheid voor de hond neemt en de verzorging niet overlaat aan derden. Een hele dag weg zijn en gebruik maken van een uitlaatdienst is dus voor ons niet voldoende.!!! Ook niet als de zorg wordt overgelaten aan kinderen (omdat die toch altijd eerder uit school zijn). We hebben te vaak gezien dat dit fout loopt om de eenvoudige reden dat kinderen op een gegeven moment andere prioriteiten krijgen. Vriendjes of vriendinnetjes, sport of andere hobby … je kunt het ze niet kwalijk nemen. Het hoort er gewoon bij. Kan het eigenlijke baasje dan door andere verplichtingen niet voor het hondje zorgen dan krijg je onoverkomelijke problemen waarbij het lieverdje “de gebeten hond” wordt. Nee dus…! Hierover dient van te voren uitgebreid gesproken te worden.. Nee we zijn niet tegen éénoudergezinnen maar denken en handelen alleen in het belang van het hondje…. . We zijn door schade en schande wijs geworden. Nee we hoeven ons niet te schamen voor het leerproces dat we hebben doorgemaakt. Misschien waren we in enkele gevallen iets te goed gelovig geweest en hebben we een baasje te vaak het voordeel van de twijfel gegeven…En wat dacht u van het door ons gehanteerde leeftijdscriterium…“Adoptant dient tussen 25 en 70 jaar oud te zijn tenzij….”.Ja, de leeftijd kan dus een belemmerende factor zijn in het adoptieproces.Laten we eerst de ondergrens van 25 jaar bekijken.In het verleden hielden we vast aan de term ‘volwassenen’. Toen dachten we nog dat, als iemands zelfstandig een huishouden kon voeren, die persoon ook wel verantwoordelijk genoeg was om een hond te onder houden. Nou lieve mensen .. niets is minder waar. Jonge gezinnen die het ideaalbeeld van huisje-boompje-beestje na streven beginnen met de beste intenties. Maar jonge mensen handelen soms een tikje ondoordacht, zijn soms een tikje overmoedig en denken alles wel zelf te kunnen. Diverse keren hebben we het volgende meegemaakt: Jong stel adopteerde een pup en beloofde er mee, op dringend advies van ons, naar een puppycursus te gaan. Dat zou helemaal goed komen en, zo werd ons verzekerd, ze hadden veel ervaring met honden want ‘thuis’ hebben ze altijd honden gehad.” Ja in het ouderlijk huis… maar zelf de volle verantwoordelijkheid dragen is echt iets anders. Vervolgens komt de hond naar Nederland. In het begin krijgen we leuke foto’s toegestuurd van de spelende pup maar naar een cursus gaan ? Ho maar…  zo’n frummeltje konden ze immers zelf wel opvoeden. Je kent dat wel “helemaal naar de eigen hand zetten…”. Enfin, de pup wordt groter en als die dan een jaar oud is wordt ook nog het eerste kindje verwacht.  Kindje wordt geboren en in diezelfde tijd is de hond juist op het punt om volwassen te worden. Zoekend naar zijn plek in de roedel en op de top van zijn pubertijd is de hond niet meer te hanteren. Moe wil met kinderwagen rechts en hond wil naar links… gevolg … kind blijkt plots allergisch voor de hond.. hond moet weg…Is het dan zo gek dat we ook naar de leeftijd kijken van potentiele baasjes? We hopen bij mensen die 25 jaar of ouder zijn net even iets meer stabiliteit, levenservaring en wijsheid te vinden. Wat de leeftijd ook mag zijn.. dan nog wordt natuurlijk elke adoptieaanvraag individueel beoordeeld en is er een escape mogelijk door iemand mee te laten tekenen die wel de juiste leeftijd heeft. Zo komt de zorgplicht voor de hond ook bij die persoon te liggen in het geval het eigenlijke baasje te kort schiet.Hoe zit het dan bij de bovengrens van 70 jaar ?Dan kijken we niet alleen mee om een passende hond te vinden die qua energie en kracht past bij de senior, maar proberen we ook met een realistische blik vooruit te kijken. Het is nu eenmaal zo dat gemiddelde leeftijd van de mens rond de 85 ligt. We houden er rekening mee dat een hond zo maar 15 jaar zou kunnen worden. Het zou toch vreselijk zijn als een hondje in de nadagen van zijn leven, omdat het baasje wegvalt of niet meer voor hem of haar kan zorgen, ineens op zoek zou moeten naar een mandje waar hij welkom is. De meest gehoorde opmerking is dan: “ja maar iedereen kan morgen een ongeluk krijgen”. Dat weten we ook wel maar we verwachten toch echt dat een baasje een reëel toekomstbeeld voor ogen heeft. Worden senioren dan altijd uitgesloten van adoptie? Nee hoor ook voor hen geldt dat als er een achterwacht is (Meestal een zoon of dochter) die met liefde de zorg van de hond op zich kan nemen op het moment dat het baasje dat niet meer kan, dan is dat geen enkel probleem. Natuurlijk verzoeken we dan ook dat die persoon het adoptiecontractje mede ondertekent. Ja af en toe komen we misschien wat cynisch over maar we hopen dat mensen begrijpen dat alle regeltjes omtrent de adoptie bedoelt zijn om voor de hond de beste deal te kunnen sluiten. Uiteindelijk komt het er op neer dat we altijd op zoek zijn naar een goede basis voor hond en baas waarop een fijne onbezorgde relatie uit kan ontstaan die voor de rest van het hondenleven kan duren. Niet meer en niet minder… dat is toch niet te veel gevraagd voor “onze” asielzoekers ?!?!?!?!?!

DIERENMISSIES HEEFT UW HULP NODIG KLIK OP DE COLLECTEBUS VOOR MEER INFO …

De Virtuele Dierenmissies collecte is een noodzaak.

.

Karlijn’s Shop

SNUFFEL DIERENMISSIES

.

Wellicht wilt u eens klikken op de mooie Lima zodat u de wereld van Karlijn Shop betreedt waar u mooie cadeaus kunt kopen. kans maken op prachtige geldprijzen in de Vriendenloterij, kwaliteitsvoer kopen bij Shumafood of eens even snuffelen op Marktplaats tussen de spulletjes van Snuffel Dierenmissies….? Mocht u al meedoen met de Vriendenloterij maar wilt u met uw loten Stichting Dierenmissies steunen? Dan kan dat eenvoudig door één telefoontje te plegen met de Vriendenloterij: 0900 – 300 1400

.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.

Afsluitend hier de (on)zin van de week: “adopteer een senior…” .

.

Tring tring … Hoor de telefoon gaat … we hebben weer een beller … . “Dus u zoekt een evenwichtige hond die er nog mag wezen…. en u wilt niet meer voor puppy streken te hoeven vrezen …” . Mevrouw… er is helemaal niets mis aan het adopteren van een hond met wat jaren op de teller.

.

=============

.

DE AGENDA voor de vakantie van uw hond.
Om te zien of er bij ons een plekje vrij is voor een vakantie van uw makker kijkt u op de onderstaande kalender. De rode data geven aan dat de vakantieplekjes al vergeven zijn.

Het is best wel druk in het hoogseizoen dus dan is tijdig reserveren de oplossing. Informeren naar een plekje kan altijd want soms is er toch nog een plekje vrij of kan er gecombineerd worden.

Voor meer informatie over vakantieopvang van uw huisgenoot(je) KLIK HIER
.