De morele houdgreep…..
De gemeente wist het asiel Los Mejores Amigos al lang te vinden als het ging om de plaatsing van opgevangen zwervertjes waar ze geen weg mee wisten. Dag en nacht staan ze al klaar om gehoor te geven aan opvangverzoeken van politie en gemeente. Natuurlijk in de hoop een beetje medewerking te krijgen. Hoe lang hebben Piedy en Juan Carlos niet moeten vechten om een vergunning te krijgen voor de muur die onlangs is geplaatst langs het asiel. Tot het allerlaatste moment aan toe werden ze tegengewerkt en werd door gemeentefunctionarissen getracht de vergunningverlening te vertragen. Dat je dit kunt verwachten als je in een uitermate dieronvriendelijk gebied gehuisvest bent neem je op de koop toe. Per slot van alles doe je vrijwilligerswerk voor de dieren en niet voor de mensen.
Nu had de gemeente ook een soort voorziening om zwerfdieren op te vangen. Noem het maar een “gemeente-asiel”. Dit bestond er meer voor de show dan dat er werkelijk iets mee gedaan werd. Hiermee kon aan de buitenwereld worden getoond dat er wel degelijk iets was geregeld voor zwerfdieren. Hier spendeerde de gemeente geld aan en daarmee kocht het hun geweten af. Niemand kon nog klagen over aflatend beleid.
Nu de crisis keihard heeft toegeslagen heeft ook de gemeente Tobarra alle centjes nodig en wordt de steun aan deze opvang van de begroting geschrapt. Dit heeft de sluiting tot gevolg. Opgevangen hondjes uit het sluitende asiel moeten opnieuw onderdak krijgen en vanzelfsprekend wordt nu bij Los Mejores Amigos aangeklopt om te helpen.
Natuurlijk is Los Mejores Amigos bereid te helpen want het alternatief voor deze beestjes is vermoedelijk de gaskamer. Zo word je moreel in de tang genomen… Natuurlijk laat je die beestje niet stikken en doe je er alles aan om die op te nemen. Zal er opnieuw moeten worden gekeken hoe het asielterrein verder opgedeeld kan worden, dient er met man en macht gezocht worden naar nieuwe baasjes want zoals al het geval was, wordt de toegestane limiet van aantal op gevangen hondjes reeds ruim overschreden. Volgens hun gemeentevergunning mogen er 50 hondjes verblijven op het asiel. Dat zijn er meestal veel meer maar omdat er steeds een aantal bij hen in huis verblijft en de rest aan te veel hondjes bestempeld wordt als “passantjes’ wordt het gedoogd. Nu er in één keer door de gemeente in het asiel een golf nieuwe hondjes wordt gedropt, wordt het een extra uitdaging de boel draaiende te houden. OK, binnen afzienbare tijd zal er wel niet geklaagd worden over het teveel aan hondjes maar dat is slechts een tijdelijk gedoogsituatie want er hoeft maar één persoon te klagen en het hele circus staat weer op scherp. De ene keer klaagt men over stank (is nooit aangetoond) de andere keer gaat het over lawaai (honden blaffen en zeker als ze door voorbijgangers worden opgejut) en zo blijft het maar doorgaan.
Alles overziend komt het erop neer dat van het asiel Los Mejores Amigos wordt verwacht dat zij de verantwoordelijkheid voor de opvang overnemen van zo’n vijftien hondjes. daar speciaal plaatsen voor moet creëren, allerlei kosten moet dragen om deze hondjes adoptiegereed te maken en geen vergoeding hoeft te verwachten voor de noodzakelijke uitgaven.
Dieren in nood dienen te worden geholpen. Hier is geen enkele discussie over. Ook deze hondjes zullen, wanneer mogelijk, op onze website voor bemiddeling te vinden zijn. Diverse hondjes hebben daar al een eigen advertentie gekregen om zich te presenteren.
Misschien mogen Piedy en Juan Carlos rekenen op een iets meer sympathieke benadering van de lokale overheid…. ???
Ons advies: “Doe je zelf een plezier en reken er maar niet op. Het geheugen blijkt steeds weer erg selectief …. en zeker bij ambtenaren en lokale politici die afhankelijk zijn van de gunst van dieronvriendelijk kiezend publiek “.