Beste mensen,
Vrijdag 2 november 2012
We worden wakker in het DogHotel en de hondjes kunnen direct naar buiten om te spelen. We gooien de deur van de caravan open en dan is dit zo’n beetje wat we dan zien…
Op de foto is het inmiddels iets later en ook Sylvia van het DogHotel is met haar hondjes op bezoek.
Er staat een harde wind en naarmate de dag vordert neemt de wind toe.
Rond 14.00 uur zijn het echte harde windvlagen geworden die de caravan doen schudden. De vier pootjes zijn natuurlijk uitgedraaid maar ondanks dat zie ik de koffie in mijn kopje rimpelen. Met regelmaat stoort de TV omdat de schotelontvanger ook steeds klappen de van wind krijgt.
Het voordeel is dat het zo wel droog blijft. Buien zullen wel overwaaien.. tenminste dat hopen we maar.
Dan is er even lichte paniek. We merken dat we ineens bloed aan onze handen hebben. Het kan net anders zijn dan dat er één van de hondjes gewond is. Vlug kijken we de hondjes na en dan zien we dat Toi met het spelen een piepklein wondje aan haar rechteroor had opgelopen. Het was amper te zien maar niets bloed zo erg als een oor. Weten jullie toevallig wat een hond doet als er iets met het oor aan de hand is..??? Juist, dan gaat ze haar koppie schudden en dan op zo’n manier dat de oortjes flapperen. Geven we jullie te raden waar we allemaal bloedspetters aantroffen. Het leek alsof er een varken was geslacht. En toen we na verloop van tijd dachten dat het bloeden wel gestopt was, hadden we dat natuurlijk verkeerd ingeschat. We hadden Toi natuurlijk zo gauw mogelijk naar buiten gedirigeerd. Daar is ze toch het liefst om samen met Lui de boel te verkennen, achter een balletje aan te rennen, of gewoon lekker in het zonnetje te liggen. We zagen dat Lui het oor van Toi regelmatig schoonlikte en dat is een goed teken. Toi had er beslist geen pijn aan en rende er niet minder om dus alles viel wel mee. Het schoonmaken van Toi was iets moeilijker dan we dachten. Half ingedroogd bloed en een enkele vochtige druppel die meteen een rode streep op haar lichte velletje liet zien, net als je denkt juist iets schoon te maken. Al die tijd laat Toi al het gerommel met haar zich welgevallen. Het is een kwestie van genieten van alle aandacht want natuurlijk was ze ontzettend zielig….
Rond 15.00 ging het ook regenen. Gelukkig hadden we de hondjes allemaal al naar binnen gehaald. We zagen letterlijk de bui al hangen…. Moe van het spelen van die morgen zochten ze zelf hun bench op. Selena lag er al het eerste in. Zij houdt van rennen en andere hondjes uitdagen. Dat kan de hele dag door gaan. Maar ja als ze dan even een beetje rust moet nemen dan valt ze ook meteen in slaap.
Suerte was tweedes en Lui en Toi hebben we een beetje geholpen. Jaya had het al lang bekeken, maar vergis je niet in dit oude fragiele dametje ze wordt steeds vrijer. Ze begon op haar eigen houtje de buurt rond de caravan te verkennen en toen had ze zelfs de euvele moed had om in haar eentje het terrein over te wandelen…
Daisy, Botas en Sally hadden al lang gezien dat het slecht zou worden. Die ‘salon gasten’ namen dan ook bij voorbaat de veilige weg door alvast de beste plekken in de caravan in te nemen om zo in alle luiheid de middag door te komen.
Aan het eind van de middag komen Paul en Sylvia nog even een borreltje drinken voordat ze naar de buren zouden gaan voor een etentje. Ook zij hebben gelezen dat we tijdens onze vakanties ‘iets hebben met regen’ en vragen gekscherend of we de regen ende keer niet achter kunnen laten. Het is was gezellig en nadat ze ons alvast een goede reis hebben gewenst gaan ze door de regen naar hun afspraak. Wellicht zullen we ze nog zien voor we vertrekken maar dat was nog niet zeker.
Binnen het half uur was het aardedonker en dan is het ineens even droog. Dat is het juiste moment om snel de hondjes uit te laten. Dat betekent de deur openzetten en de hondjes zoeken zelf hun weg laten zoeken. Tenminste dat was de bedoeling. Natuurlijk liepen we zelf ook buiten om ze vooral te bewegen naar buiten te komen. Maar ja, het is gerieflijk warm in de caravan en buiten is het maar vochtig koud. Pfff Het kostte nogal wat moeite maar schoorvoetend stappen ze één voor één de caravan uit om een plasje te doen na het lange slapen van de middag. Behalve Suerte, die had geen zin. Die bleef lekker in het gangpad liggen…. Tja als ze niet wilt dan niet…. Suerte is een kroelpoes en een echt mama’s kindje… Het liefst staat ze dicht bij je en dan lekker tegen je aanhangen. Af en toe tegen je op gaan staan zodat je haar bij de wangen kan pakken…
We bereiden ons voor op de avond die gevuld zal zijn met de Voice of Holland. Het zou vroeg slapen worden want om 06.00 uur zal de wekker afgaan.
Zaterdag 3 november 2012
Nog voor de wekker gaat zijn we al wakker en laten we de hondjes uit.
Het opruimen van de buitenren was natuurlijk snel gebeurd. Nog even lekker douchen en dan de boel vastzetten, pootjes van de caravan indraaien, stroom voorziening weer opbergen en dan de hondjes weer op hun plekje… Als we met de laatste dingen bezig zijn komen Paul en Sylvia afscheid nemen.
Als klap op de vuurpijl vertelt Sylvia dat ze serieus overwegen Himawary te adopteren. Tenminste daar moet ze nog verder met Paul over overleg plegen …. maar dat zou wel goed komen. Voorlopig heeft ze Himawari op afstand geadopteerd. Bij ons vertrek werd aangegeven dat wij Himawari maar op de volgende reis voor hen moeten meenemen. YES..!!!
Paul kijkt nog even mee als we de caravan weer naar buiten rijden en zo worden we uitgezwaaid.
Terugkijkend hadden we nog het een en ander aan werk te doen op deze reis. We hebben aan gegeven dat Lui, Toi en Selena een beetje training konden gebruiken bij het lopen aan de lijn.
De truc is steeds dat je de hondjes enthousiast maakt om vooral mee te lopen. Al dan niet extra gestimuleerd met wat lekkers. Wij hebben het voor elkaar en als je zelf op een lieve manier tegen ze spreekt kun je ze makkelijk verleiden om mee te lopen. Mensen die ons bezig zien denken echt soms dat we gestoord zijn. Als we van de hondjes iets gedaan willen krijgen dan gaan we hen extra aanmoedigen en prijzen… Onze stemmen gaan dan een paar octaven hoger en allerlei babby-gebrabbel klinkt uit onze monden. Voor de amateur luisteraar klinkt dat als onsamenhangende klanken maar niets is minder waar. De geoefende luisteraar met de nodige de hondenervaring, weet hoe gevoelig hondjes hiervoor zijn… in weet dat dit eigenlijk toverformules zijn die infantiel geleuter..
21.00 uur. Het was een lange reisdag en we zijn gestrand bij de Nederlandse grens bij Breda. Daar maken we van de caravan onze woning voor de nacht. Gauw de hondjes even laten plassen en dan eerst even bij Mac Donalds binnen lopen. De Kipnuggets die we hier voor de hondjes kochten werden ook weer bijzonder gewaardeerd.
De laatste hand wordt gelegd aan deze kleine nieuwsbrief waarbij ik geholpen wordt door Botas met Yaya op de achtergrond…
Rond 23.30 uur laten we ze voor de laatste keer uit.
We hopen morgen om 10.30 uur in Tilburg te zijn op de parkeerplaats aan de ‘Amer’ bij het kleine winkelcentrum. Daar zullen afscheid nemen van Toi en Yaya. Rond 16.00 uur zullen Lui, Selena en Suerte hun nieuwe baasjes treffen in de Schoorlaan te Leidschendam.
Uiteraard zullen we van deze dag ook een nieuwsbrief maken als afsluiting van deze reis….
Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
06-22225271