Nieuws: Dierenmissies Weekjournaal van 10 september 2017

Vandaag wil ik de mensen in het zonnetje zetten die het mogelijk maken om de adoptiecyclus te kunnen blijven herhalen. Ik neem u mee in de ‘adoptiekeuken’ zodat u kunt  ‘proeven’ wat er zich nu achter de schermen bij en voor Dierenmissies afspeelt waarbij u zult zien dat er een heel team aan vrijwilligers bezig is de geadopteerde lieverds naar Nederland te laten komen.
.
Voor u begint de adoptie bij het zoeken naar een geschikte kandidaat als huisgenoot. Internet is daarbij onmisbaar geworden en daarom plaatsen we honden niet alleen op onze site maar ook op sites als Marktplaats omdat we daarmee een breder publiek bereiken. Ook via diverse kanalen op Facebook wordt getracht om nieuwe baasjes te vinden en vragen we iedereen om vooral de Dierenmissies Weekjournaals te delen. We zijn erg blij dat dit een succesvolle formule blijkt te zijn want we zijn de laatste tijd echt behoorlijk druk met het afhandelen van telefoontjes en mailtjes waarin informatie wordt gevraagd over hondjes en het adoptieproces. En ja, niet iedereen kan zomaar een hondje bij ons adopteren. We doen altijd een administratieve screening van de nieuwe adoptant en hebben ook huisbezoekjes af te leggen, we halen gedoneerde spulletjes op en we zorgen voor het boeken van de reizen voor de vriendjes die een nieuwe mand hebben gevonden in Nederland of België. Verder verzorgen we de formele afhandeling van het adoptieproces en proberen we zoveel mogelijk vragen af te handelen gedurende het adoptieproces en vragen we, alleen als wij iets echt niet weten, aan Miranda of  een antwoord kan geven of eventuele vragen verder door te geleiden aan de verzorgers van een bepaalde hond.
.
Gelukkig kunnen we de meeste vragen wel beantwoorden om zo Miranda een beetje uit de wind te houden want zij heeft het druk met het plannen van de medische afhandeling van de hondjes die op hun beurt wachten om naar Nederland te komen. Miranda doet erg haar best om alles op een rijtje te krijgen maar ja onverwachtse verschuivingen in de planning heb je nou eenmaal altijd en dan moeten er een heleboel aanpassingen plaats vinden. Hoe en wat wordt vanzelf duidelijk naarmate u verder leest in deze column.
.
Vanzelfsprekend willen baasjes die in afwachting zijn van de komst van hun nieuwe huisgenoot ook graag  weten hoe het met hem of haar gaat. Het is hierdoor voor de vrijwilligers op het asiel, maar vooral voor Miranda, extra druk om aan alle verzoekjes te voldoen. Daar komt ook nog bij dat er diverse lieverds hun reis mogen afwachten buiten het asiel bij vrijwilligers in een tijdelijke opvang en zelfs een enkeling verblijft in een ander asiel in Torredembarra dat 82 kilometer verder op ligt. Het onderhouden van het contact met die gastgezinnen of externe verzorgers om verzoekjes te kunnen plaatsen om foto’s of filmpjes te maken en het monitoren van de vorderingen die ze maken bij het opnieuw wennen aan een huiselijke woonomgeving kost enorm veel tijd. Want vergeet niet dat er daarnaast nog steeds wordt gewerkt aan de inventarisatie en observatie van de hondjes uit het asiel… Voor die op onze website kunnen verschijnen moet er nog het een en ander gebeuren. Deze ‘ruwe info’ aan tekst met foto’s die Miranda en Roger hebben verzameld,  wordt naar Marcel (vrijwilliger van Vrienden van Odena) in Rotterdam gemaild die alles in een groot basis bestand verwerkt waar inmiddels honderden hondjes staan beschreven. Tegelijk houdt hij bij welke hondjes weer geadopteerd zijn en er vanaf moeten, en welke er dus nieuw bijkomen.
.
Wij kunnen bij dit bestand en kunnen zo de geschikte honden selecteren en onze website actueel houden. Zodra nieuwe baasjes zich bij ons hebben gemeld en de adoptie formeel is afgerond, bespreken we met Miranda een mogelijke reisdatum om de gelukkige stakker naar Nederland te laten komen. Die datum hangt in eerste plaats af van wat er medisch gezien allemaal nog moet gebeuren voor hij of zij reis klaar is. Het vaccinatietraject, de sterilisatie en het bloedonderzoek zijn doorgaans de zaken die het meeste tijd kosten. Ook met de datum vanaf welke het baasje de hond in het gezin kan opnemen wordt rekening gehouden. Miranda zorgt vervolgens, in overleg met de medische staf van het asiel, voor het opstellen van de planning van de medische zaken om ervoor te zorgen dat de hondjes op tijd klaar zijn voor die vastgestelde reisdatum.
.
Soms mopperen we wel eens dat de uitslag van een bloedonderzoek of kattentest (te lang) op zich laat wachten maar ze kan ook niets anders doen dat mensen daar aan te sporen. We hebben nou eenmaal met externe partijen te maken zoals wisselende dierenartsen die 4 uur per dag op het opvangcentrum mogen werken (en ook voor de vierhonderd andere honden medische zorg moeten verlenen) en particuliere laboratoria voor de bloedanalyses.
.
Daarnaast moet er zoveel mogelijk de rust op het opvangcentrum bewaard worden omdat ze overvol zitten en bij onnodige stress om een kleinigheid ruzie kan uitbreken. Daarom zijn er ook maar beperkte tijden waarop Miranda zich tussen de honden kan (mag) begeven.
.
En ondanks alles, proberen we toch om iedereen tevreden te houden en iedereen te geven wat hij of zij verwacht. Gelukkig heeft Miranda haar Roger en rechterhand Blanca op het opvangcentrum om met alles mee te helpen. Beste mensen ik kan u zeggen: “en dan nog is het een hele toer”. Want als dan de reis nadert worden de reisbescheiden paspoortjes en traces in orde gemaakt. Worden er afspraken gemaakt met de dierenarts om de laatste controle te laten ondergaan voor de gezondheidsverklaring en om de hondjes naar het vliegveld te brengen, voorts worden er afspraken gemaakt over de kennels waarin ze vervoerd moeten worden.
.
Natuurlijk hebben we voor de vlucht iemand die zich of vrijwillig heeft gemeld en die taak van vluchtbegeleider op zich wil nemen (bijvoorbeeld na een vliegvakantie) of Dierenmissies zorgt zelf voor iemand die op en neer vliegt om de hondjes uit Spanje te halen. In ieder geval wordt er ook voor gezorgd dat er altijd een vrijwilliger van Dierenmissies  (zoals bijvoorbeeld Linda, Fred en Jolanda, Monique) op het vliegveld staat om samen met de nieuwe baasjes de hondjes te verwelkomen en over te nemen van de vluchtbegeleider. Als de hondjes met de baasjes zijn verenigd en ieder dan zijn weegs gaat, worden kennels weer mee naar huis genomen, gereinigd en klaar gezet voor een volgende reis. In het geval er gebruikt gemaakt wordt van wegtransport door een beroepsvervoerder, zal ook dan een vrijwilliger van Dierenmissies met de baasjes op een afgesproken plaats zijn om de hondjes over te nemen. En zo is de cirkel weer rond en begint de adoptiecyclus van voor af aan …..
.
Elke stakker die naar Nederland komt heeft zo zijn eigen adoptiecyclus die pas synchroon gaat lopen met de cyclus van een andere geluksvogel als er een reisdatum nadert.  Dat het steeds een hele puzzel is om alles strak te plannen en gepland te houden zul je begrijpen als je weet dat Dierenmissies alleen al op dit moment zo’n 15 hondjes heeft die geadopteerd en ingepland zijn voor de reis naar Nederland. Tja, en zoals jullie in het weekjournaal kunnen lezen zijn er ook geregeld hondjes die door een andere stichting of rechtstreeks vanuit het asiel geadopteerd worden en lokaal een baasje vinden.  Miranda zit dus niet stil en daarom proberen we haar dan ook een beetje te ontlasten.
.
Het afstemmen, plannen en organiseren van de reizen is dus slechts het sluitstuk van het vele werk dat vooraf ging aan de vereniging tussen baasje en de nieuwe huisgenoot maar als de hondjes dan werkelijk kennis maken met hun nieuwe baasjes waar ze de rest van hun leven bij mogen blijven, is dat het mooiste moment dat je je maar kunt voorstellen.
.
In het Dierenmissies weekjournaal een verslag opnemen van de reis en aankomst doen we altijd met plezier omdat we dan in gedachten opnieuw dat magische moment terug beleven en alle vrijwilligers en vooral Miranda en haar collega’s in Spanje, kunnen zien hoe hun Spaanse stakkers nu echte Hollandse makkers zijn geworden.

===============

Tot zover dit Weekjournaal van Dierenmissies.

We zien uw reacties graag tegemoet.

Groetjes, Annerie en TonDierenmissies Weekjournaal