Beste mensen,
1 december 2012.
Niet alles loopt altijd zoals je graag zou willen. We hadden we een geweldig gevoel overgehouden aan de afloop van de laatste vliegreis waarbij Fred, Tessa en Bongo naar Nederland waren gekomen. We hebben geprobeerd om door het verslag de vlucht dat gevoel met jullie te delen. Hoe groot was de euforie niet dat Bongo, al na enkele uren, nadat we hem met kennel al hadden afgezet bij zijn nieuwe baasje omdat hij op Schiphol te bang was om uit de kennel te komen, uit zichzelf uit de kennel kwam en nieuwsgieriug zijn nieuwe huis ging verkennen. Dat zag er veel belovend uit al was de weg nog lang om het vertrouwen te krijgen in zijn baasjes was dat gelukkig geen problem want hij zou hier alle tijd voor krijgen. Dat na 1 dag al het geduld op was, was natuurlijk erg zuur. Dat juist arme Bongo nu weer twee extra verhuizingen voor zich had met nieuwe baasjes en nieuwe omgevingen is voor hem gewoon afgrijselijk vooruitzicht. Hoewel wij dit nooit doen, hebben we in het belang van Bongo besloten, gehoor te geven aan het verzoek van zijn baasjes en hem daar zo snel mogelijk weg gehaald omdat hij daar niet meer welkom was. We weten dat op korte termijn een geschikt baasje vinden voor Bongo een vrijwel onmogelijke taak is.
4 december 2012
Wel hebben een paar lieve mensen aangegeven serieus te overwegen om Bongo op te willen nemen in hun gezin. Zo’n beslising kun je niet nemen uit een ‘zielig’ gevoel dus moet je precies weten waara je aan begint. We kunnen niets anders doen dan alle info te verstrekken die belangrijk kan zijnn voor de realtie tussen baasje en Bongo. Daarnaast moet de eventuele veestapel van het gezin ook met Bongo samen kunnen. Dat zal niet aan Bongo liggen want die kan in principe met elke andere hond en kat opschieten. We moeten reëel zijn en onder ogehn zien dat het wel eens niet zou kunnen lukken al houden we goede moed.
Daarom besloten we dat hij de resterende tijd, tot het vertrek van de reis op 12/13 december, moet gebruiken om te wennen aan ons leventje omdat hij dan genoeg vertrouwen moet hebben om met ons mee te kunnen reizen naar Spanje. Daar zou hij weer verenigd worden met Juan Carlos. Daar had hij ook voor vertrek een goede band mee opgebouwd. Op een filmpje van 21 november jl. is te zien hoe dit kereltje een vrolijk mannetje was dat met man en macht probeert over de leuning van de bank het eten van het bord van Juan Carlos te pikken… (Klik op de blauwe tekst om het filmpje te zien) We hopen maar dit vertrouwen zonder al te veel problemen snel kan worden hersteld. We weten ook dat hij na verloop van tijd toch weer het asiel in al moeten omdat hij niet oneindig bij Juan Carlos en Piedy thuis kan blijven. We hebben voor ons zelf afgesproken dat mocht die klik er met Juan Carlos niet (meer) zijn dat we daar en dan ons opnieuw zullen beraden wat ons te doen staat. Ons hart doet pijn……
Naast onze voorbereidingen van de reis lijkt het bijna een onmogelijke opgave. Hoe kun je een hondje die al extra tijd nodig heeft om te wennen aan vreemde mensen in 10 dagen zover krijgen dat hij je genoeg vertrouwt om op reis te gaan ??? Dat is op zijn minst gezegd een uitdaging. Als geen ander weten we hoe moeilijk het is om straks 
afscheid te moeten nemen van Bongo die met de dag een stukje meer zelfvertrouwen krijgt en dat ook laat zien. Rende hij de eerste dag ver van ons weg, nu laat hij zijn riempje om doen en eet hij af en toe lekkere dingetjes uit onze hand. De eerste dagen moest hij in de tuin zijn behoefe doen en hadden we nog wel eens een ongelukje in huis, nu is hij zo goed als zindelijk omdat hij met de andere hondjes uitgelaten wordt. 
Hij is zichtbaar trots dat hij mee mag lopen met de club … uitlaten is natuurlijk altijd een feest en dat wil je ook als hondje niet missen… Alles lijkt nu wel koek en ei maar alles wat we doen gaat met beleid en met engelen geduld…. Alleen al het riempje aan en uit doen is steeds weer een stressmoment al gaat dat steds ietsje beter. Het laatste wat we willen is dat hij nu onnodig bang wordt en een terugval krijgt. Hij moet nog aan zoveel dingen gewend worden voordat hij mee kan. Dingen waar je helemaal niet bij stil staat omdat ze zo vanzelfsprekend zijn maar voor hem een levensbedreiging lijken… De dappere schat zal nog kennis moeten maken met de caravan…!!! Weer een nieuw huis waar hij aan moet wennen. Gelukkig zijn onze Daisy, Sally en Botas voor hem een prima voorbeeld waar hij veel steun van heeft.
Het is elke keer weer bijzonder om te zien hoe we ons zelf voor de gek houden. Steeds zeggen we: “Nee deze keer nemen we niet al te veel mee..!!” Dit proberen we om het gewicht van de caravan te beperken en daarmee de auto te ontlasten. Tja, en elke keer zien we hoe de gaatjes van ons huis moeiteloos gevuld worden met spullen die mee moeten. En dan hebben we nog niet eens onze eigen troep in beeld… ach ja…. Op zondag zal de caravan voor de deur komen te staan. Dan wordt hij nog een keer voor het laatst afgetankt met water en gas en komt hij nog even aan de stroom te hangen om de accu’s op te 
l
aden.
De goederen worden dan geladen en als laatste mogen dan de hondjes de caravan in. We zijn benieuwd hoe Bongo dat zal beleven.
Gaby, Christy en Henry. Dit zijn ze dan de drie kanjers van de Kertstmarkt
7 december 2012
Zoals was aangekondigd op de website was er vandaag een kerstmarkt in Arnhem waar Gaby onze kleuren van Dierenmissies heeft vertegenwoordigd. Gaby, die eerder met succes de lege-flessen-inzamelingsactie voor 4 oktober had georganiseerd, had hiervoor de lokale middenstand benaderd. Diezelfde winkeliers hadden allerlei leuke artikelen geschonken die zij, op de kerstmarkt, mocht aanbieden om zo met de opbrengst het werk van Dierenmissies te kunnen ondersteunen. Door de hevige sneeuwval viel het bezoekersaantal iets tegen maar was er toch een goede verkoop. Natuurlijk waren de uitnodigende charmes van Gaby, om toch vooral even een kijkje te nemen in haar stand, èn de extreem lage prijzen hier debet aan. Haar kertsmarkt waarbij HEnry en haar dochter Christy haar met alles hebben geholpen bracht voor Dierenmissies de opbrengst van 250 euro bij elkaar. Gaby verdient hiervoor alle lof want met dit geweldige resultaat kunnen er allerlei werkzaamheden net doorgang vinden die anders vooruitgeschoven zouden worden in afwachting van voldoende fondsen. Wat dacht je van een bijdrage aan transportkosten van goederen of hondjes..? of een bijdrage aan voorlichtingscampagnes ..?, of een bijdrage aan een onverwachte noodzakelijke medische ingreep..?, of een bijdrage aan een lopend project waar nog een tekort aan financien bestaat voor de realisatie ..?.
Kortom Gaby…. GEWELDIG…!!!!! en natuurlijk danken we ook jouw sponsors hartelijk die ons vrijwilligerswerk voor de zwerfhondjes in Spanje een warm hart toedragen…. OM te zien wat die sponsors hebben gedoneerd kijk op het artikel over de kerstmarkt Die mogen we dan ook best even noemen want zonder hun hulp was dit allemaal niet mogelijk. : Zo kreeg Gaby van de C-1000 35 flessen wijn, de lokale slijter doneerde twee geschenkdozen met Apfelcorn, de drogist gaf nachtcremepjes mee, de dierenwinkel stelde allerlei lekkernijen voor hondjes beschikbaar en nog tal van andere spulletjes kreeg ze van andere winkeliers. Klik dus vooral even het artikel aan want de lijst is enorm groot en zie wie wat doneerde. Als laatste mogen we natuurlijk niet vergeten dat ze haar eigen familie aan het werk had gezet om 15 kerststukjes op te maken… Eén ding is zeker… als je in Arnhem bent en je doet je boodschappen in De Geitenkamp dan weet je dat je er vanuit kunt gaan dat de mensen dáár veel van dieren houden. Is dat geen goede reden om daar eens te gaan winkelen?
9 december 2012
Dan is het zover, vandaag komt de caravan voor de deur. De geplande voorbereidingen voor de reis worden genomen en ook het bed wordt opgemaakt. De verwarming hadden we al dagen geleden aangezet om de caravan lekker droog te stoken. Helaas bleek de angesloten gasfles leeg toen ik hem net op wilde halen. Jammer want daardoor was de koelkast uit, ook de verwarming uit èn het batterijtje voor het automatisch starten leeg. Die had natuurlijk een dag of langer staan tikken om aan te slaan… OK, toen dit verholpen was werd het gauw lekker aangenaam in de caravan. Annerie is direct aan de slag gegaan met het inrichten en laden van de spulletjes die in het leefgedeelte worden opgebrogen. Dat doet ze liefst alleen zodat ze precies weet waar alles ligt. Als we klaar zijn met de voorbereidingen mogen de hondjes erin. Daisy, Botas en Sally vinden het heerlijk in de caravan en we hopen dat zij het goede voorbeeld zullen geven aan Bongo. Dit zal de komende tijd ook zijn huis worden. Bongo zal zijn ogen uitkijken en bang zijn maar als we dan ook even plaatsnemen, de radio aandoen en net doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dan hopen we dat hij al gauw rustiger zal worden …. Hadden we maar wat meer tijd …..
Dan is het middag 18.30 uur. Onze hondjes stormen de caravan in. Dat het nu hard regent is natuurlijk iets minder in de ‘net schoon gemaakte’ caravan (.. grrrr &%$#$*%) Natuurlijk zijn ze door het dolle heen. Voor hen betekent de caravan immers altijd feest. Ze springen op het bed vinden al gauw wat kluifjes die Annerie had klaargelegd. Kon Bongo maar die sensatie voelen… Bongo moet bij het binnen gaan geholpen worden want erin springen is nog niet aan de orde. We mogen niet vergeten dat de ruimte, om mensen te kunnen ontlopen, in de caravan natuurlijk nihil is dus dit zal een behoorlijke therapeutische periode worden. Bongo die schichtig om zich heen kijkt en nog te bang is om de caravan verder te inspecteren zoekt al gauw een hoekje op waar hij zich muisstil houdt. Dat is eigenlijk niet de bedoeling maar ja we kunnen hem ook niet dwingen om dat anders te doen. Tijd om wat lekkers te voorschijn te halen in de hoop dat hij ook nu wat meer in beweging komt. … Zolang wij rustig blijven, blijft ook Bongo met grote ogen naar ons kijken en ligt hij weer stil in zijn hoekje… ach ach ach… Rond 19.30 uur lijkt het erop dat hij vrede heeft met de situatie… zolang we maar blijven zitten en niet te veel rondspoken… logisch… Automatisch hou je rekening met hem en dat hij dit op prijs stelt is overduidelijk… We laten ze weer het huis in gaan. Dit was voor Bongo meer dan genoeg oefening …
Vlak voor het verzenden van deze nieuwsbrief gaat er nog van alles door ons heen. Zo is deze dag voorbij gevlogen en hebben we ook de maatregelen genomen om de hondjes mee te kunnen nemen die al geadopteerd zij en wachten op hun grote reis naar Nederland. Door alle beslommeringen van de afgelopen weken zouden we bijna vergeten dat deze schatjes in het nieuwe jaar ook een drastische verandering van hun leventjes zullen meemaken.
Himawari hier links op de foto is al een tijd geleden geadopteerd en kan nu eindelijk mee komen en het laatste geluksvogeltje is Zodra die hier rechts op de foto te zien is. Of er nog meer bij zullen komen kunnen we nog niet zeggen en hopen we natuurlijk van harte want, voordat we op 2 januari als laatste in het asiel zijn, hebben we nog ruim 3 weken te gaan. En … uit ervaring weten we dat in die tijd nog heel veel kan gebeuren.
Tot op dit moment weten we nog niet langs welke route onze heenreis zal lopen. Alles hang af van het weer en dan met name de eventuele sneeuwval.
We weten wel zeker dat we op de terugweg langs het Doghotel in de plaats Chirat d’Eglise (nabij Clermont Ferrand) zullen rijden in Frankrijk. Hier zullen we voor 7 januari aankomen omdat we daar graag Ton’s verjaardag willen vieren. Iedereen is natuurlijk van harte uitgenodigd om daar dit feestje mee te vieren. Mocht je die kant op komen laat het dan even weten aan Paul en Sylvia (tel 0033 470 909 176) zodat ze een accomodatie voor je gereed kunnen maken.
Zover is het nog lang niet en staan we weer op het punt om een nieuwe caravanreis te maken. Zonder tegenbericht zullen we dus in de nacht van 12 op 13 december vertrekken.
Tot zover en natuurlijk houden jullie op de hoogte van onze ervaringen onderweg waarbij we verwachten dat Bongo ongetwijfeld een bijzondere rol zal gaan vervullen…
Groetjes van ons uit Leidschendam,
Anerie en Ton
Dierenmissies