Dierenmissie 1: Dierenmissie 1 – Deel 10, Terug in Nederland bij de nieuwe baasjes

Beste mensen,

Het begin van de laatste dag.

We probeerden zoveel mogelijk de routine van een alledaagse dag aan te houden om de beestjes niet onnodig druk of ongerust te maken…

Vanmorgen werden we om 04.30 uur wakker gemaakt door de kleine Zarra. Ze gaf aan dat ze moest plassen en dat deed ze door het bekende hoge geluidje te laten horen waar we in het begin al kennis mee hebben mogen maken. Toen ging het om verlatingsangst. Dat is nu voorbij. Af en toe probeert ze nog eens aandacht te vragen  door zielig te doen maar als haar nieuwe baasje goed oplet zal hij het verschil tussen werkelijke nood en aandachttrekkerij zo door hebben.

Kees die bij haar in de bench zat en haar regelmatig corrigeerde als ze te druk was of te veel lawaai maakte, was voor Zarra een goede lerares die haar in het gareel hield.

Het hele circus begon dus al erg vroeg. Want ja je kunt er na 8 uur nachtrust niet ééntje uithalen en de rest laten zitten. Nee als dat moment komt dan gaan vrijwel meteen alle registers open. Dat lijkt aanvankelijk heel rustig te beginnen. Je hoort ze gapen en in hun bench gaan staan om zich uit te rekken. Dan wordt er wat in de bench rondgedraaid en gedribbeld en wordt het tijd voor hun riemen. De kleintjes (de 3 schurken uit La linea) moesten altijd eerst want die konden het slechtste hun plas op houden. Dat komt ook omdat ze veel drukker en beweeglijker waren dan de grote jongen en twee meiden die na het slapen wat langzamer op gang kwamen.

Zarra was altijd zo beweeglijk dat het niet mee viel om haar de riem aan te doen. Dat ze als eerste uit een bench gehaald moest worden waar ze met Kees in woonde, maakte het er niet gemakkelijker op. Toch moest alles wel met enige voortvarendheid geschieden anders hadden ze van pure zenuwachtigheid en opwinding al hun plasje in het gangpad gedaan. We hadden daar het volgende op gevonden. Annerie pakte Zarra uit de bench gaf die aan mij zodat ik haar riem aan kon doen. Zij pakte daarna direct Kees uit de Bench en deed bij haar hetzelfde.

OK, dit lijkt allemaal heel logisch en simpel maar als je bedenkt dat de bench van Zarra en Kees achter in de camper stond, naast een bench waar Nieves in zat, en naast een bench waar ook nog twee katten inzaten, er slechts een smal gangpad was waar aan één kant ook drie benches stonden van waaruit Katie, Pompi en Joie de boel nog eens beetje aanmoedigde ….. PFFFFF zie je dat plaatje voor je..???

En zo ging het eigenlijk met alles. Alle handelingen met de dieren werden steeds bijgestuurd tot het een goed geolied proces was geworden en daarbij was deze ochtend natuurlijk niet anders dan anders.

Als Zarra, Kees en ik buiten stonden, kwam Annerie met Pompi de camper uit. Na het sanitaire rondje kregen ze buiten hun eten en daarna hopla de camper weer in. Op de foto, genomen in de plaats Vera, is

dat moment te zien.

Katie, Joie en Nieves wisten precies hoe het ritueel eruit zag en wisten ook dat het hierna hun beurt

was. Ze hadden natuurlijk al lang het eten gezien en geroken dat Annerie op het aanrechtje van de camper klaar stond te maken. Joie laat op de foto zien hoe hij rustig maar alert zijn beurt afwacht. Om Katie en Joie niet langer te plagen kregen zij buiten vóór het wandelen hun eten dat buiten al klaar stond. Terwijl ik dan met hen tweeën bij de voederbakken stond ging Annerie alvast een stukje met Nieves lopen. Nieves wandelde het liefst zonder andere honden om haar heen en kreeg als enige het eten in haar bench.

Wat leuk is om te vermelden is dat de hondjes voor het eerst van hun leven restanten van sneeuw hebben ervaren. Gek erg koud spul waaraan je kon likken en waarin je een stukje kon wegzakken.

Toen uiteindelijk alles weer terug in de bench zat (wat trouwens altijd erg gemakkelijk ging met Nieves, Katie en Joie omdat ze zelf de camper binnen gingen en zelf hun eigen bench insprongen) werd er aan iedereen nog een rondje snoep uitgedeeld in de vorm van een schijfje worst … of twee … of drie… En daarna was het feest afgelopen en zou er weer gereden worden. Net als altijd maar nu voor het laatste traject met de camper. Zodra de motor van de camper startte gingen ze direct weer liggen omdat ze wisten dat ze anders om zouden vallen door het rijden.

We gingen naar Rotterdam Airport… Niet voor een vakantiereisje maar voor het echte leven in Nederland. Nieuwe indrukken opdoen en nieuwe mensen leren kennen die ook al hun aandacht en zouden geven aan deze schatten. Ze gaan een stukje meer rust, stabiliteit en regelmaat krijgen in hun nog jong leven.

Ze wisten nog van niets en voor hen was deze dag net als de vorige dagen in een ritme waarmee ze zich verzoend hadden.

Om 11.00 uur waren we er al en meteen hebben de honden uitgelaten. Vanaf 5 uur in de morgen tot 11 uur is een mooie prestatie. De kleine schurken uit La Linea moesten gelijk plassen net als Nieves. Alleen de Katie en Joie wilden niets doen en vonden het veel te spannend bij de luchthaven.

De overdracht van de dieren.

Tegen twaalf uur was het gezellig druk geworden. Een waar ontvangstcomité  van belangstellenden en de nieuwe eigenaren. Dit hadden we niet verwacht.

Michel Janssen,  het nieuwe baasje van Nieves, was ’s morgens op tijd uit Venlo vertrokken om Nieves op te halen uit Rotterdam. Hier is hun eerste kennismaking waarbij Nieves nog een beetje schuchtertjes reageert. Dat zal spoedig over zijn want zodra Nieves een beetje vertrouwd is met Michel zal zij zich gedragen zoals wij haar hebben leren kennen… een kroelhond eerste klas.

Vlug werden de eerste hondjes Zarra en Pompi uit de camper gehaald en konden Irma Beijman en Natasja beiden van Animalinneed kwamen de drie uit Linea ophalen. Irma heeft een belangrijk aandeel gehad in de uiteindelijke selectie van de hondjes die met ons mee mochten naar Nederland. Irma maakt regelmatig een trip naar La Linea waar ze hondjes fotografeert om ze via internet ter adoptie aan te kunnen bieden. En zo werden de drie één voor één hartelijk begroet en lekker geknuffeld. Kees wacht netjes op haar beurt.

Terwijl de twee Kees en Pompi lekker aan het dollen waren en bezig gehouden werden door de hulptroepen van Irma, wilde Zarra alle drukte ontvluchten door de vertrouwde camper in te gaan. Wat is dan niet lekkerder om als compromis op de schoot genomen

te worden en dan zo even, in het zonnetje,  in de deuropening van de camper te kunnen kroelen.

Hierna konden de katjes verlost worden uit hun bench.

Hanno Berger van Dierennood was er om de visueel gehandicapte katjes op te halen. Gelukkig verliep het uit de bench halen voorspoedig. Zo

gestrest als ze waren toen ze in La Linea de bench in gingen, zo soepel ging het overladen in twee aparte reismandjes. Alexia en Marta zullen eerst een paar dagen bij Hanno logeren om bij te komen van de lange reis. Daarna gaan ze naar hun definitieve bestemming. Hanno dank voor je presentje en … “Proost”.

Hier krijgt Annerie een bloemetje van een van de kinderen. We zouden nog meer leuke lieve attenties krijgen als blijk van waardering voor onze gemaakte Kerstmissie. We danken natuurlijk iedereen die iets heeft achtergelaten want deze onverwachte hartelijkheid is hartverwarmend. Zelfs mochten we enkele donaties ontvangen die we graag zullen gebruiken voor het begin van de financiering voor een tweede missie. Marjolein Brederode, Irene de Graaff en Michel Janssen hartelijk dank hiervoor.

De relatieve rust tijdens het reizen gaf ons de tijd om leuke kiekjes te schieten. Dat was op deze laatste dag bij de overdracht van de dieren in Rotterdam anders. Gelukkig heeft Marjolein Brederode vandaag leuke foto’s geschoten die ik mocht gebruiken om de laatste Nieuwsbrief van impressies te voorzien. Marjolein dank aan jou en jouw Jan voor de snelle digitale verwerking. Top !!!!

Toen werd het tijd om afscheid  te nemen. We moesten naar huis waar Katie en Joie opgehaald zouden worden.

Twintig minuten later waren we thuis in de Schoorlaan te Leidschendam. Binnen lieten we voor het eerst Katie en Joie los lopen. Op onderzoek uit door de woonkamer waar alles vreemd is en vreemd ruikt. Het duurde niet lang hoor of de keuken was al gauw favoriet en tja, Annerie is degene die altijd hun eten klaarmaakte dus dat zou in dit huis wel niet anders zijn……. Jammer dat we ze echt niet zelf kunnen houden ze passen prima … zeg nou zelf…

De transport coördinator Mirjam van GINN had geregeld dat Cor en Renee Katie en Joie zouden overbrengen de opvang in Balkbrug van waaruit ze geplaatst gaan worden bij hun nieuwe baasje.  Om half vier ‘s middags waren we weer alleen…… met onze oude kat James die nu eindelijk bij ons kon zijn en vrij rond kon lopen nu Katie en Joie waren vertrokken.

Nawoord

Terugkijkend op onze Kerstmissie kunnen we zeggen dat deze voor de 100 % is geslaagd. Alle spullen zijn goed op de verschillende bestemmingen aangekomen en de dieren zijn veilig in Nederland gearriveerd en overgedragen. Natuurlijk waren een coördinatie en voorbereidingen door Dierennood, GINN, SCF, AnimalinNeed en Zwerfhondeninnood, noodzakelijk voor het succes van de reis. We mogen niet vergeten dat de vrijwilligers van de dierenasiels met hun dierenartsen ook alles voor elkaar hadden zodat we de dieren zo mee konden nemen. Het was een perfecte operatie waaruit bIijkt dat, als er een wil is… ook altijd een weg is te vinden.

Officieel mag je maar 5 dieren tegelijk meenemen. We zijn over dit quotum heen gegaan al was dat eigenlijk niet de bedoeling. We weten dat niet iedereen er zo over denkt en de “cargo kwantiteit” voorop stelt. We hebben hier geen oordeel over want daar is ook iets voor te zeggen gezien de schrijnende situaties die zich in het buitenland nog voor doen. Echter, de manier waarop wij de dieren vervoerd hebben heeft onze voorkeur. Vanaf het begin hebben we uitgedragen dat de reis een plezierige onderneming moest worden voor mens en dier. Gezien dat de beestjes niet weg waren te slaan van de camper, ondanks het lange oncomfortabele rijden, en zich erin veilig en geborgen voelden geeft ons de bevestiging dat we in onze opzet zijn geslaagd.

De voldoening van een geslaagde actie doet bij ons de wens aanwakkeren om nogmaals zo’n missie te maken al is zo’n reisje toch wel kostbaar. Deze actie was ontstaan uit een spontaan idee en dat was prima. Wel hebben we een hoop geleerd en weten we waar we de volgende keer, voor de reis begint, iets meer aandacht aan willen en moeten besteden.

Voorlopig moeten we het doen met onze herinneringen aan die talloze speciale momentjes onderweg.

Zoals de persoonlijke aandacht voor het slapen gaan.

Of de manier waarop ze je vragend aanlijken en in volle vertrouwen wachten dat wat er gebeuren gaat, goed voor ze zal zijn.

Joie die zo ontzettend kon dromen tijdens zijn diepe slaap. Daarbij met zijn poten bewegingen maakte alsof hij aan het rennen was en en tegelijk allerlei geluidjes maakte waardoor je dacht dat er iets bijzonders aan de hand was.

Een bijzonder leuke bijkomstigheid was dat we tijdens de voorbereidingen van en gedurende deze reis, mensen tegenkwamen die net als wij zich in wilde zetten of al zich al inzetten voor asieldieren. De zussen Irene de Graaff en Yvonne Pille (dierenbenodheden.nl)  en hun vriendin Edith (allen aanwezig in Rotterdam) hebben aangegeven graag betrokken te zijn bij een vervolgactie op de Kerstmissie. Ook Irma Beijman van AnimalinNeed had een ambitieuze visie op een mogelijk vervolg dat zeker de moeite is nader te verkennen.

De particuliere donaties, de donaties van bedrijven en organisaties en daarbij het genereuze aanbod van Fitness- and Racketclub Westvliet http://www.westvliet.nl die aan ons hun schitterende accommodatie beschikbaar willen stellen voor een toekomstige actie ten behoeve deze dieren. Chapeau… !!!!!

Graag vragen we aan iedereen die één of meerdere goede suggesties heeft om dergelijke transporten te kunnen sponseren, hierover een mailtje naar ons te sturen. Zou het niet prachtig zijn als we een karavaan aan campers zouden kunnen laten rijden met dit doel? Wellicht geeft dit net de nodige media aandacht die het nodig heeft om het balletje aan het rollen te krijgen.

Als laatste willen we iedereen bedanken die steeds reageerden op de nieuwsbrieven.

Reacties kwamen per mail en sms binnen en bleken uit het hele land en zelfs het buitenland te komen. Het is ongekend hoeveel mensen onze missie via de Nieuwsbrieven hebben gevolgd. Het mooie is dat er meer mensen een goed diervriendelijk initiatief een warm hart toedragen dan dat je zou verwachten….

Beste mensen, dit mail adres zal open blijven staan om uw eventuele reacties te kunnen blijven ontvangen en beantwoorden.

Hartelijk dank voor uw aandacht en tot de volgende missie…

Tot zover…

Groeten,

van Annerie en Ton Bogers

Schoorlaan 37,
2265 VS Leidschendam
+31622225271
Mail: kerstmissie.dierenasiels.spanje@gmail.com