Dierenmissie 2 – Deel 5, Terug in Nederland en kennismaken met de nieuwe baasjes

Beste mensen,

Machita lag ’s nachts al op het voeteneind, verder durfde ze nog niet.. …….

Nog 975 km te gaan om precies te zijn. Om 06.00 uur was het circus wakker en werden we geacht in actie te komen. Ons zelf verzorgen komt niet verder dan de wc. Hondjes moeten eerst. Manchita die los in de caravan ligt, nemen we eerst even naar buiten. Als zij haar behoefte gedaan heeft krijgt ze eten en drinken. Ze is gelukkig snel met zowel haar plasje en eten (ze lust altijd alles en is een echte schrokop.) Dan doen we haar in de auto. Vervolgens gaan we verder met de bovenste benches. Hier zitten de iets kleinere donderstenen van het stel.

Mylo mag altijd het eerste uit de bench. Ik sta dan buiten te wachten en pak hem aan. Dan mag Rania het riempje aan en ook die pak ik aan. Vervolgens wacht ik tot Angela en Troy aangegeven worden.  Annerie pakt dan vervolgens Mylo en Rania weer over en zo gaan we met deze vier op stap. Troy en Angela zijn best sterk en zijn energieke hondjes die onderweg nogal speels zijn. Dit is natuurlijk extra het geval als ze net uit hun bench komen. Als we het rondje gelopen hebben pak ik Rania en Mylo weer vast en gaat Annerie voor hun eten zorgen. Mylo is van de vier de beste eter en heeft dan als eerste zijn bak leeg. Hij moet altijd even kijken of er iets bij de rest is overgebleven want het is natuurlijk zonde om dat te laten liggen.  Hierna worden ze één voor hun bench weer in getild.

  Dan zijn de grotere reisgenoten van de onderste benches aan de beurt. Dama eerst. Zodra haar deurtje opengaat staat ze al met haar poten op de halve deur van de caravan. We houden die dan ook altijd dicht als zij aan de beurt is. Ik sta aan de buitenkant van het deurtje en doe haar riem aan. Annerie is dan al bezig met Dulce en Afrika. Dama komt naar buiten en neemt de wereld in haar op. Ze weet dat ze moet wachten op de andere twee. Dulce heeft geen haast en als haar deurtje opengaat dan blijft ze keurig wachten tot haar riem wordt aangedaan. Afrika moet altijd uitgenodigd worden om haar bench te verlaten. Als we iets te kort af zijn en eigenlijk te voortvarend te werk gaan, doet ze haar ‘lig act’ weer.  Dat is minder goed voor je rug… voorover de bench inkruipen en dan haar ‘boven je macht’ proberen uit de bench te tillen. Zij vindt dat prachtig … wij niet.

Als zij dan ook allemaal na het rondje gegeten en gedronken hebben gaan ze zelf ‘hopla’ de caravan binnen en zo hun eigen bench weer in. Uiteindelijk zijn we dan inmiddels twee uur verder voor we kunnen gaan rijden. Zelfs een kam door onze haren schiet er wel eens bij in. Dat komt wel bij de volgende benzinepomp….

’s Morgens een flink stuk rijden is goed te doen. Het is nog koel en de hondjes hebben hun buikjes vol en zijn goed uitgelaten. Ze weten dat ze nu een paar uurtjes moeten wachten voordat ze er weer uit mogen. Als we even moeten stoppen om een andere reden dan is dat geen probleem en ze blijven rustig.

We kunnen doorrijden tot bij Clermond F. Het is tijd om de benen te strekken en de beestenboel weer even een flink stukje te laten lopen.. Gelukkig wordt het weer steeds iets beter. Langs de snelweg zijn prachtige parkeerplaatsen met bos en veel groen. Het is heerlijk om met de gasten door de natuur te banjeren. Bij elke P denken we ‘die moeten we onthouden voor de volgende keer’….

Tja en zodra je dan dichter bij Parijs komt, wordt de mooie natuur langs de snelweg minder en minder. Uiteindelijk moet je genoegen nemen met een parkeerplaats tussen ontelbare vrachtwagens met een kale groenstrook. We zijn blij dat we de tijd hebben genomen om van de mooie plaatsen te genieten en de beestjes lekker de tijd hebben geven om daar wat energie kwijt te raken. Elke grote stad is met hun rondwegen minder leuk voor onze reisgenoten. Vaak van baan veranderen, moeten remmen, wegen die niet mooi glad zijn maar veel reparatieplekken hebben…; kortom echte zaken die hen a: wakker maakt/houdt en b: een goede redenen zijn om wagenziek te worden. Nu valt dat laatste wel mee gelukkig maar plezierig is het allerminst. Doordat ze wakker en actief zijn (om zich zelf vast te houden aan het traliewerk van de benches)  moeten ze ook vaker plassen. We weten dat het verstandig is om zodra we een grote stad achter ons hebben gelaten even de tijd te nemen om hun benen weer te laten strekken. Hierdoor komt alles weer tot rust. Honger hebben ze dan meestal niet (behalve Mylo en Manchita natuurlijk) maar een beetje water is altijd welkom.  

We zijn meer dan gewoonlijk gestopt waardoor we ook het rijden langer konden volhouden. ’s Avonds laat ging in België ‘bij ons’ het licht uit. In ieder geval was mijn kaarsje op… Het was ondertussen 4 juni 02.00 uur geworden en ik had, inclusief de stops, 18 uur gestuurd. We hoefden nog maar 200 kilometer.

We wisten nu zeker dat we het makkelijk zouden gaan redden om, zoals gepland was,  rond het middag uur thuis te zijn.  Voor het slapen nog gauw aan iedereen laten weten dat we op schema liggen en dat we uiterlijk om 14.00 uur thuis zouden zijn.

We hadden een hele slechte lawaaierige parkeerplaats getroffen maar we konden vannacht echt niet meer verder. Het is 06.00 uur. Na vier uur ‘slapeloze slaap’ zijn we maar weer verder gereisd. De Tomtom heeft ons over Lille – Antwerpen – Bergen op Zoom – Rotterdam – Den Haag gestuurd. Tijdens een korte tussenstop op de Wouwse Tol bij Bergen op Zoom hebben we onszelf getrakteerd op een saucijzenbroodje en kroket. De honden waren in de caravan lekker rustig en alleen Manchita,  die vanaf de achterbank natuurlijk alles nauwkeurig in de gaten hield wat wij tot ons nemen, heeft daar ook van geprofiteerd.

Zaterdag 4 juni 10.00 uur.

We rijden de Schoorlaan in en stoppen met de caravan voor onze deur. De straat staat gelijk vol maar dat geeft niet. Ons rest ons de hondjes te verzorgen, James onze oude kat te begroeten en dan een (liefst) twee uur durende douche te nemen …. De vermoeidheid voelden we wegvloeien en we hebben een voldaan gevoel. Straks zullen onze reisgenoten hun baasjes ontmoeten. Dan zullen de nieuwe indrukken die ze krijgen een meer definitief karakter krijgen. Een stukje veiligheid, zekerheid en regelmaat dat ze zo erg nodig hebben zal hun zelfvertrouwen weer versterken. Maar wat het allerbelangrijkste zal zijn is dat ze aandacht, aandacht en nog eens aandacht zullen krijgen. Genegenheid is niet te koop uit een doosje en dat is juist wat ze het meeste hebben moeten missen.

Dan komt Annerie met de mededeling dat we de caravan moeten verkassen. De vuilophaaldienst zal vandaag komen omdat ze donderdag ‘Hemelvaart’ niet geweest zijn… OK die moeten we in de gaten houden en dan maar even een blokje rijden… nu dus ik hoor ze net de hoek om komen… Er is blijkbaar ook geklaagd door iemand uit de buurt dat er een oude caravan in de straat staat. Een gemeente-meneer komt vragen of de caravan vandaag nog weg zal gaan. Als ik hem vertel dat we net zijn thuisgekomen wenst hij ons succes…

12.30 uur Richard komt Troy ophalen om hem naar de familie van Beveren te Vlaardingen te brengen. Troy de energieke pup die lijkt of hij al volwassen is maar door zijn slungelig gedrag laat zien dat hij nog een echte pup is die het liefst op je schoot kruipt.

Gelijk hierna komen Shari, Jeff en een goede vriend (naam ben ik vergeten) Rania ophalen. Rania krijgt een goed huis in Amsterdam en zal regelmatig in het mode atelier van Shari mogen verblijven. Rania is nog een beetje schuw voor de vreemde gezichten en gedraagt zich wat terughoudend. We kunnen hen niet genoeg waarschuwen dat dit niet haar normale manier van doen is, want we hebben haar keer op keer meegemaakt met andere hondjes en gezien hoe zij zonder angst de veel grotere honden uitdaagt om te spelen. Gelukkig liet ze zich verleiden tot haar favoriete spelletje waardoor ze toch liet zien dat ze echt wel een kleine dondersteen kan zijn zodra ze een beetje gewend is.

13.00 uur Desi Jansen komt voor Mylo (Copito). Het is liefde op het eerste gezicht. Nieuwsgierig als hij is komt hij gelijk even kijken wie die dame is. Dat Mylo een hondje met energie is dat laat hij blijken door lekker te spelen met Angela. Zodra Desi zich met hem gaat bemoeien laat hij zich alles welgevallen. Het bevalt hem prima. Later op de avond horen we van Desi dat hij moet wennen aan haar poes die al in huis woont en dat hij nog niet door heeft dat de poes echt zijn botje niet wil afpakken. Hoewel Mylo met veel poezen en hondjes heeft samengeleefd zal hij in zijn nieuwe huis in Beverwijk even zijn plekje moeten vinden.

Lotte en Piet komen Afrika halen. Eindelijk kunnen ze nu in persoon kennis maken met de boomklimmende Afrika, Afrika gedraagt zich ook erg terug houdend en vindt de drukte eigenlijk maar zozo…. Ze moet net als Rania duidelijk wennen aan nieuwe gezichten. Ook wij hadden dat gemerkt en we hebben daar ook over geschreven in onze nieuwsbrieven. Als ze eenmaal weet wie je bent en wat je doet dan maakt de verlegenheid langzaam plaats voor nieuwsgierigheid. Tot die tijd zal ze je liever uit de weg gaan en als het echt niet anders kan haar act van op ‘haar rug gaan liggen’ laten zien om vooral haar onderdanigheid te tonen. Haar huisgenootje Miko zal haar ongetwijfeld laten zien hoe fijn ze het kan hebben als ze haar angst voor het nieuwe eenmaal achter haar heeft gelaten.

Afrika kan met regelmaat met Piet mee naar het atelier. Het zal goed voor haar zijn om vanuit een vaste veilige omgeving steeds meer nieuwe mensen te leren kennen die alleen maar het beste met haar voor hebben. Haar zachte karakter kan zo wat aan zelfvertrouwen tegenover mensen winnen.

Even later komt ook de familie Bazuin uit Pijnacker voor Dulce. Dulce die in hun woning en bedrijf veel vrijheid zal krijgen is de perfecte hond voor hen. Zelfstandig, lief voor kinderen, welgemanierd en toch een beetje waaks. Zoals we van Dulce gewend zijn wacht ze keurig af wat de toekomst voor haar in petto heeft. Een geweldig leven dat recht doet aan haar karakter.

14.30 uur Sylvie Vleeming komt Dama ophalen om haar de familie Brouwer in Arnhem te brengen. Door verkeers-probleem is het transport behoorlijk verlaat en zal Dama na 6 uur op plaats van bestemming zijn. De heerlijke ‘kroellobbes’ die met haar hele lijf en zachte vacht heeft een aaibaarbaar-heidsfactor waar je geen genoeg van kunt krijgen. Later deze avond krijgen we een telefoontje. Een probleempje heeft zich aangediend. Dama durft de stijle strap die naar de bovenwoning leidt niet af. In twee maanden zal de familie verhuizen. Er wordt gekeken of Dama het traplopen kan worden aangeleerd of dat er een andere oplossing gevonden kan worden. Zo niet dan zal Dama, tot de verhuizing, een tijdelijk onderkomen krijgen bij Sylvie.

15.00 uur Richard Bijman is er weer om nu Manchita en Angela op te halen. Ook hij zal last hebben van verkeersproblemen en daardoor achterlopen op de planning. Manchita zal naar de familie Aikens in Lemmer zal gaan. Over Manchita kunnen we niet genoeg vertellen. Haar lieve karakter, gehoorzaamheid en aanhankelijkheid èn lust voor alles wat je haar maar voorzet… maken haar een schat waarvan je van gaat houden op het moment dat je haar voor je hebt. Ze kan liefde en zorg, die ze van mevrouw Aikens senior zal krijgen, goed gebruiken en dat ze dat apprecieert zal ze laten blijken op elke manier die maar mogelijk is. We danken de familie Aikens niet alleen voor de kans die ze Manchita geven op een fijn beschermd leven, maar ook voor hun donatie tijdens de overdracht.

Angela mag een tijdje bij Richard logeren in afwachting van de gezondheid van haar nieuwe baasje. Angela is een verrijking van ieders leven. Haar slimme oogjes, ondeugende maar o zo lieve jeugdige opgewekte karakter laten ieders zonnetje schijnen.

We wensen iedereen een hele leuke, avontuurlijk en fijne tijd toe waarin met de nieuwe huisgenoot een vriendschap zal ontstaan voor het leven.

Wat ons betreft is deze missie weer volbracht. Nu alles weer rustig is wordt het tijd dat onze James met al zijn ouderdomskwaaltjes weer bezit mag nemen van de benedenverdieping van ons huis. Hij is het ondertussen wel gewend en hij heeft zijn plekje (op zijn dekentje onder de warme lampen van de afzuigkap) al weer ingenomen.

Zodra we vannacht alle te kort gekomen nachtrust hebben ‘bijgeslapen’, richten we ons alweer op de volgende caravantrip die op vrijdag 10 juni zal starten. Heb met de garage voor woensdag 8 juni een afspraak gemaakt om de auto een beurt te geven en de caravan van nieuwe banden te voorzien. Ik heb gelijk gevraagd of zo ook de stroomvoorziening willen nakijken…. dat is wel het minste wat ik kan doen om niet weer voor vervelende verrassingen te komen staan ….. en dan natuurlijk van Annerie op mijn kop te krijgen….

Tot zover…
Groet van Annerie en Ton

dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271

Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van  goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend aan de komende transporten.

«
»

Er zijn nog geen reacties op dit artikel. U kunt als eerste reageren!

Plaats hier uw reactie

Uw email wordt nooit gepubliceerd of gedeeld met derden. Verplicht veld *

Wilt u een Persoonlijke Avatar afbeelding bij uw reacties? Ga dan naar www.gravatar.com