Dierenmissie 3: Dierenmissie 3 – Deel 5, Ingebouwd tussen de vrachtwagens

Beste mensen,

We staan nu 200 kilometer onder Parijs. We geven een kort reisverslagje want alles is rustig en voorspoedig verlopen dus veel is er hierover niet te vertellen. Hierdoor hebben we wel de mogelijk iets meer te vertellen over het leven in de caravan. Vooral als alle hondjes los kunnen lopen en alle benches open staan. Soms is het de enige manier om de honden wat vrij te laten bewegen en energie kwijt te raken. Dat dit niet altijd een georganiseerd schouwspel is zal duidelijk zijn.

Ok,  We waren vanmorgen ook nu weer redelijk ingebouwd tussen de vrachtwagens. Naar mate het gisteravond later werd, zagen steeds meer chauffeurs hun prakkie klaar maken aan de zijkant van hun truck.  Het is op de foto misschien moeilijk te zien maar als voorbeeld zie je een chauffeur uit een van de bergruimtes zijn keukentje in orde maken.… Sommigen hadden elkaars gezelschap opgezocht en aten samen voor de gezelligheid. Hun stemmen in allerlei Europese talen zouden we nog horen tot ver na middernacht.

Zoals ik zei ging de rit voorspoedig en ook nu hadden we weer rond het middaguur een heerlijke plek gevonden. Dit was ongeveer 150 kilometer onder Portier. We waren er gisteren al achter gekomen dat we tekort aan kattenzand zouden komen. Die kleine donderstenen die eten goed maar poepen en plassen nog beter. Dagelijks soms twee keer per dag maak ik de bak schoon. Zuinig als ik ben probeer ik de drolletjes eruit te scheppen maar ja het is maar een kleine bak en dat houdt natuurlijk geen stand. Dus elke keer de bak totaal verschonen zorgde er voor dat we uit de pas gingen lopen met de voorraad. Bij veel benzinestations hebben ze ook allerlei katten en honden eten. Kattenbakkorrels was iets te veel gevraagd. Hierom zijn we in Portier even de snelweg afgereden en hebben we daar in de lokale ‘Intersupermarché’ onze slag geslagen… Nu hebben we weer genoeg voor nog een week ….

De plaats Portier in rijden is niet zo leuk voor de hondjes. Veel hobbels de bobbels en scherpe bochten. Zodra we weer de snelweg op waren, waren het er over eens dat we er geen lange dag van zouden maken. En zo kwamen we hier terecht….

Zoals we eerder hebben aangegeven is het gebruik van de benches als volgt verdeeld.

De kleintjes boven: Libia, Funny, Donna en de drie katjes Mela, Roco en Roka.

Beneden zit van links naar rechts Kim (in de grootste ben

Als alles los is betekent dit dat de bovenste hondjes los lopen in de caravan en staan de benches beneden open. De eerste 5 tot 10 minuten is het een gekkenhuis en al gauw wordt het wat rustiger. Ik heb mijn plekje gauw ingenomen bij het raam en al gauw komen Bruno en Donna me gezelschap houden maar die hebben niet het geduld zoals Kim da heeft en die schuift op een tactisch moment op mijn schoot en gaat lekker rustig liggen. Dat is het moment dat ik de nieuwsbrief kan schrijven.

Libia is in de bench van Kim gaan liggen en probeert nog wat oude kluiven te vinden… Ze houdt graag alles in de gaten om te zien dat ze toich geen gein tekort zalm komen. Ik moet gewoon oppassen dat ze niet over het deurtje achter Annerie aan gaat….

Almeria vindt alles best kijkt vanuit haar bench naar het drukke gedoe op de krappe caravanvloer. Nee zij verroert zich (nog) niet en gaat echt niet deelnemen aan deze drukte. Haar gereserveerdheid is overigens volledig verdwenen. Ja ze is helemaal op de vrijtoer. Daar waar het gezellig is wil ze bij zijn. We denken dat ze toch een beetje van streek is gewest door het reizen.

Maar nu we wat langer stilstaan en ze de kans krijgt zich even beter te herstellen is ze echt weer helemaal de oude en… Is ze niet mooi …? O ja eten blijft voor haar belangrijk natuurlijk.

Donna maakt er weer een spektakel van want steeds loopt ze over tafel om de boel buiten te inspecteren. De ramen staan open en geluiden lokken haar. Alleen de horren zijn ervoor dus ze heeft alles in het gehoor en het zicht.

Kim ligt nog steeds naast me en houdt zich heerlijk stil… Bruno komt even kijken of hij ook nog even over mijn schouder naar buiten mag kijken. Tuurlijk mag dat. Arme Kim komt een beetje in de verdrukking maar het als of hij weet dat Bruno er toch zo weer genoeg van heeft. En dat is ook zo… probleem weer opgelost.

Bruno

Funny

Funny mag graag aanstichter zijn van rottigheid. Dat hij nu een botje heeft gepikt uit de

bench van Bruno mag geen naam hebben. Hij is er gauw mee weg geslopen richting onze zit/slaapplaats.  Zo uit het zicht kan hij even zijn tandjes zetten in dit stukje snoepgoed.

Ondertussen is het donker geworden en zijn er links en rechts van ons vrachtwagens

Tot zover…

Groet van Annerie en Ton

dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271