Deel 2, Kerstmissie 2011 is onderweg

Beste mensen, met een afgeladen caravan zijn we vertrokken voor het volgende Kerstmissie-avontuur dat deze keer niet alleen een retourtje naar Tobarra zal zijn. Zoals we al in de aankondiging Deel 1 hadden verteld is ook Harrie met ons onderweg naar Spanje. Hij zal in Zuid Spanje verenigd worden met zijn nieuwe baasjes Ben en Kitty. Een hartstikke leuk nieuwtje is dat we afgelopen week ook nog baasjes hebben gevonden voor de poezen Kit en Kat. Ook zij zullen met ons, naast Sissie (Lasi), Tommie (Kupi) en Draco naar Nederland reizen. Het beloofde weer een bijzondere rit te worden.

Gisteren, donderdag was het een rommelige dag. Daisy, Botas en Sally voelden dat er wat stond te gebeuren. Sally die al vaker mee geweest is om hondjes te halen, stond om de paar minuten voor de voordeur als of ze wilde aangeven dat ze uitgelaten moest worden. Zodra de voordeur openging stond ze naast de auto en was ze er niet bij weg te krijgen. Daisy nam, in plaats van op haar grote kussen in de kamer, plaats in het kleinste hondenmandje nabij de gang zodat ze  alle bewegingen naar de voordeur goed in de gaten kon houden.

Botas met zijn onbezorgd zieltje vindt altijd alles prachtig. Hij is nou eenmaal nieuwsgierig en nergens bang voor en ziet het hele leven als één groot spel.  We hadden donderdagmorgen nog de laatste boodschappen gedaan (veel bami-soepjes natuurlijk zie eerdere nieuwsbrieven voor het recept) en hebben we de caravan, na de auto te hebben getankt en gas en water te hebben bijgevuld, voor de deur gezet. Hij moest nog zo’n 14 uur onder stroom staan om de accu’s goed vol te laden. De grote berg met voer en goederen hadden we van de week al in de caravan geladen. Ons eigen gedrag zal wel de oorzaak zijn van het bijzondere gedag van de hondjes.  We hebben ons best gedaan om, op deze laatste dag voor het vertrek, de boel in huis rustig houden om de krachten te sparen. Door zelf rustig op de bank plaats te nemen konden we ook Botas en Sally nog verleiden tot het doen van een tukkie…  Om 17.00 uur hebben we de hondjes uitgelaten en zijn toen naar bed gegaan om proberen wat  ‘voor’ te slapen.

Eindelijk werd het middernacht en brak de dag van vertrek aan. Nu konden we de boel opstarten om het vertrek in te luiden. Koffie zetten, broodjes smeren, hondjes uitlaten, lekker douchen laatste spullen inladen, auto voor de caravan zetten en toen rond 03.30 uur waren we met Daisy, Botas en Sally op de achterbank, op weg naar Rijswijk om Harrie op te halen. Daar hadden we rond 04.00 uur afgesproken.

Harrie was al door Eric uitgelaten en had nu de eerste kennismaking met zijn grote bench in de caravan. Een eigen dekentje, eigen speeltje en kluifjes zouden hem moeten helpen om snel een vertrouwd gevoel te krijgen. Tijdens het rijden zou hij alleen zijn maar, zodra we stilstaan, rusten, eten of slapen, dan zijn we met zijn allen bij elkaar in de caravan. Nog niet eerder had Harrie kennis gemaakt met onze hondjes en we wilden dit moment onderweg laten gebeuren. Ten eerste omdat dit dan in een voor hem een bijzondere omgeving is en ten tweede omdat we ze dan rustig aan elkaar kunnen laten wennen. We zouden wel zien hoe dat zou verlopen en we verwachtten hier geen problemen bij. We hadden al zoveel verschillende hondjes bij elkaar gehad en dat was tot nu toe altijd al goed gegaan.

Het afscheid van Harrie viel Eric en Miranda zwaar maar met een zonnige toekomst voor Harrie in het verschiet was het toch een gelukkig moment. Miranda had nog eten mee gegeven voor waar hij zo aan gewend was. Als laatste hadden ze ook nog een cadeautje voor Kitty en Ben en toen moesten we toch echt vertrekken… Om 04.15 uur waren we definitief onderweg. Jammer dat we vergeten een fotootje te maken van dit moment.

Het was niet druk op de A13 en met 9 graden en een heel dun miezerregentje op de voorruit reden we met een gangetje van 80 km per uur richting Brussel. Vandaar zouden via Luxemburg naar Lyon rijden.

Rond 06. 00 kwamen we bij de Belgische grens. Daar hebben we een eerste stop gemaakt.  De reis verliep spoedig en na diverse stops was ook het samengaan van de Harrie met onze hondjes een vanzelfsprekendheid geworden.

De kilometerteller laat zien dat we vanaf huis 912 kilometers hebben afgelegd en nu staan we op de camping in Lyon. Harrie draait gewoon mee met de dagelijkse routine die we met onze beestjes hebben. OK, hij is een grote lobbes en het is behoorlijk vol als de meute in het smalle gangetje Annerie in de gaten houdt. Dat is natuurlijk een ontzettend belangrijke bezigheid want daar is het keukentje van de caravan.

Straks gaan we het bed opzetten. Ben benieuwd of we zelf er in mogen liggen….. Hoe dat afloopt beloof ik in de volgende nieuwsbrief te laten weten. Morgen hopen we in de buurt van Gerona een camping te vinden… We zien wel waar we stranden.

Wat kan het leven toch heerlijk ongecompliceerd zijn… als je je ten minste alleen maar druk maakt om zaken die de moeite waard zijn om je druk over te maken… hummm … dat klinkt wel erg als een spreuk van een tegeltje…. Het wordt dus nu echt tijd om te stoppen…

Tot zover…

Groetjes en fijne Kerstdagen,

Annerie en Ton

«
»
  • marlous

    Leuk om jullie zo te volgen via de website! We wensen jullie een voorspoedige reis en dat het allemaal mag gaan lukken, het is een hele onderneming!
    Ook wensen we jullie alvast een heel gezond en gelukkig nieuwjaar, en dat er nog heel veel dierenmissies kunnen gaan plaatsvinden..
    Met Marvel gaat het trouwens uitstekend, we zouden hem niet meer kunnen missen! We sturen nog wel wat leuke foto’s, die spreken voor zich.
    groetjes Marlous, Milou , en Marvel.

    1

Reageer op marlous Cancel deze reactie

Uw email wordt nooit gepubliceerd of gedeeld met derden. Verplicht veld *

Wilt u een Persoonlijke Avatar afbeelding bij uw reacties? Ga dan naar www.gravatar.com