Beste mensen,
Dit wordt een verslag dat maar minimaal is geladeerd met foto’s. Dat komt om de bekende Murphy zich heeft laten gelden. Een verhaal waarin weliswaar Flip centraal staat en maar zijn reis door het koele optreden Marie Louise, de vluchtbegeleider, tot een goed einde is gebracht. Zowel in Spanje als en bij mij ging er het nodige fout en dat heeft tot onnodige stress geleid voor Mairie Louise die alles op alles heeft gezet om Flip mee te kunnen laten vliegen. Ach ja, ik weet van schaamte eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen want deze reis getuigt nou niet van professionaliteit terwijl we toch al talloze malen hondjes met het vliegtuig naar Nederland hebben laten komen.
Wat er gebeurde….
24 juli 2013 overdag in Spanje
Terwijl Marie Louise zich klaarmaakte voor haar vlucht naar Nederland, zorgden Piedy en Juan Carlos ervoor dat Flip de laatste controle kreeg van de dierenarts en maakten zij zijn mandje klaar die met Marie Louise in de cabine mee zou gaan. Tot zover ging alles goed.
Deze keer zou er gevlogen worden van Alicante naar Rotterdam in plaats van Amsterdam. Dat is op zich geen enkel punt maar dat zou later bij mij voor een vergissing zorgen.
Pas op 21 juli hadden we vernomen dat Flip mee kon op deze dag dus de boeking voor hem was op het allerlaatste moment geregeld. Alles was prima binnen de tijd gelukt en iedereen was in blijde verwachting van het moment waarop Flip voor het eerst zijn nieuwe baasje Anneke zou zien.
Op 23 juli heeft Piedy nog laten weten dat zij met Flip, in plaats van 18.00 uur, een half uurtje later op Alicante airport zou zijn omdat ze ook nog een ander hondje op moesten halen. Dat was geeen punt want er was tijd genoeg…… (dacht ik toen nog..)
Dat was er ook maar dan moest er echt niets fout gaan. Anders dan de avondvlucht van Alicante naar Schiphol, waren de avondvuchten naar Rotterdam een uur eerder !!!! Marie Louise had me dat drie dagen te voren nog special gemaild… om 20.20 uur zou het vliegtuig naar Rotterdam vertrekken. Ik had me dat beter moeten realiseren. In mijn euforie dat we toch zo snel een vlucht voor Flip hadden kunnen regelen was ik helemaal uitgegaan van de vliegtijden van Alicante op Amsterdam.
Zo kwam het dat ik Anneke had laten weten dat, als zij om middernacht op Rotterdam Airport werd verwacht… nog ruim op tijd zou zijn voor de aankomst van Marie Louise met Flip. Die zelfde vergissing had ook aanvankelijk bij Piedy en Juan Carlos de indruk gegeven dat er tijd genoeg was. Er zou ook geen stress geweest zijn als zij, onderweg van het asiel in Tobarra naar Alicante, niet tot de ontdekking waren gekomen dat zij een pasportje bij zich hadden dat niet van Flip was. Geloof maar gerust dat er in de auto bij Piedy en Juan Carlos op dat moment een behoorlijk onweer uitbrak…. Terug rijden naar Tobarra om het paspoortje op te halen, was geen optie want dan zouden ze minimaal 2,5 uur later pas op Alicante airport zijn. Nee, dit zou zo’n moment zijn waarbij creatief, innovatief en kordaad handelen noodzakelijk was om de vlucht van Flip te redden…
Omdat het asiel Los Mejores Amigos en Piedy en Juan Carlos in persoon, erg goed bekend staan bij talloze dierenartsen en klinieken van Albacete tot aan de kust bij Alicante, hebben ze een beroep gedaan op een bevriende dierenarts uit Murcia (deze plaats zouden ze passeren op weg naar Alicante) die ze al meer dan 10 jaar kenden. Bellende vanuit de auto kondigde ze hun onverwachte komst aan. Ze probeerden telefonisch uit te leggen wat er aan de hand was maar een beroerde verbinding en het verwarde verhaal, zorgde ervoor dat er nog niet werd begrepen wat er precies aan de hand was. Ze zouden het wel uitleggen als ze in de kliniek kwamen. In ieder geval stond de dierearts voor hen klaar.
Deze extra stop was natuurlijk eigenlijk helemaal niet voorzien en de toch al erg korte tijd die Marie Louise had om met Flip in te checken en bij de gate te komen om aan boord te kunnen gaan van het vliegtuig, was door mijn tijdsvergissing van een uur ineens wel heel erg krap geworden.
Toen Marie Louise op de afgesproken tijd 18.30 uur geen Piedy en Juan Carlos zag verschijnen, nam ze telefonisch contact met hen op. Toen hoorden ze wat er was gebeurd en dat ze onderweg waren. De vriendelijke dierenarts had hen uiteindelijk geholpen aan een tijdelijk paspoortje waarop Flip het land uit kon.
Het werd een kwestie van minuten, zo niet seconden, om in te checken en door de controle op tijd bij het vliegtuig te komen. Terwijl Marie Louise het personeel achter de incheckbalie vertelde dat ze nog even moest wachten op een komend hondje dat ook me zou moeten, kwam Juan Carlos met Flip struikelend de lift uit rennen om zich bij haar te voegen. Eindelijk kon het formuliertje ingevuld worden en een paspoortje worden overlegd waarmee Flip ook in mocht checken. Er was geen moment meer te verliezen;. De tijd om aan boord te gaan was eigenlijk al verstreken en ht vliegtuig stond op het punt om te vertrekken. Marie Loise moest nu rennen naar de controle met de Y-Ray machine. Natuurlijk stond daar een lange rij wachtenden die voor haar de weg blokkeerden. Met Flip in de tas, zwaaiend met haar ticket en roepend dat ze haar vucht zou missen lieten de andere passagiers haar onder gemompel haar voor kruipen. Door de controle en dan rennend langs de parfumerieafdeling naar de gate…..
Als allerlaatste ging Marie Louise de slurf in naar het toestel. Gelijk werd achter haar de deur gesloten. Gelukkig was haar plek op rijd 4 vooraan in het toestel en aan het gangpad. Zo hoefde ze niet het hele toestel door en hoefden er geen passagiers voor haar op te staan. Met de reistas op de grond en net de veiligheidsriem aangesnoerd zette het vliegtuig zich in beweging. Het was tijd om even uit te blazen en bij te komen van deze stressvolle ervaring…
24 juli ‘s avonds in Nederland
Ondertussen was het 21.45 uur geworden. Ik had een rit van ruim 2 uur voor de boeg om op de luchthaven Rotterdam te komen. Nog steeds in de veronderstelling meer dan voldoende tijd te hebben reed ik mer een rustig gangetje naar Rotterdam. Onderweg had ik nog contact met Anneke die vanuit Amersfoort rond 23.00 zouden vertrekken. Tja…
Toen kwam er op mijn mobieltje een mailtje binnen van Piedy. Een heel epistel dat ik wel drie keer moest lezen voor ik begreep wat er stond. Er was iets aan de hand met het paspoort van Flip, een dierenarts Murcia en stress op Alicante airport… Het valt niet mee om onder het rijden, op een veilige manier de kleine lettertjes op je mobiel te lezen van verhaal dat in het Engels geschreven is … Ik had nauwelijks door wat er nou eigenblijk allemaal was gebeurd toen de telefoon ging. Ik zag tot mijn verbazing op mijn display dat ik Marie Louise aan de lijn had… Het was 23.35 uur.. hoe kon zij nu bellen vanuit het vliegtuig ?!?!?… Nou, ik werd gauw uit die droom geholpen. Ze was al lang geland en stond met Flip op ons te wachten. Ik werd me pijnlijk bewust van vergissing in tijd die ik had begaan. Nu moest Marie Louise op ons blijven wachten en dat is natuurlijk niet zo leuk als je net uit je vliegtuig stapt. Dan wil je graag naar huis… Duizend excuses waren op zijn plaats. Ik zou er over een haf uurtje zijn.
Te vergeefs probeerde ik Anneke te bellen om te horen waar zij ergens was. Toen zij mij om 23.50 uur belde om te vertellen dat ze op Rotterdam airport was gearriveerd kon ik haar vertellen dat Marie Louise met Flip al op haar wachtte. Nog tijdens het gesprek hoorde ik dat ze elkaar troffen. Zeven minuten arriveerde ik ook.
Anneke was naar Rotterdam gekomen met haar zoon Ties en haar neef Joris. Op het moment van mijn aankomst zag ik dat Flip al een plaatsje had gevonden op de schoot van Anneke en zich helemaal op zijn gemakje voelde.
Toen hoorde ik van Marie Louise haar ervaringen op Alicante. Het is het verhaal dat ik ook gebruikt heb om dit verslag te schrijven. Het mag duidelijk zijn dat er geen tijd was om foto’s te maken op Alicante. Tja dan wordt het was soberder van lay-out maar beslist niet saaier om te lezen.
Het is voor ons weer een les geweest. Alles dubbel checken is het devies. Plaats, data en tijden. Voor Piedy was het precies hetzelfde. Nimmer ervoor had er e
en paspoortverwisseling plaatsgevonden… Ach, alles moet een keer de eerste keer zijn. Het originele paspoortje van Flip wordt nagezonden want dat mag natuurlijk niet ontbreken.
Gelukkig was Marie Louise er niet boos over. Ze bood zelfs aan om over 10 dagen ook weer kennels terug naar Spanje te nemen als zij op 4 augustus (in alle vroegte vanaf SCHIPHOL) naar Alicante af zal reizen. Het was ook leuk om Rosalie weer te zien die haar moeder op kwam halen. WE werden en passant nog getipt dat ook de zus van Rosalie op 29 augustus van Alicante naar Nederland zou vliegen. Ook zij zou eventueel een hondje op schoot mee kunnen nemen. ….
De ander dag vernamen we van Anneke dat de kleine Flip de reis naar huis prima was doorgekomen en de nacht had doorgebracht op haar slaapkamer. Helemaal alleen in het donker was nog een beetje te veel van het goede geweest. Het strandbezoek dat Flip de volgende morgen mee zou maken was de volgende kers op zijn nieuwe levenstaart….
Zo was er weer een hondje terecht gekomen op plaats van bestemming. Al met al weer een behoorlijk avontuur met een geweldig eind.
Met speciale dank en excuses aan Marie Louise voor haar vluchtbegeleiding met de nodige hobbels…
Groetjes,
Annerie en Ton