Nieuws: Dierenmissies Weekjournaal van 15 maart 2015

Heeft u een opmerking of wilt u iets kwijt over hetgeen u gelezen heeft? Maak dan vooral gebruik van het reactie-formulier onder aan het Weekjournaal.!!!!

GEZOCHT………..

ADVERTEERDERS IN HET WEEKJOURNAAL Plaatsing van uw advertentie in het Weekjournaal bereikt jaarlijks 400.000 websitebezoekjes van dierenliefhebbers en het weekjournaal heeft 400 vaste abonnees!!!!! Advertentiekosten zijn: Geplaatste Logo met link naar website is 25 euro per kwartaal (circa 12 plaatsingen) Indien daarbij week of maand aanbiedingen worden vermeld dan is het 40 per kwartaal. VRAAG MEER INFO over adverteren op dierenmissies@gmail.com

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Airconditioning-installaties, koel-toonbanken, koelcellen, vriescellen, koelkasten, vrieskasten/kisten, ijsblokjesmachines, enz. enz.

Meer Koeling, landelijk STEK-erkend koeltechnisch installateur, gespecialiseerd in reparatie, service-en onderhoud op koel/vries en airconditioning-installaties. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

De week van dag tot dag:

Voortgang op het asiel….

Eerder hebben we u laten zien hoe de septic tank arriveerde op het asiel en nu kunnen we laten zien dat hij ook, dankzij de graafmachine, werkelijk zijn plaats in de grond heeft gekregen.

 

 

 

 

 

Het commentaar van Piedy en Juan Carlos was :

Done…. now we wait for the plumber….

—–

Poes Mora toch bij goed baasje…

In het vorige weekjournaal stond het verontrustende berichtje van Piedy over het baasje uit Madrid die de poes Mora had geadopteerd.

……. Although the owners seemed very good people, last night I saw a warning about this man. I think is the same one so if nobody answers our call,  we will have to go to Madrid to see if everything is al right.

Dit is gelukkig goed afgelopen want nu liet Piedy ons weten:

He has just emailed me, I do not think he is the same man anymore….

 

Maandag 9 maart 2015:

De werkelijke vlucht-voorbereidingen beginnen…

Zo’n week voor de retourvlucht naar Alicante om hondjes te halen, brengt altijd wat extra werkzaamheden met zich mee. Niet alleen de feitelijk zaken die geregeld moeten worden voor de reis maar ook loopt de normale weekroutine wat rimpeltjes op. Vanzelfsprekend is het af krijgen van het Weekjournaal een zorg waar we niet om heen kunnen en willen we er ook het reisverslag in kwijt. Bij een gewoon Weekjournaal zijn vrijdag, zaterdag en zondag de belangrijkste schrijfdagen. Maar omdat juist deze keer de zaterdag, vanwege de reis, in zijn geheel komt te vervallen en ik pas zondagmorgen rond 4 uur weer thuis zal zijn, moet dan het hele reisverhaal met fotoreportage nog geschreven en in het Weekjournaal opgenomen worden op de zondag de dag van publicatie.  Ik voorzie dat er die dagen weinig geslapen zal worden en om alles af te krijgen moeten we proberen wat voor te werken.

We hebben vijf kennels, een reistas en allerlei spulletjes te vervoeren naar Spanje die ik in Alicante zal overdragen aan Piedy en Juan Carlos waarvan 2 kennels en de reistas weer direct gebruikt zullen worden om Baas Titan en Ian mee naar Nederland te laten reizen. In de reistas die op de heenweg als gewone handbagage wordt aangemerkt, nog een tas zitten met een lunchpakket, ticket, rol keukenpapier, tie rips, puzzelboekje, foldertjes en visitekaartjes van Dierenmissies en nog wat kleine spulletjes voor Piedy en Juan Carlos.

De kennels en reistas moeten nu eerst worden gereinigd, ontsmet en ontdaan worden van oude stickers van de eerdere vluchten voordat er weer pakketten van kunnen worden gemaakt die zo het vliegtuig in kunnen. Dit is een routineklusje geworden dat voor elke vlucht plaatsvindt.

—–

Update van Boston

We horen van Piedy dat de dierenarts nog steeds aan het puzzelen is om de oorzaak van Bostons verzwakkende toestand te vinden. Hij eet prima maar zijn bloedarmoede neemt toe.  Ze schijft:

The vets are a bit lost with Boston. He is eating but anaemia is growing

 

Dinsdag 10 maart 2015 :

Bedankje

Van Piedy krijgen we het verzoek om een bedankje door te geven aan Sjors en Eline (de baasjes van Kino) voor het fotoboek van Kino en dat werd heel erg gewaardeerd. Lees maar….

The owner of Kino gave us a book with pictures of Kino and a sentence in Spanish per page, such an elaborated gift !!! Very nice, This is TOP We love these presents. Please give a million thanks to the owners and millions of kisses for Kino. He is a lucky sweet doggy.

Woensdag 11 maart 2015:

Hoera er is stroom op het asiel..!!!

Eindelijk werkt de stroomvoorziening en is er op bescheiden schaal stroom te gebruiken.

We finally have electricity and hot water, everything is done, only next week the electrician  has to come,  there are things, like some lights, that don’t work at the caravan.

—–

De verhuizing komt naderbij

Volgende week komen de vrijwilligers Henny en Fons een week lang een handje helpen. Die komen met hun caravan. Omdat zij met hun caravan het liefst bij het huis van Piedy en Juan Carlos staan, hebben Piedy en Juan Carlos besloten te verhuizen na hun bezoek. Intussen kan dan ook de loodgieter zijn werk hebben afgemaakt.

Overigens blijkt ook nu weer blijkt dat, als alle spulletjes die thuis opgeslagen stonden voor de dieren, tevoorschijn komen, je op het asiel eigenlijk niet genoeg ruimte hebt om alles op te slaan. De opslagruimte werd ook nog wel eens gebruikt voor een noodopvang maar dat zal nu nog maar moeilijk gaan.

——–

Nieuws uit de ziekenboeg

We kregen van Piedy een korte update  overzichtje van honden die ziek zijn:

Today we picked up Boston from the vet. They don’t know what is wrong but he is eating again …

Campeon is doing worse. Campeon has the same problem that Roco has. Most of the time he can not move the back legs. The difference is that Rocco seems to be happy and Campeon doesn’t. For us this is very worrying …

Karma is doing very badly, she barks, try to run and enjoy eating but it doesn’t look good, the vet told us the paralysis could affect the head, we pray that this doesn’t happen.

The good news is that Denzel is doing great. When Juan Carlos is not at home, he plays with the dogs, licks me, roll on in the blankets, he is a happy dog so we got the important thing after all. Because he stays affraid of Juan Carlos  I think he reminds him of someone that hurt him.

——

Tigreton is klaar om geadopteerd te worden

In het Weekjournaal van 15 februari vertelden we dat Tigreton door Juan Carlos was gered. Nu hij helemaal door de medische molen is gehaald en hij een observatieperiode heeft gehad is hij klaar voor adoptie. De schat is een gezonde lieverd die op een baasje wacht. Nieuwsgierig. Kijk op de pagina van Trigreton

 

 

Donderdag 12 maart 2015:

 Het is een relatief rustige dag en we proberen deze dag te benutten om wat voorwerk aan het weekjournaal te doen.

 

Vrijdag 13 maart 2015

Voor een laatste keer worden de twee pakketten met kennels gewogen. Gezamenlijk moeten ze beneden de 40 kg wegen. Dat lukt net. Zo worden ze alvast in de auto gezet. Het ticket, de gesmeerde boterhammetjes, twee blikjes cola zero, alles ligt klaar en daar hoeven we ons dus vannacht geen zorgen meer over te maken.

Rond 22.00 uur lopen we de laatste ronde met de hondjes want een beetje vroeg slapen is geen overbodige luxe.

Zaterdag 14 maart 2015:

De vlucht van Baas Titan en Ian

Reizigers Baas Titan Ian

Om 02.00 uur gaat de wekker. Annerie blijft nog even liggen en ik zet een potje thee. Ik ben klaar wakker want het is vandaag de dag waar we al weer weken naar uitkijken. Hoe fijn is het niet dat Annerie de avond tevoren alles al klaar heeft gelegd om een soepel vertrek mogelijk te maken. Botas, Nessje en Pichi zijn nieuwsgierig naar wat ik allemaal doe want met spanning wachten ze tot het moment dat ik zeg “Ga je jas maar pakken” dat betekent dat voor hen dat de riemen gepakt worden omdat we gaan wandelen. Zelfs Sally, die altijd de grote luilak is en  pas in actie komt als het echt moet, is klaar wakker. Als we zo ‘s nachts aan het spoken zijn dan vindt ze dat toch ook wel leuk. Iets over 03.00 uur verlaat ik de camping en ben ik op weg naar Schiphol.

Zoals gepland parkeer ik de auto rond 05.00 uur in P2 en wandel ik op mijn gemakje, met een karretje met de kennels en de reistas, naar de hal op de eerste verdieping die zich helemaal aan de rechterkant van het luchthavengebouw bevindt. Bij het inchecken doet de aardige dame achter de balie haar ding en vraagt of ik weet waar de odd-size afdeling is… tuurlijk weet ik dat…

Rond 06.00 uur passeer ik de controle om naar gate 79 te gaan waar het vliegtuig staat te wachten. Er valt een last van me af omdat er nu weinig meer fout kan gaan. Omdat ik nog een kwartiertje over heb voordat we aan boord moeten gaan, kan ik nog net een koppie koffie scoren bij één van de vele koffietentjes die ik op de lange wandeling naar de gate tegen kom.

Nu pas kan ik in alle rust uitkijken naar het moment dat ik Ian, Titan en Baas weer zal zien al zal ik daar nog een hele dag op moeten wachten.

Het vertrek is mooi op tijd dus om 07.00 uur hangen we in de lucht en iets over half tien landen we in Alicante.

Om niet de hele dag met de kennels rond te hoeven zeulen kijk ik of de kennels gestald kunnen worden bij het kantoortje van Swissport. Dat lukt niet altijd maar meestal wel. Even de dame achter de balie uitleggen dat ik de kennels weer rond 17.00 uur zal komen ophalen. Geen probleem.. gelukkig maar.

Dan begint het lange wachten tot de dag verstreken is.  Het vliegveld ken ik zo langzamerhand van binnen en van buiten en met belangstelling kijk ik naar de reizigers die aankomen en vertrekken. Al is de kans natuurlijk erg klein, toch hoop ik altijd nog eens een bekende te ontdekken. Het zou in ieder geval een bijzondere aardige onderbreking zijn maar ja zal wel niet gebeuren.

Met Annerie heb ik afgesproken de volgende keer, als het echt mooi weer is, eens de bus te pakken en naar Alicante stad te gaan om daar eens te kijken hoe daar de hondjes. Ik heb dat ook eens eerder gedaan in Valencia en dat was een verrassende wandeling geworden. Nu rest mij om me vooral, onder het genot van vele kopjes koffie te richten op mijn cryptogrammetjes…

Toch ben ik nog getuige van een gek tafereeltje. Op enig moment zie ik drie heren in pak met snelle pas het luchthavengebouw uit lopen en met drieën in de prullenbak zoeken. Daarna splitsen ze zich op om vervolgens over relingen heen te turen naar lager gelegen verdiepingen. Vervolgens verdwijnen ze uit mijn zicht. Van alles gaat er door me heen. Vermoedelijk zijn ze iets kwijt. Ik kan het niet nalaten om ook naar buiten te wandelen een beetje rond te kijken of ik iets geks kan vinden. Misschien was het wel een grote tas met geld… zou dat geen mooie donatie voor Dierenmissies zijn. Kijk, als je zoveel tijd over hebt kun je je permitteren om mooie fantasieën de vrije loop te laten… Ach ja, heb niets gevonden hoor maar het was wel een leuk verzetje…

Ondertussen is er op het asiel in Tobarra ook van alles gaande. Al vroeg worden de honden verzorgd want ook zij moeten wat voorwerk  verrichten. Al het werk moet daar om 14.00 uur klaar zijn. Tita, Baas en Ian zijn klaar om hun grote reis te beginnen. Voor ze afreizen naar het vliegveld rijden ze nog even met de hondjes langs huis om de paspoortjes op te halen en wat spulletjes voor onderweg te laden. Ook zij hebben een rit van 2 uur te maken om in Alicante te komen.

 

 

Rond 17 uur haal ik de kennels weer op. Omdat je niet zomaar naar de aankomst-bagageafdeling kunt lopen waar het kantoortje van Swissport is, moet ik me melden bij een meneer die toezicht houdt op de schuifdeuren die daar toegang toe verlenen. Zoals altijd moet ik mijn ticket laten zien en uitleggen dat daar mijn kennels staan te wachten. Standaard wordt er dan gebeld naar het kantoortje en dan is het maar te hopen dat de mevrouw er zit anders moet er weer iemand met mij meelopen.

 

 

Ik ben met de kennels weer in de vertrekhal gearriveerd waar ik de twee grote kennels in elkaar zet. Hierbij had ik wat bekijks van hondenliefhebber Jeroen uit Noord Brabant waarmee ik een praatje maakte. Even later zitten de kennels in elkaar en wacht ik met spanning op de komst van Piedy en Juan Carlos.

 

 

 

Rond 17.45 uur krijg ik van Piedy en Juan Carlos het bericht dat ze in de parkeer garage staan en nu in aantocht zijn.

Omdat het plots mooi weer is geworden spreken we buiten af bij de koffietent voor het luchthavengebouw. Iets na 18.00 uur zie ik ineens Piedy en Juan Carlos met de hondjes op me af komen lopen. Het weerzien is hartelijk zoals altijd en de hondjes verdienen nu ook alle aandacht. Het is belangrijk dat ze zich op hun gemak voelen. Dat geldt zeker voor Ian want dat mannetje heeft iets meer tijd nodig om zich veilig te voelen. Fijn dat hij straks bij mij in de cabine kan. De grote jongens Titan en Baas vinden het allemaal wel best. Nieuwsgierig kijken ze in het rond en oogsten behoorlijk wat bekijks.

Omdat we pas rond 19.30 uur hoeven in te checken hebben we nog lekker wat tijd om de hondjes wat te laten wennen, drinken en plassen.
Dan is het zover en gaat de stoet naar binnen om in te checken.

Het is er een hele drukte bij de incheckbalie en er zit niets anders op dan rustig op onze beurt te wachten.

 

 

 

 

Als we na het inchecken rond 20.00 uur naar de Odd-size bagage afdeling gaan om daar Titan en Baas af te geven moeten we ook daar een tijdje wachten voor we aan de beurt zijn.

Als dat eindelijk voor elkaar is hebben we nog even de tijd voordat ik door de controle moet. Dan wordt het langzaam tijd om afscheid te nemen van Piedy en Juan Carlos.  Dat gaat natuurlijk niet zonder afscheid te nemen van Ian.

Het ventje hobbelt lekker mee door de controle waar natuurlijk weer alles op de band voor de X-Ray machine moet worden uitgestald.

Als alles weer ingepakt is lopen we samen naar de gate waar het Transavia vliegtuig klaar staat om de vlucht HV 6150 te beginnen.

Om Ian zo lang mogelijk van zijn vrijheid te laten genieten, zorg ik ervoor dat ik als bijna laatste passagier aan boord ga. Vlak voor dat moment doe ik Ian in de tas. Dan begint pas echt de vlucht van Baas, Titan en Ian waar we zolang naar hebben uitgekeken.

Het is inmiddels 21.30 uur uur als we, na de versnelling van het vliegtuig, ineens de wielen op het asfalt niet meer voelen en horen dat het gebrul van de motoren het enige geluid is dat de cabineruimte vult. Ian ligt in de tas tussen mijn voeten. In het begin wil hij uit de mand maar al gauw is er een berusting. De stoel naast me is vrij en daar kan ik de tas met Ian neerzetten nadat we eenmaal zijn opgestegen.

Zondag 15 maart 2015:

Nog voor middernacht landen we op Schiphol. We kunnen niet wachten om uit het vliegtuig te komen want ik wil Ian snel weer uit de tas bevrijden.

Ik laat Annerie weten dat we veilig geland zijn en, over de schier oneindige loopbanden, vinden we onze weg naar de bagageafdeling op Schiphol. Ondertussen stuur ik een berichtje naar de baasjes die staan te wachten. Bij de bagagebanden hebben we door de glazen wand al contact met de baasjes die aan de andere kant staan te wachten. Ian vindt al die belangstelling maar gek. Hij lijkt wel een popidool en steelt de show zolang we daar voor de wand blijven staan.

 

 

 

 

 

 

Met hen moeten Ian en ik nu eerst op de kennels wachten die uit het ruim komen. Ik ga met Ian terug naar de plaats waar we de kennels verwachten. En ook nu is Ian weer erg nieuwsgierig naar wat er allemaal gaat gebeuren.

Het is sneller dan gewoonlijk want rond 00.30 uur was het zover. Ian is de eerste die in de verte twee Schiphol-medewerkers aan ziet komen lopen met de kennels.

Ik had al twee karren klaar gezet want Titan en Baas mogen eigenlijk pas uit de kennels als zij in de aankomsthal zijn, maar toch besluit ik ongehoorzaam te zijn en Titan en baas direct te bevrijden uit hun kennel. Zo kan ik, met de drie honden aan de lijn aan de ene hand en met 1 karretje aan de andere hand,  naar de schuifdeuren van de aankomsthal lopen.

Eindelijk kom ik dan met Ian, Titan en Baas door de schuifdeuren van de aankomsthal.

Het is een gezellige drukte en we worden hartelijk begroet door de baasjes die al zo lang hadden staan wachten op dit grote moment.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze reizigers krijgen alle aandacht en wat is het dan weer leuk om te zien dat ze zo op hun plaats zijn bij hun nieuwe baasjes. De klik is er meteen en het lijkt wel of ze hun nieuwe baasjes al lang kennen.  Het is verleidelijk om van dat moment veel plaatjes te schieten dus hier zijn er nog een paar.

 

 

 

 

 

Dan is het tijd om de paspoortjes uit te delen en nog wat uitleg te geven over de inhoud voordat we de boel opruimen en naar huis gaan.

 

 

Rond 01.30 uur is alles afgerond. Ik stuur een berichtje naar Piedy en Juan Carlos dat de reis goed is verlopen en dat de baasjes en de hondjes  verenigd zijn.

Vlug haal ik de twee kennels uit elkaar en ga ik met Titan en zijn baasjes  op weg naar de auto op P2. Daar krijg ik van hen nog een grote kattenklimpaal voor het asiel.

 

Daar treffen we ook nog Baas met zijn nieuwe baasjes aan die op het punt staan Baas kennis  te laten maken met de auto. Baas krijgt een tuigje aan zodat ook hij in de auto in de gordel kan.

Ik laat Annerie weten dat ik onderweg ben. Met een tevreden gevoel tuf ik naar IJhorst. Weer een missie volbracht waarbij drie lieverds een fijne plek hebben gekregen …

 

Terwijl ik nog onderweg ben krijg ik rond 02.30 al van de familie Kersjes de eerste foto’s binnen die zij op het vliegveld gemaakt hebben waarvoor ik hen natuurlijk bedank.

Het is 03.15 uur als ik de camping op rijd. Zo stil mogelijk rijd ik naar de caravan waar de hondjes natuurlijk al lang de auto hadden gehoord. In het donker staan ze op me te wachten.  Met een vers gezet bakkie koffie van Annerie, vertel ik over de reis.

De volgende lading foto’s van de familie Kersjes komt om 03.30 uur binnen. Nu had ik ook nadrukkelijk gevraagd of zij de foto’s die zij wilden delen vlug op te sturen zodat ik ze kon verwerken in dit Weekjournaal. Nou dat was niet tegen dovenmansoren gezegd.

Dan komt langzaam de vermoeidheid opzetten en voordat ik ga slapen laat ik nog gauw onze hondjes even een plasje doen.

Om 04.40 uur horen we een berichtje binnen komen. Het zijn de eerste foto’s van Titan die thuis zijn genomen. Hierbij schrijft Selene:

Hoi Ton,

 

 

 

Rond 08.00 uur beginnen we met weer met het werk aan dit weekjournaal. Ondertussen zijn er ook foto’s van Juan Carlos binnen gekomen die ook een plekje verdienen in het reisverslag.

Hoi Ton,

Om 13.00 uur krijgen we nog en kleine update over Titan met foto’s. Nou die kunnen nog mooi mee …

    Nog even op de valreep misschien..

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

De gehele maand maart 25% korting op alle hondenlijnen en –halsbanden uit de voorraad van Hondenpenning.net.

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 Ingezonden foto’s van Gladys en Herman (baasjes van Simba en Nellie)

Zomaar op bed genomen en behoeft weinig commentaar…. uit een serie hebben we er paar uitgepikt..

 

 

 

 

 

 

——

 Ingezonden stukje van Rene en Yvonne (baasjes van Dia) 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

DIERENMISSIES HEEFT UW HULP NODIG
KLIK OP DE COLLECTEBUS VOOR MEER INFO …
De Virtuele Dierenmissies collecte is een noodzaak.

 

 SNUFFEL DIERENMISSIES 

 

Wellicht wilt u een mooi cadeautje kopen bij Karlijns Shop, kans maken op prachtige geldprijzen in de Vriendenloterij, kwaliteitsvoer kopen bij Shumafood of eens even snuffelen op Marktplaats tussen de spulletjes van Snuffel Dierenmissies….? Mocht u al meedoen met de Vriendenloterij maar wilt u met uw loten Stichting Dierenmissies steunen? Dan kan dat eenvoudig door één telefoontje te plegen met de Vriendenloterij: 0900 – 300 1400

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 De 4-kanten column van Ton

 

Vanwege het uitgebreide reisverslag is er deze week geen column. Sorry…..

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Rechtsgebieden:
contracten en aansprakelijkheid, huurzaken, echtscheiding, erfrecht, probleemoplossing

Advocaat Mr Stef Henselmans houdt kantoor te Amsterdam aan de Herengracht 142. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Afsluitend hier de (on)zin van de week:  ‘doen zonder commentaar’

Een mens wil graag de noodzaak inzien van een verkregen opdracht … . Een hond gehoorzaamt zonder dat er enige uitleg wordt verwacht …

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maurits van Elswijk is de drijvende kracht achter OnePack waarbij ook zijn vrouw Siriphan haar steentje bijdraagt. Maurits is de bouwer van onze website en onze webmaster van Dierenmissies. Voorts vervult hij tevens de functie van bestuurslid. Geloof maar gerust dat we hem vaak nodig hebben want onze ICT kennis is beperkt.

Hartelijk dank Maurits voor je nimmer aflatende steun !!!! 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ .

Tot zover dit Weekjournaal van Dierenmissies.

We zien uw reacties graag tegemoet.

Groetjes, Annerie en Ton