Nieuws: Dierenmissies Weekjournaal van 29 maart 2015

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Airconditioning-installaties, koel-toonbanken, koelcellen, vriescellen, koelkasten, vrieskasten/kisten, ijsblokjesmachines, enz. enz. Meer Koeling, landelijk STEK-erkend koeltechnisch installateur, gespecialiseerd in reparatie, service-en onderhoud op koel/vries en airconditioning-installaties. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

De week van dag tot dag:

Henny en Fons willen ff kijken ..

Afgelopen zaterdag waren de vrijwilligers Henny en Fons aangekomen bij het huis van Piedy en Juan Carlos. Natuurlijk waren ze ook nieuwsgierig naar alle veranderingen die in het afgelopen jaar op het asiel hadden plaatsgevonden. Een korte rondleiding op het asiel en in de toekomstige  caravan-woning mocht natuurlijk niet ontbreken.

Maandag 23 maart 2015:

Voortgang van de werkzaamheden…

Het werk van de nieuw elektrische installatie in de caravan vordert. De draden worden opnieuw getrokken en zo lopen er dus nog steeds twee elektriciens rond in de caravan om alle electrische apparaten opnieuw aan te sluiten.

Dinsdag 24 maart 2015 :

Twee honden gered   

Terwijl de regen met bakken naar beneden komt krijgen Piedy en Juan Carlos een telefoontje waarin een bevriende asielhouder vraagt om twee honden te redden. Het betrof twee honden die in een buitenwijk aan hun lot waren overgelaten en waar inmiddels ook het personeel van het dodingsstation naar op zoek was. Gisteren had het personeel van dat asiel al een poging gedaan om ze te vangen maar dat was niet gelukt.

Natuurlijk trokken ze erop uit en toen ze de twee hadden gevonden waren ze met een lekkere maaltijd ze snel te verleiden.  Omdat Piedy en Juan Carlos op dit moment ook nog met Boston zitten die, in verband met zijn onduidelijke aandoening, apart geplaatst is, hebben ze nu echt geen plaats voor twee flinke honden. Daarom heeft een ander asiel ze opgenomen en kunnen ze ook nog bij elkaar blijven.

——–

Het houdt niet op…

Nauwelijks bekomen van deze reddingsactie wordt er opnieuw een beroep op hen gedaan. Dit keer uit Murcia. Ze krijgen bericht dat er net buiten een woonwijk door het personeel van het dodingsstation aldaar een hond is vastgeketend. Piedy en Juan Carlos zijn goed bekend met de werkmethoden van het dodingsstation in Murcia en weten dat zulke dingen wel vaker gedaan worden om vervolgens op één dag in de week (donderdag) met een aanhangwagen de eerder aangetroffen honden op te halen. Piedy berichtte:

In Murcia, the killing station goes on Thursday to collect the abandoned dogs that they have chained up during the days before. A friend of the my family found such a dog that was at a place that was quit hidden. I still can not believe that this can happen in this century…

Dit betekent dat ze uiterlijk morgen naar  Murcia moeten gaan om de hond te redden anders zal hij verdwijnen in het dodingsstation. (Zie vervolg op woensdag)

——

Losse klusjes ….

Naast het redden van de hondjes zijn er nog tal van kleine klusjes die gedaan moeten worden. Fons kan zich hierin helemaal uitleven. Hij weet hoe het werkt op het asiel en weet wat er gedaan moet worden. Hij heeft maar weinig nodig om zich de hele week verdienstelijk te maken. Zo nu en dan een pauze houden hoort daar natuurlijk ook bij.

Woensdag 25 maart 2015:   ‘

Weer een hondje gered

De reis naar Murcia was niet voor niets.

Een zware kniptang, die tot de standaarduitrusting behoort bij een reddingsactie, werd te voorschijn gehaald en ineens zag de toekomst van deze lieverd er ineens een stuk zonniger uit. Tja dat wordt op het asiel een beetje inschikken om een plekje voor haar te vinden maar dat kan echt niet anders. Natuurlijk is deze frummel welkom… Laten we hopen dat zij snel door de medische procedure komt en als gezonde meid ter adoptie mag… we houden u hiervan natuurlijk op de hoogte.

——–

Condoleances voor Galgos 112

Niemand zal het vliegtuigongeluk ontgaan zijn waarbij 150 mensen het leven lieten. Dat deze tragedie ook rechtstreeks de adoptiewereld heeft getroffen is minder bekend. De organisatie Galgos 112, die ook eerder galgo’s van Piedy en Juan Carlos hebben bemiddeld voor baasjes in Duitsland, is diep getroffen. Dit berichtje kregen we van Piedy:

Did you know there were 5 adopted dogs from Galgos 112 in the plane that crashed?
One of the volunteers was travelling with the dogs. They are very nice people. Nobody mentioned on the news about the loss of the dogs because they don’t count as a living being  

Donderdag 26 maart 2015:    

Eindelijk veilige stroom

Hoera de ‘veilige’ elektra in de caravan is af en zelfs de TV antenne is geplaatst.

Niets staat een verhuizing nog in de weg. Deze staat nu gepland voor volgende week dinsdag.

Vrijdag 27 maart 2015:  

Nooit te oud om te leren.

Hoe veel je ook met dieren bezig bent je zult altijd weer nieuwe dingen kunnen leren, nieuwe inzichten krijgen en je zelf nieuwe vaardigheden aanleren.  De praktijk is een goede leerschool maar dat geldt slechts tot op een zekere hoogte. Het allerbelangrijkste voor Piedy en Juan Carlos is het kunnen doorgronden van de psychische toestand van de hond. Voor fysieke kwalen zijn de dierenartsen de aangewezen personen maar zodra een hond in het asiel is en een bepaald gedrag vertoont moet je het dier kunnen begrijpen.  Daarom gaat Piedy in de avonduren regelmatig naar cursussen om ook te kunnen leren van de kennis van experts en ervaringen van anderen. Eerder volgde Piedy een cursus/masterclass over fobieën en extreme angsten bij honden waarmee zij al veel stakkers heeft kunnen helpen.

De leerschool is hard want je moet soms dingen doen die tegen de natuur ingaan. Piedy beschreef dit voorbeeld…

Sometimes what I have to do is not easy for me.
For example: If Denzel is scared of everything and I should not comfort him when he shows fear… but that is hard for me.
I know little Denzel is a scared dog and in my heart I want to hold him in my arms to calm him down and give him protection against the world. 

Zaterdag 28 maart 2015:  

Vakantie-opvang

Het is een regenachtige dag en het goede moment om weer wat administratieve achterstand weg te werken en even te zien wat er de komende maanden in de planning staat. Zo komen we ook op de vakantieplanning. De belangstelling voor onze vakantieopvang groeit en dat is erg fijn om zo ook weer wat, extra o zo belangrijke donaties voor Dierenmissies, te krijgen. Belangrijk is om de agenda voor de logeetjes in de komende maanden op een rijtje te zetten. We zijn nu eenmaal geen ‘pension met hokken’ en hebben, omdat we samen met onze hondjes Sally, Botas, Pichi en Nessje de gasten in ons midden opnemen, (zie Dierenmissies Oppasdienst) natuurlijk maar een beperkte opvangmogelijkheid.  Zoals het er nu uitziet zullen we de komende maanden de volgende gasten mogen verwennen: Nangi en Pippa, Mosca, Indy en Mia, Kino, en als laatste Sara. Mocht u nog een vakantieadres zoeken is het dus belangrijk om op tijd te vragen naar een beschikbaar plekje.  

Zondag 29 maart 2015:

Dierendag-Paasdonatie

Het volgende Dierenmissies Weekjournaal zal de Paaseditie zijn. Op Paaszaterdag is het toevallig ook 4 april “dierendag”. Dit jaar hebben we geen speciale Dierenmissies actie maar mocht u deze week met uw kinderen, klas of club geld inzamelen en of zelf een Dierendag-Paasdonatie willen doen voor de hondjes in het asiel van Piedy en Juan Carlos, laat het dan vooral weten zodat we er een leuke melding van kunnen maken in het komende Paaseditie van het Dierenmissies Weekjournaal. De centjes worden met Pasen overgemaakt en gepresenteert in een mooie cheque.

U kunt uw donatie overmaken op IBAN reknr: NL15INGB 0005721780 t.n.v. Stichting Dierenmissies onder vermelding van “Dierendag Paasdonatie”

Namens de stakkertjes die nog in Spanje op een baasje wachten … Alvast dank voor de moeite !!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++    

Ingezonden stukjes van Heleen, Christa, Tim en Emma (baasjes van Baas en Pablo)

Hoi Ton,

 

Ik dacht, ik stuur je even een update over Baas. Wat genieten wij! Wat een clown!

Hij is ontzettend vrolijk, groot en een slungel tot en met. De dierenarts heeft hem gezond verklaard en heeft ons ook advies gegeven over hoe we hem kunnen helpen zijn spieren te ontwikkelen, want hij is nu lang en slungelig.

 

Ik ben afgelopen dinsdag samen met Baas naar de eerste trainingsessie geweest. Hij heeft het heel goed gedaan. Hij houdt er sowieso van om lekker buiten te zijn en we wandelen dus 4 keer per dag een mooie afstand met hem.

Hij wil graag leren, en houdt enorm van knuffelen. Als ik buiten tijdens de wandelingen zijn aandacht vraag komt hij dan ook met kop omlaag en kwispelend op me af.

En zoals het een jonge tiener betaamt, kan hij erg ondeugend zijn en dat ontwikkelt zich met de dag. Te meer hij zich hier op zijn gemak voelt, de ondeugender hij wordt, dus heeft hij een hoop speeltjes. Daarentegen, heeft hij er totaal geen probleem mee om even alleen thuis te zijn samen met Pablo en slaapt hij vanaf de eerste nacht al lekker op zijn eigen kleed en blijft de hele nacht rustig.

Hij lijkt wel bang van geparkeerde auto’s, kwijlt mijn auto kompleet onder van angst als hij erin moet, maar wil achter rijdende auto’s aan.

Kortom, hij is een heerlijk beest!

En wat extra grappig is: sommige hondenbezitters gaan duidelijk een blokje om als wij er aan komen. Ze moesten eens weten wat een lieverd het is.

Ik heb wat foto’s bijgesloten van zijn mooie majesteuze kop, van zijn behoefte aan genegenheid en ook foto’s waarop duidelijk te zien is wat voor clown hij is.

 

Groetjes,

Heleen, Christa, Tim en Emma

 

PS onder het kopje “Blues Brothers”

Deze wilde ik ook nog even met je delen.

Je moet wat verdragen als hond in een mensengezin…..

 

Gr.
Heleen

 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

—–

Ingezonden stukje van Erny (baasje van Sara, Blanca en Conan)

Erny vond een column op de site van de Hondenbescherming dat ze graag met ons wil delen.

Zo herkenbaar… !!!!

 

Column – Gebrek aan kennis over gebrek aan kennis 23 maart 2015 . Even is de schrik op het gezicht van de wandelaarster te lezen. Was ze net nog aan het genieten van de voorjaarszon, nu schakelt ze snel naar haar actiestand. Haar gezicht toont focus. Behendig loopt ze achteruit een pad in terwijl ze haar twee aangelijnde honden met een signaal op zich richt. . Helaas. Haar souplesse en de getraindheid van haar honden ten spijt, vliegt de oorzaak van haar snelle handelen toch op een van haar honden. “Hij wil alleen maar spelen!” klinkt ergens ver weg in het donkere bomen bos. Maar de hond van de wandelaarster spreekt niet genoeg Nederlands, of misschien juist wel. Hij dient de “bezoekende” hond van een stevig “honds” repliek. Er klinkt een schelle blaf en er zijn blikkerende tanden te zien. . De stem uit de verte spot het tumult en komt nu – te laat, maar plotseling even rap als zijn hond  – aangevlogen. Vloekend en tierend. . De wandelaarster reageert slechts met een korte vraag: ‘Zou u uw hond aan willen lijnen?‘ Terwijl ze achteruit blijft lopen met haar honden. De man zegt niets terug. Vloekend grijpt hij keer op keer naast zijn hond. Tot hij “beet” heeft, waarbij zijn hond jankt van pijn door de ferme greep om zijn nekvel. De man kijkt de wandelaarster nu fel aan en bijt haar spits toe ‘Hoe kun je die honden zo verknipt hebben dat ze zo onaardig zijn!’ Waarna hij briesend het bos in verdwijnt. . De wandelaarster kan weer tot rust komen, net als haar honden. Maar het zonnige voorjaarshumeur is verdwenen. Deze wandelaarster heeft namelijk twee asielhonden. Viervoeters die een rugzak hebben die groter is dan zijzelf zijn. Waar ze dag in dag uit mee aan de slag is. Omdat het “lastige” honden zijn. Omdat er geen andere hondenbazen voor te vinden waren. Omdat zij iets in ze zag. Omdat zij ze kan managen. Omdat zij opknapt wat anderen hebben nagelaten. Omdat zij deze honden een fijn leven wil bieden. . Daarvoor vraagt ze niets terug. Ze heeft genoeg aan haar honden. Al is het soms ook wat veel. Het managen, het regelen, het “voor zijn” en vooral… de eindeloze kritiek van mensen die denken dat een hond een knop heeft. Een knop die met één druk kan worden omgezet om een hond te repareren. Terwijl niet elke hond te repareren is. Kritiek van onbewust onbekwamen die onbewust door hun “gebrek aan kennis over gebrek aan kennis” een ander pijn kunnen doen en het leven zuur kunnen maken. Zuurder dan het leven zou moeten zijn. Door onbegrip en grievende opmerkingen. Door het uiten van meningen zonder zich te verdiepen. . Want de wandelaarster vraagt dan wel niets terug. Juist zij verdient het te krijgen wat ze nodig heeft. En dat is helemaal niet zo veel. Wat ruimte, veel begrip en misschien af en toe een pluim. Want haar “vijfde hands”-honden zullen door hun slechte start nooit meer perfect worden, maar zij heeft het aangedurfd hen in onze niet-perfecte samenleving nog een kans te geven.“Ode” en vooral ruimte aan de “managers” die een hond hebben die niet te repareren is!.

——

Ingezonden foto’s van Sanne (baasje van Ian) 

Nu Ian een beetje gewend is geraakt heeft Ian een lekkere poetsbeurt gekregen. Nou ruikt hij vast ook weer heel lekker….

——

Ingezonden plaatje van Kees en Jany (baasjes van Fidel en Charlie)

Dit plaatje kregen we zonder tekst toegestuurd.

Het is een variant op plaatjes die we eerder hebben gezien maar desalniettemin ongelooflijk waar….

Een zogenaamde ‘tegelwijsheid’ die duidelijk maakt dat men goed moet nadenken voor dat men een hond (of elk ander huisdier) neemt anders kun je nooit de belofte nakomen dat je voor dit dier zult zorgen in goede en slechte tijden…..

——–

Ingezonden stukje van Selena (baasje van Titan)

Hoi Ton, hier weer een update van Titan.

Ik weet niet of je de filmpjes kan bekijken dus ik doe er ook wat foto’s bij.

Van de week lekker gewandeld met de zwitserse herder/border collie kruising van mijn vriendin. Vond hij er leuk. Ze hebben wat afgerend en elkaar verkent. Vandaag ook nog lekker gespeeld met mijn kleine doggie. Die maakt een stuk meer herrie tijdens het spelen.

Daarna lekker languit op de bank en knagen aan een gevuld hoefje……

 

 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

…… Ik heb momenteel niemand in mijn kennissenkring die een hond wil, maar als er iemand aanklopt bij jullie (en ervaringen wil horen0, k ben een ambassadeur voor jullie!!

Als ik het geld had zou ik Titans vriendinnetje ook adopteren ( de “mechelse” van het filmpje), maar daar moet ik nog even voor sparen 😉

 

Groetjes  Selena en Titan

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

DIERENMISSIES HEEFT UW HULP NODIG KLIK OP DE COLLECTEBUS VOOR MEER INFO …

De Virtuele Dierenmissies collecte is een noodzaak.

 SNUFFEL DIERENMISSIES 

Wellicht wilt u een mooi cadeautje kopen bij Karlijns Shop, kans maken op prachtige geldprijzen in de Vriendenloterij, kwaliteitsvoer kopen bij Shumafood of eens even snuffelen op Marktplaats tussen de spulletjes van Snuffel Dierenmissies….? Mocht u al meedoen met de Vriendenloterij maar wilt u met uw loten Stichting Dierenmissies steunen? Dan kan dat eenvoudig door één telefoontje te plegen met de Vriendenloterij: 0900 – 300 1400

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++  

De 4-kanten column van Ton ‘Ook senioren kunnen baasjes zijn…..’

Het verliezen van de allerlaatste vriend en vertrouweling moet  vreselijk zijn. . Moet dit dan het einde zijn van je gezelschap dat je 24-uur per dag bij je had? .We worden steeds ouder. Hoera…! 100 jaar worden is geen uitzondering meer. Onze verzorgingsstaat zorgt goed voor ons want zodra je niet goed meer voor jezelf kunt zorgen heb je thuishulp of mantelzorg, aanleunwoningen, seniorenwoningen, bejaardentehuizen en verpleeghuizen… en wat al niet meer. . Het nare is dat, als je zo oud wordt, je vaak ook je naasten overleeft…  Eenzaamheid ligt dan op de loer maar gelukkig hebben we daar weer TV programma’s voor zoals “Goor en Geer” die een lans breken voor de ouderen onder ons die dreigen te verpieteren van eenzaamheid. . Kunnen we ook nog wat anders doen tegen eenzaamheid?Ja !!!  Gelukkig zijn er steeds meer tehuizen voor ouderen waar een huisdier wordt toegelaten. Meestal is dan de regel dat je een klein huisdier mee mag nemen maar als die komt te overlijden dan is het afgelopen met het houden van een huisdier. Dit lijkt begrijpelijk omdat het tehuis niet opgescheept wil zitten met een huisdier als het baasje iets mocht overkomen. Dit is vaak echt wel te omzeilen hoor… Door communicatie blijken de regels lang niet altijd zo streng.Als je nog een klein beetje mobiel bent en de mogelijkheid hebt om een hondje uit te laten is het erg wrang als je, naast het verdriet door het verlies van je trouwe maatje, ook nog gedoemd bent om de hele dag alleen door te brengen. . Je snapt dat we geen voorstander zijn om iemand op hoge leeftijd een pup te laten adopteren. Toch zijn er allerlei adoptievariaties mogelijk waarbij je een situatie kunt voorstellen waarbij een ‘senior mens’ met een ‘senior hondje’ samen nog een stralende oude dag kunnen hebben.We hebben als stichting hier ook de nodige ervaring mee. Wat wij in zo’n geval doen is alles goed bespreken. Een achterwacht is noodzakelijk voor als het onfortuinlijke moment zich aandient dat het baasje niet meer voor het beestje zou kunnen zorgen. Meestal is dat een goede kennis of is dat één van de kinderen die een eigen gezin heeft en het geen bezwaar vindt om in dat geval voor de hond te zorgen en de adoptie over te nemen. Binnen zo’n gezin is de hond meestal geen vreemde en mogelijk zal hij daar ook wel eens eerder hebben mogen logeren of is daar op visite geweest.Senioren die echt behoefte hebben aan zo’n maatje, hebben doorgaans al eerder honden gehad en verlangen naar de aanhankelijkheid en vriendschap die een dier te bieden heeft. Het geeft hen een goede reden om de dag te beginnen en trouw elke dag opnieuw voor dit diertje te zorgen. Deze schat zorgt op zijn beurt voor sociale contacten tijdens het wandelen (dat kan ook met een gemotoriseerde rolstoel), en voor de gezelligheid overdag en tijdens de lange avonden. Geloof maar gerust dat zo’n beestje veel aandacht krijgt en lekker verwend wordt. Laat dat nou precies datgene zijn waar een asielhondje naar verlangt !!!!Zo kun je beide levens een dimensie geven waar van twee kanten naar wordt verlangd. We hebben hier voorbeelden genoeg van en zullen die graag met iedere senior willen delen die serieus overweegt om zo’n vriendje te adopteren. Vanzelfsprekend moet de matching tussen baasje en hond dan goed zijn en is het niet goed om een hele luidruchtige, drukke hond in huis te nemen die urenlange wandelingen nodig heeft om zijn of haar energie kwijt te kunnen, die hard aan de lijn trekt en nog allerlei capriolen uithaalt om te bewijzen dat hij/zij wel even de baas zal willen spelen. Als aan de primaire criteria voor een opvangmogelijkheid voor de rest van het leven van de hond zijn voldaan, zijn een goede achtergrond-, karakterbeschrijving en talloze foto’s de basis voor de keuze van de gelukkige stakker waarvoor een mandje klaar zal staan. . Wonderwel blijkt steeds weer dat juist senioren prima om kunnen gaan met een stukje bagage dat zo’n hondje bij zich draagt. De eigen levenservaring en empathie voor het beestje zorgt heel snel voor de wederzijdse onvoorwaardelijke genegenheid en dat is precies waar we naar op zoek zijn… . Zo’n vriendschap gun je per slot van rekening toch iedereen…

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Rechtsgebieden:

contracten en aansprakelijkheid, huurzaken, echtscheiding, erfrecht, probleemoplossing

Advocaat Mr Stef Henselmans houdt kantoor te Amsterdam aan de Herengracht 142. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Afsluitend hier de (on)zin van de week: ‘Hond als voorbeeld’

. Een hond kan prima iets toevoegen aan het drukke leven van mensen Hij kan blinden geleiden of als hulp-, waak-, speur- of gezelschapshond fungeren . Wat kun je als mens dan nog meer wensen zoek de rust in jezelf en probeer iets van die kwaliteiten te leren…

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maurits van Elswijk is de drijvende kracht achter OnePack waarbij ook zijn vrouw Siriphan haar steentje bijdraagt. Maurits is de bouwer van onze website en onze webmaster van Dierenmissies. Voorts vervult hij tevens de functie van bestuurslid. Geloof maar gerust dat we hem vaak nodig hebben want onze ICT kennis is beperkt.

Hartelijk dank Maurits voor je nimmer aflatende steun !!!! 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ .

Tot zover dit Weekjournaal van Dierenmissies.

We zien uw reacties graag tegemoet.

Groetjes, Annerie en Ton