Juanito weet het nog niet maar de toekomst ziet er zonnig uit. En dat heeft hij wel verdiend. Medio september 2011 is hij gered uit een tuintje van 3 x 5 meter waar hij met 8 andere hondjes woonde. Nimmer kwamen deze hondjes buiten dit tuintje en ze moesten leven in hun eigen vuil. Juanito is de vader van tenminste drie van de andere hondjes. Zwaar verwaarloosd en mishandeld werden ze aangetroffen waarvan Juanito er het ergste aan toe bleek te zijn.
Na de bevrijding van de hondjes werd dit ook voor Juanito het begin van zijn nieuwe leven dat hij nimmer had gekend. Er moest onmiddellijk medisch ingegrepen worden en hij moest aansterken. In het asiel tussen de andere honden zou Juanito het niet redden dus ging hij met Piedy en Juan Carlos mee naar huis. Ook daar wonen steeds andere honden die speciale aandacht nodig hebben maar daar was in ieder geval de controle op zijn conditie beter in de gaten te houden. Een van de andere hondjes die gered is heette Lasi(Sisi is haar nieuwe naam) en was een dochter van Juanito. Zij werd in de loop van 2011 geadopteerd door Maria uit Amsterdam. Maria die zich ook het lot aantrok van Juanito ‘adopteerde hem op afstand’. Hiermee zorgde zij voor een kleine maandelijkes donatie die bijdroeg aan de speciale zorg die hij nodig had. Een verwaarloosde Leishmania besmetting, huidproblemen, vergroeiingen van de nagels aan de pootjes en angstgedrag zijn de stille getuigen van de misère die hij al die tijd mee moest maken. De hoop op een reguliere adoptie hadden we al lang opgegeven.
Na verloop van tijd werd Juanito fysiek sterker. Van de Lieshmania komt hij niet meer af maar dat is met dagelijkse medicijnen beheersbaar te houden. Wat meer zorgen baarde was zijn geestelijke gesteldheid. Hoe erg is het om te zien dat een hondje met een allerliefst karakter overdag wegkruipt onder de dekens om allerlei denkbeeldig onheil te ontlopen? Te moeten zien hoe hij pas gelukkig is als het baasje thuis komt en naar bed gaat zodat hij zich onder de dekens gesteund voelt door een mens waarvan hij liefde en zorg krijgt?
Piedy en Juan Carlos waren ten einde raad en zagen dat zij Juanito niet gelukkig konden maken. Zij moeten de andere hondjes uit het asiel ook verzorgen en daardoor moet Juanito samen met meer dan tien andere honden in huis blijven tot zij weer terug zijn van het werk. Fysiek gezien is Juanito verder OK. Beter dan zo kan hij niet worden. Hij loopt prima en hij is wat aangekomen. Maar geestelijk moet hij ook weerbaarder worden. Hij moet het vertrouwen terugkrijgen 
dat de wereld om hem heen niet alleen uit boze mensen bestaat.
Maria heeft met haar Sisi (dochter van Juanito) de beste ambassadrice die ze zich maar kon wensen. Zo heeft ze naarstig gezocht naar een geschikt baasje voor Juanito maar helaas niet kunnen vinden.
Toen destijds Margaretha uit Almelo zich aan had gemeld bij Dierenmissies om als tijdelijk gastgezin/noodopvang op te treden waren er geen hondjes die met spoed opvang behoefden. Gelukkig maar want dat zou niet goed zijn. Margaretha had aangegeven dat ze geen grote honden kon opvangen en tot op heden had Dierenmissies ook geen kleine hondjes die met spoed een plekje zochten. Margaretha die al vaker traumatische hondjes een veilige plek had gegeven, heeft al twee 
kleinere honden Kiwi en Danny en hoewel haar beurs niet zo groot is, is haar hart voor de beestjes des te groter. Zo kwam het dat ze, nadat ze de laatste info over Juanito had gelezen, ons attent maakte op de mogelijkheid dat Juanito bij haar kon komen in afwachting van een adoptie. Het zou vanuit haar huis makkelijker zijn een baasje te vinden. “Als mensen hem maar eenmaal konden zien! dan zouden ze wel zien wat voor lieverdje het is”. Nu leert de ervaring dat een hondje met de problemen die Juanito heeft en een leeftijd van 8 jaar echt heel moeilijk aan een baasje komen. Er zou valse hoop gewekt worden en Juanito zou er niet beter van worden als later bleek dat hij, eenmaal in Nederland, toch geen baasje kon vinden….
Margaretha had voor zichzelf de balans al lang opgemaakt… als Juanito bij haar zou zijn en geen baasje kon vinden dan mocht die zo lang bij haar blijven als nodig is… Tja. Toen was de volgende stap niet zo groot meer. Waarom er dan niet een speciale adoptie van maken net als we destijds met het hele oude hondje Yayo hebben gedaan. Gezien Juanito niet beter kan worden in Spanje en alleen baat heeft bij een stabiele rustige omgeving waar hij de hele dag door omringd wordt door liefde en zorg zou het crimineel zijn als we hem die mogelijkheid zouden onthouden.
Dan zijn de lijntjes kort en in overleg met het asiel in Spanje werd er afgesproken dat Dierenmissies en Los Mejores Amigos de kosten zullen dragen van de adoptie van Juanito. Dit betekent dat alle eerder gemaakte medische kosten van castratie, inentingen, bloedonderzoeken, chippen, paspoortje etc… , het vervoer naar Nederland inclusief alle medicijnen tegen Leishamania die hij de rest van zijn leventje nodig heeft, zullen worden vergoed. Dat in ruil voor de 24 uurs zorg die Margaretha de kleine Juanito zal geven.
Zelfs Maria heeft meteen toegezegd om een donatie te doen om zo mee te helpen Juanito een goede start in Nederland te kunnen geven.
De weg naar Nederland was nu geplaveit voor Juanito….
Het is nu wachten op de eerstkomende gelegenheid dat hij naar Nederland kan komen.
We hopen dat dit al in Juli zal zijn. Zijn koffertje staat al gepakt… Jippie….
Namens alle mensen die het beste met Juanito voor hebben wensen we hem een heerlijk leven toe bij Margaretha en hopen dat hij langzaam maar zeker zijn onzekerheid zal overwinnen.
Annerie en Ton
Dierenmissies.