Beste mensen,
Vakantie vieren is leuk maar moet niet te lang duren want het stilzitten kost ons duidelijk moeite. Het maakt ons onrustig, melig en we betrappen onszelf er op dat we nu al om flauwe grappen gaan lachen… Het blijkt dat het niets doen niet iets is dat goed bij ons past. Geef ons maar de drukte van de hondjes. De zorg, de aandacht, het aanleren van huisregeltjes, de pijn, de korte nachten èn de immense voldoening die je voelt als je merkt dat een hondje de schroom en angst van zich af heeft geschud en jou het vertrouwen heeft gegeven dat jij nu goed voor hem zult zorgen en voor hem veiligheid en geborgenheid betekent. Datzelfde hondje dat eerst met een bange blik samen met ons de reis aan ging en je vervolgens een korte tijd later je aankijkt met een onbevangen, opgewekt en blije blik in de ogen…. Dit kun je niet onder woorden brengen en kun je alleen maar een keer meemaken.
Gelukkig hebben we nog wel het een en ander te melden anders zou deze nieuwsbrief er niet zijn.
24 december 2012
De laatste voorbereidingen voor onze Kerst werden genomen. Wat had het toch leuk geweest als we met alle drie de hondjes een leuke huiselijke Kerstfoto hadden kunnen maken… Maar ja, aangezien zij inmiddels alledrie sterallures hebben gekregen werd het een vruchteloze poging om ze tegelijkertijd met de Kerstversierselen, in een leuke pose, op een plaatje te krijgen … dus vergeet het maar.
Om Daisy, Sally en Botas niet te zeer voor schut te laten staan hadden we een paar simpele dingen gekocht die je op het koppie hals of lichaam kunt zetten. Je weet wel van die gewei-vormige rode dingen en eentje met sneeuwfiguurtjes.
Het begon met het aankleden van Daisy en Sally. Die vonden dat wel OK maar Botas had daar ernstige bedenkingen bij. En zeker niet met die grote rode dingen op zijn hoofd. Zó op de foto vereeuwigd worden..??? . NO WAY..!!! … en weg was hij.
Het enige wat we jullie kunnen laten zien zijn de ijdele pogingen om die ene leuke gezamenlijke foto te maken. Zo zien jullie dat we ons ook wel eens met hele belangijke zaken bezig houden.
Uiteindelijk wilde Botas wel op de foto maar dan zonder die twee anderen en dan niet met die maffe rooie dingen op zijn koppie. Nee hij wilde alleen die kleine witte sneeuwdingetjes dragen. Ook goed…..
Daisy daarentegen voelde zich zo prachtig …. dat ze best met haar ‘gewei’ naar buiten wilde om aan iedereen te laten zien hoe prachtig dat stond… .
25 december 2012
Dan is het eindelijk Kerst geworden en alle mensen die je tegenkomt begroeten je vriendelijk met een Kerstgroet. Het blijft toch leuk om in het Spaans, Duits, Engels en Nederlands de beste wensen te mogen ontvangen. Zoals we ook verwacht hadden is de camping inmiddels een stuk voller geraakt. ‘s Morgens in alle vroegte trof ik in de wasgelegenheid van de camping een Duitse meneer uit Hamburg die liep te mopperen. Ik hoorde hem zeggen:”Scheisse, wieder gein Schnee…”. Dit getuigde toch van enige humor want de afgelopen dagen hebben we overdag steevast een heerlijke temperatuurtje van tegen de 20 graden gehad. Toen bedacht ik me dat ik die man eerder met van die Nordic-walking sticks had zien wandelen. Toen ik dit voorvalletje aan Annerie vertelde zei ze: “Misschien heeft hij op weg naar het zuiden een verkeerde afslag genomen…???”
O U D E N N I E U W N I E U W S M E T K E R S T
Het is in deze tijd een goed gebruik om terug te kijken op het jaar dat achter ons ligt. Allerlei dingen die gebeurd zijn gemixed met nieuwe niewsfeitjes die dit jaar absoluut kleur hebben gegeven.
Een paar bijzondere adopties
Zo hebben we afgelopen jaar de nodige bijzondere adopties gehad die toch wel het vermelden waard zijn.
De adopties van Nano (Yayo) en Elsje (Yaya) . Deze twee oude hondjes die ondanks hun hog leeftijd toch een liefdevol plekje kregen bij Hanneke in Tilburg en haar nog jonge hond Jippy. Nano is bij Hanneke aan zijn tweede jeugd is begonnen maar kan niet zover meer achter elkaar lopen. En hij moet, zoals zoveel heren op leeftijd, nu wat wat vaker plassen. Elsje die aanvankelijk wat onzeker op haar achterpootjes stond is nu weer helemaal rap ter been.
De adoptie van Pepe. Pepe die na één dag gedumpt werd en een spontaan noodplekje kreeg bij Hans en Marianne uit Amsterdam naast hun Sue, maar na een paar dagen niet meer weg mocht.
De adoptie van Oly . Oly zou tijdelijk verblijven bij Lammert en Golida en hun Alma in Zwartewaal, maar mocht na een paar dagen niet meer weg mocht.
De adoptie van Bongo. Bongo die met zijn angst voor mensen, ook na één dag al niet meer welkom was maar gelukkig daarna voor de rest van zijn leventje een liefdevol (en begripvol) plekje vond bij Marco, Annet en dochter Iris en hun Toi en poes Floor.
De adoptie van Nito (Juanito), Nito die, met zijn angstcomplex voor het daglicht, nu bij Margaretha en haar hondjes woont en nu met haar probleemloos, met het openbaar vervoer, het hele land doorreist.
De adoptie van Sara (Gara) . Sara die wat extra medische zorg nodig blijkt te hebben heeft haar gouden mandje bij Erny in Almelo gevonden die haar met haar eerder geadopteerde hond Blanca haar een warm welkom bieden. Samen zijn ze nu een onafscheidelijk duo.
De adoptie van Kelly (Henny) door Nel uit Noordwijkerhout. Kelly mocht het nieuwe maatje worden van de eerder geadopteerde Lora. Lora was enige maanden daarvoor het nieuwe maatje van Drebbel geworden maar helaas kreeg haar Drebbel kort na de adoptie van Lora een fataal verkeersongeluk. Gelukkig voor Kelly kon Nel later weer de kracht en ruimte in haar hart vinden om opnieuw uit te kijken naar een zwervertje….
En dit is slechts een kleine greep uit de adopties die eigenlijk allemaal een eigen verhaal kennen.
Adoptie op afstand
Tja het was een bijzonder jaar want naast de vele normale adopties, waarvan er teveel zijn om op te noemen, zijn er ook nog de ‘adopties op afstand’ waarbij mensen direct de opvang van de hondjes in Spanje steunen met een maandelijkse donatie. We kunnen deze mensen niet genoeg bedanken want hun donatie zijn een onmisbare finaciele steun in de verzorging van de hondjes die niet of heel moeilijk op een reguliere wijze zijn te adopteren en derhalve gedoemd zijn om heel lang of voor de rest van hun leven in het asiel Los Mejores Amigos te verblijven.
Familie Gout die Tarzan, Fala en Albert ondersteunt
Charmaine die Perico ondersteunt
Sylvana die Grise ondersteunt
Monique die Wally ondersteunt
Irene die Terry en Rosita ondersteunt
Fam Quarré die Bony ondersteunt
Loetje en Gré die Negrita en Ulysies ondersteunen
Margarethe die Azucena ondersteunt
Emmy die Sacha en Malaga ondersteunt
Carla die Sole ondersteunt
Hanneke die Yeico en Cairo ondersteunt
Astrid en Nick die Negrita ondersteunen
Jerrel en Christa die Valentina ondersteunen
Lotte en Piet die Rayo ondersteunen
Rosalie die Duero ondersteunt.
We kunnen het niet alleen
Ook hebben we dit jaar afscheid genomen van de twee lieve vrijwilligers Gerda en Amanda die onder andere voor de inzameling van goederen zorg droegen en waarbij Gerda tevens diverse malen met verve onze stichting vertegenwoordigde. We danken hen voor hun inzet en hopen op recht dat het hen goed gaat en dat we misschien in de toekomst opnieuw van hun diensten gebruik mogen maken.
Tegelijkertijd hebben we Gaby Zweers verwelkomd die dit jaar door haar flesseninzameling op school en de Kerstmarkt in Arnhem, de 4-oktober snoepactie en de Stro-actie een bijzondere impuls heeft gegeven.
Solo actie tijdens vakantie in Gabon.
Zo kregen we de afgelopen dagen van onze vriendin Brigitte die ons, vanuit de Fitness en Racketclub Westvliet in Leidschendam regelmatig voorziet van oude tennisballen en handdoeken, een berichtje over haar vakantie in Gabon. Dit berichtje hebben we in geheeld hieronder geplaatst
====
Ik ben laatst in Gambia geweest. Erg gaaf land, alleen helaas veel zwerfhonden. Heb ze zoveel mogelijk liefde gegeven (met ze gaan rennen en spelen op het strand, eten en drinken gegeven). Ze waren erg toegankelijk en lief, maar helaas konden we ze niet echt aanraken i.v.m. Hondsdolheid. Erg naar om te zien dat ze zó mager zijn, en dan kijken ze je aan met die oogjes.. Ik had ze het liefst ALLEMAAL weggehaald en meegenomen. Met 3 honden ben ik naar de dierenarts in Gambia geweest. 2 liepen er los mee, 1tje hadden we in een doek verwikkeld. Ze hadden veel wonden en ze moesten injecties hebben. Die hebben wij betaald, maar gelukkig kost het daar heeeel weinig vergeleken met in Nederland. Gelukkig was de dierenarts erg dichtbij!
Het was een Duitse dierenarts die erg goed is voor alle hondjes daar. Hij maakt ook steeds foto’s van de honden als toeristen met ze aankomen bij de dierenarts, en leest de chip(gelukkig hebben ze die), zo houdt hij alles bij in een bestand en kunnen mensen ook honden “sponseren”. Gelukkig zijn de (meeste) toeristen ook heel lief voor de hondjes. En ook sommige “locals” zorgen voor de honden die op het strand leven. Ze krijgen soms vis en rijst. Maar natuurlijk lang niet genoeg.. hoewel sommige hondjes er echt redelijk goed uitzagen.
Elke keer als een hondje de drukke weg overstak, hield ik m’n hart vast! Dan schreeuwde ik naar de bestuurder: “kijk uit!!” en dan werd ik echt kwaad, maar de honden zijn het zo gewend en kijken wel goed uit. Maar ik bleef er de hele vakantie mee bezig! Ook langs de weg zie je ze gewoon liggen, zitten, lopen.. verschrikkelijk!
En die koppies van ze als we met ze gingen rennen op het strand, zo blij! Hopen maar dat de hondjes de harten van zoveel mogelijk toeristen stelen..
Bijgaande foto is van bij de dierenarts.
Met sportieve groet,
Brigitte van Maarseveen
=====
Overhandiging van de cheque
Nu de Stro aktie zo goed als is afgerond, hebben we de waardecheque klaargemaatk die we formeel willen overhandigen aan het Piedy en Juan Carlos op het asiel Los Mejores Amigos. Tot op heden is het fantastische bedag van 755 euro bijeengebracht wat best een applaus waard is voor alle donateurs. Mocht er nog meer binnen komen dan is het aanpassen van het geldbedrag op de cheque slechts ‘een fluitje van een cent..’ geloof ons maar. Dit bedrag hebben we overigens al in drie delen aan hen overgemaakt omdat men al anderhalve maand geleden begon met het nemen van de eerste isolatiemaatregelen. Het is moeilijk voor te stellen dat ,terwijl wij hier aan de kust bij Oliva genieten van temperaturen tussen de 9 en 19 graden, zij zich voorbereiden op extreme kou. Als je weet dat in de provincie Albacete, waar Tobarra ligt, men nu een temperatuur heeft van tussen 2 en 12 graden en het weer binnen de kortste keren kan omslaaan waarbij de temperatuur direct onder het vriespunt zal zakken, is er van de warme Spaanse zon weinig heil te verwachten. Zeker als er dan ook nog een harde koude wind over de vlakte giert. Gelukkig weten Piedy en Juan Carlos dat als geen ander en willen ze zich niet door het weer laten verrassen. We hebben immers vorig jaar ook zo’n koude meegemaakt wat Nel en Niels deden besluiten om op 10 en 12 februari van dit jaar zelf naar Spanje te vliegen om zo snel mogelijk hun hondjes Lora en pup Zambra op te halen. Dat daarbij gelijk Nano en Kitty mee konden komen was natuurlijk fantastisch. Deze winter zijn de hondjes in het asiel goed beschermd en dit werd mogelijk door uw gulle gave. !!!!! Piedy en Juan Carlos zullen u graag in een persoonlijke boodschap willen bedanken. Overigens de laatste weerberichten laten zien dat het volgende week, in de nachtelijke uren, al minimaal 3 graden zal vriezen in Tobarra….
Wat hebben we met Dierenmissies gedaan in 2012?
In totaal zijn er 16 transporten geweest waarvan er 5 caravanreizen waren en 11 vluchten.
Hierbij zijn er 58 hondjes en 2 poezen naar Nederland gekomen en is er circa 2030 kg aan goederen naar het asiel in Spanje gebracht.
Hebben er 21 ‘adopties op afstand’ plaatsgevonden en hebben we twee heradopties gehad.
Zijn er twee voorlichtingssessies geweest en waren er 4 evenementen waarbij Dierenmissies met een stand vertegenwoordigd was.
Hoe zit het met de centjes?
Wat heeft u bij gedragen om het werk van Dierenmissies en het asiel Los Mejores Amigos mogelijk te maken?
Voor algemene doelen van Dierenmissies 1.849,70
Voor algemene doelen asiel Los Mejores Amigos 864,00
Project de Muur 4.100,00
De Schaduwplaatsen 50,00
De Stro-aktie 755,00
De asiel auto (nog lopend) 645,00
Inkomsten voor asiel LMA uit adopties op afstand 1.397,00
Totaal aan bijzondere inkomsten voor het asiel LMA 7.811,50
Aan donaties zijn er in totaal binnen gekomen: 9.661,20
Hiervoor zijn we natuurlijk hartstikke dankbaar. Toch moeten we constateren dat de kosten van Dierenmissies hier nog lang niet mee gedekt zijn. Nee we willen niet zielig doen maar u wel, zonder al te veel in detail te treden een beetje inzicht geven in de werkelijke stand van zaken.
Om alle adopties van 2012 tot een goed einde te brengen zijn er ruim 27.000 km verreden aan transporten en adoptiebezoekjes betekent al gauw 2700 brandstofkosten. Vanuit de adoptiegelden is voor het transport van de geadopteerde dieren die over de weg zijn gekomen is een bedrag beschikbaar van 24 x 60 euro = 1.440 euro beschikbaar. Het transportgeld voor de hondjes die met het vliegtuig komen wordt gebruikt voor het vliegticket van de hond. We mogen dus 1.440 optellen bij de donatie aan Dierenmissies groot 1.849,70 = 3.289,70 euro. Dan hebben we het nog niet over de tolkosten (2.000 euro) en kantoorkosten voor porto, printerinkt, telefoon, advertenties, etc…
U begrijpt dat we in 2013 uw hulp dus nog zeker nodig zullen hebben…..
26 december 2012
Het zonnetje schijnt hier weer volop en met genoegen zullen we zometeen weer met de beestjes op stap gaan. Op het programma staat boodschappen doen in de plaatsen Gandia en Denia. De 2e Kerstdag kennen de Spanjaarden niet dus verwachten we dat de winkels open zullen zijn.
Over de enorme supermarkt in Gandia daar hebben we al eens eerder in een eerdere nieuwsbrief over verteld. Wat we deze keer tegen kwamen waren levende kreeften op het ijs bij de visboer en ingevroren hele biggen in een open vriezer. Dat zijn toch tafereeltjes die we niet zo gewend zijn om te zien en eigenlijk de eetlust je doet ontnemen. Wat wel altijd leuk is, is op de dierenafdeling te kijken. Je kijkt je ogen uit wat daar allemal te koop is. Als je denkt dat hier in Nederland veel keuze is nou … dáár doet men niet aan onder hoor. Annerie vraagt zich hier af wat ze nu eens voor lekkers mee zal nemen. Op de foto is slechts een stukje te zien van het totale aanbod. Het is maar om een idee te geven. Konden we dat allemaal maar eens in het asiel krijgen. !!!!
Nou zijn we echt niet zo zuinig uitgevallen maar soms komt het toch in je gedrag bovendrijven…. Zoals verteld was onze volgende stop een soort ‘Winkel van Sinkel’ onder Aziatisch management in de plaats Denia. Alles spot goedkoop. Nou had ik daar eerder een warme winterjas zien hangen voor een prikkie. Ja echt … voor 14 euro. Ik loop dus al dagen te zeuren dat we daar terug naar toe moeten. Vandaag was de grote dag..pfff… ik had een geschikte jas nodig, === om met de hondjes in de kou te kunnen lopen === We lopen even later de deur uit. Ik heb mijn jas en Annerie een schoenenrekje van 2 euro… o zo handig…. Annerie ergerde zich de hele tijd aan het rondslingerende schoeisel. Je moet niet vergeten dat we sloffen, slippers, sandalen, lage dichte schoenen, hoge dichte schoenen en moonboots bij ons hebben. Nou zijn de soort waarmee je door sneeuw kunt lopen nog opgeborgen gebleven (we konden niet weten in wat voor weer we terecht zouden en nog zullen komen) maar de rest ligt zo voor het grijpen. En dat voor twee personen maakt het dus al gauw een rommeltje. Kortom zo’n schoenrekje is hartstikke handig. Maar met mijn jas ben ik toch wel erg blij. Zo blij zelfs dat ik na thuiskosmt op verzoek van Annerie aan haar de jas heb geshowed. Ach die kerstmuts was de’ finishing touch’.. het was niet voor niets 2e kerstdag. We worden een beetje balorig.. en dat met onze leeftijd hahahaha… Ik denk dat dit komt van het “nietsdoen”.. dat is eigenlijk niets voor ons…
Daisy is na een paar keer moe van het rennen en houdt stevig haar balletje in de bek… “Laat me maar even rusten..”
Sally heeft het balletje terug gebracht “Nog een keer..!!”
Daarna was het hoog tijd om de beestjes weer een beetje aandacht te geven. Lekker op het strand laten rennen is het mooiste dat Sally en Daisy kunnen doen. Daisy rent achter haar piepballetje (hier in haar bek) en Sally achter haar tennisbal. Beiden komen steeds keurig hun balletjes terugbrengen en laten zien. Botas niet. Die wil er heel soms wel achteraan gaan (als het balletje vlak bij hem terecht komt omdat hij met zijn korte pootjes in het mulle zand steevast te laat komt.
Botas moet echt even uitrusten en krachten sparen voor belangrijkere dingen …
Kijk, heb je het nou over “een kat de boom injagen” dan hebben we het ergens over. Hij vindt het wel erg leuk om steeds nieuwe hondjes te begroeten die hij tegenkomt om vervolgens te laten zien dat hij het mannetje van onze roedel is… tja hij heeft het zwaar om zich steeds te moeten bewijzen. Dat kost hem ook de nodige energie dus ook hij mag graag onderweg even rusten.
Komen we de hond van de buren tegen … tja dan met er weer gespeeld worden en Botas moet alles in de gaten houden.
Als we dan onderweg naar huis de buurman met zijn hond tegenkomen is alles weer even in speelstand… nu we thuis zijn liggen ze allemaal diep te slapen. Totaal uitgeteld. Wat een leven….
27 december 2012
Als laatste van deze nieuwsbrief kunnen we melden dat we ons toch niet helemaal kunnen onttrekken aan de gedachte van de terugreis. Dan hebben we natuurlijk het met name over het moment dat we Himawari en Zodra bij ons zullen hebben. Hoe we de reis zullen beginnen en hoe zij, in alle vrijheid, met onze hondjes vanaf 5/6 januari zullen spelen op het terrein van het DogHotel in Frankrijk (uiteraard is iedereen nog steeds welkom om op mijn verjaardag een borrel of zo te komen drinken in Frankrijk.) Het stil zitten is voor een paar dagen leuk maar langzaam gaat het wel onderhuids kriebelen. Ik zie dat Annerie precies hetzelfde denkt als ik. Alle spullen zijn al drie keer heringericht en ik hoor haar zeggen: “Want als we straks de hondjes gaan halen en we vertrekken …. moet alles ook weer na drie dagen tevoorschijn komen.”.. “We moeten rekening houden met boodschappen voor minstens 5 dagen want de twee laatste dagen hier in Oliva komt er niets meer van…”.
Het is jammer dat we nog geen reacties hebben mogen ontvangen voor de hondjes Bimbo, Terry en Blanco . Andere hondjes was ook goed geweest natuurlijk want elk hondje is ons even lief. Al waren het alleen maar vragen om meer informatie… Het had toch leuk geweest als we nog een lieverdje blij hadden kunnen maken met een nieuw leven in Nederland.
Rest ons nu gewoon nog te genieten zoveel we kunnen maar ons hart is er goed voor om de boel al langzaam te gaan inpakken. Misschien komt er de komende week nog goed nieuws van het adoptiefront… Dat zou prachtig zijn. We zullen het moeten afwachten…
Tot zover maaar weer..
Groetjes uit de mondiane wereldstad Oliva aan de costa Blanca
Annerie, Ton, Daisy, Sally en kleine Botas.
Tot zover en met groetjes van ons uit Oliva.
Annerie en Ton