Beste mensen,
Dinsdag 17 juli 2012
Ook voor ons gaat de tijd zo vlak voor een nieuwe reis tergend langzaam. Voor de baasjes van Hunter en Bully is dat natuurlijk nog veel erger. Zo veel mogelijk houden we de nieuwe baasjes op de hoogte met de laatste informatie uit Spanje. Natuurlijk willen ze alles weten over hun nieuwe maatje. Wat hij/zij meemaakt, nog net heeft aangeleerd of over een leuke karaktereigenschap dat nog niet eerder ontdekt was…. alle info is waardevol en vooral leuk om te ontvangen. Het doet de tijd sneller vergaan…. Annerie en ik kennen dat gevoel… Gelukkig begrijpen Piedy en Juan Carlos dat ook want per slot van rekening zijn we, voor de perioden tussen de reizen, afhankelijk van de informatie die we van hen krijgen. Elk relevant berichtje en of foto dat binnenkomt sturen we gelijk door.
Alma doet nog gauw een tukkie voor Oly haar rust komt verstoren…
Jammer dat we nog geen vast baasje voor Oly hebben. Hij zal in het holst van de nacht met mij mee naar huis gaan. Als hij dan even kennis heeft gemaak met onze hondjes Daisy, Botas Sally en ons tijdelijke logeetje Ness die recent een baasje heeft gevonden, de boel eindelijk is gaan slapen, zullen we Oly in de loop van de dag wegbrengen naar zijn tijdelijke opvangadres in Zwartewaal. Oly zal daar zijn voorlopige mandje krijgen bij Golida en Lammert en hun hond Alma. Alma is al een jaar in Nederland en komt net als Oly uit het zelfde asiel in Spanje. Ze kennen elkaar niet hoor maar omdat hij, zoals alle hondjes die we over laten komen, met elke andere hond overweg kan zal het ook in Zwartewaal rustig blijven.
Mooie Sue zou nu niet meer zonder haar ruigharige maatje Pepe kunnen….
Omdat we al eerder hebben meegemaakt dat een tijdelijke opvang over ging in een definitieve adoptie omdat er een geweldige klik was met het tijdelijke baasje en het hondje gewoon niet meer gemist kon worden, waarschuwden we Golida en Lammert. (zie het verhaal van Pepe die bij Hans, Marianne en hun sharpeipup Sue in Amsterdam bleef wonen) “Oly is zo’n lieverdje die ‘onder je huid’ kruipt”, vertelde ik. Golida moest er alleen maar om lachen. “Ach mocht dat het geval zijn dan was dat zo… misschien ook wel leuk voor Alma…”. Dit is zo typisch voor die twee !!! De hartelijkheid en vooral nergens een probleem van maken. Zeker niet als de beestjes er mee gediend zijn. De toekomst zal het leren. In ieder geval kan Oly voorlopig geen beter plekje krijgen en potentiële nieuwe baasjes zulllen daar met Oly kennis kunnen maken.
Alles ligt weer klaar voor de reis. Ik hoefde alleen de tickets te bestellen en Annerie heeft nu mijn tas met paspoort, foldertjes en visitekaartjes van Dierenmissies, versnaperingen en het onontbeerlijke puzzeltje ingepakt. Zoals ik in het eerste deel al vertelde, zal ik alleen in het vliegtuig tijd hebben om te puzzelen omdat het, eenmaal aangekomen in Alicante haasten zal worden. We zullen wel zien hoe het zal verlopen. De luchtvaartmaatschappij Vueling, die ik voor de heenweg heb geboekt, lijkt goedkope vluchten aan te bieden maar als je je ticket bestelt komen er nog zo’n 50 euro bij aan allerlei kosten. Wat mij nog het meest stoorde was de 20 euro aan dossierkosten die er wordt gerekend. Dat had ik nog nergens anders gezien. Enfin, het enige positieve is dat ik pas ‘s-middags hoef te vliegen en dus de ochtend nog voor mezelf heb. En nu maar hopen dat er geen vertragingen zijn. Alles achteraf overziend geloof ik niet dat ik dit nog een keer zo zal plannen of ik zou beslist op die bepaalde ochtend verhinderd moeten zijn om weg te gaan….
Ook leuk nieuws berijkte ons vandaag. Hoera …!!! Dobber heeft gisteren op 16 juli nu echt een baasje gevonden. Hij gaat in Harderwijk wonen. Uiteraard staat dit ook op de website vermeld.
Woensdag 18 juli 2012
Het is een gekke dag. Normaal ziet zo’n vliegdag er heel anders uit. Dan moet ik rond 03.30 uur mijn bed uit om nog even met de hondjes te lopen voordat ik naar Schiphol ga om dan rond 07.00 uur naar Alicante te vliegen. Deze keer hoef ik pas rond 14.00 uur op het vliegveld te zijn omdat mijn vliegtuig pas vertrekt om 16.10 uur.
Ik heb dus alle tijd om de mail te bekijken en zelfs nog mee te gaan om de hondjes uit te laten voor de middagronde. Het is een ongekende luxe al ben ik met mijn gedachte al bij Hunter, Bully en Oly. De zee van ruimte die ik nu heb zal straks zorgen voor de nodige stress.
Tussen het moment dat ik de aankomsthal binnen zal stappen en het moment dat ik weer aan boord moet gaan voor de terugreis heb ik precies 1 uur en 45 minuten de tijd om met de hondjes in te checken, ze in de air-kennels af te geven bij de odd-size bagage counter, zelf door de douanecontrole en naar de gate te gaan waar ik op het vliegtuig kan stappen. Volgens de planning zal het vliegtuig om 21.15 uur uit Alicante vertrekken om dan weer rond 23.55 uur aan te komen op Schiphol.
Het is nu 13.30 uur en rustig maak ik me klaar om naar Schiphol te gaan. De hondjes thuis zijn in rust en hebben zo niet in de gaten dat ik weg ga. Annerie waarschuwt me nog niet te rammelen met de sleutels om te voorkomen dat het gespuis weer bij de voordeur staat, denkende dat we uitgaan of met de auto op stap gaan. Alles gaat goed … met een zoen en ‘een veilige reis en vergeet je gordel niet’ vertrek ik met de auto naar Schiphol.
De vliegreis gaat voorspoedig en we komen keurig op tijd aan in Alicante. Direct ga ik naar de vertrekhal. Ik krijg een sms bericht van Piedy dat Juan Carlos alleen onderweg is omdat zij met een kleintje uit het asiel onverwachts naar de dierenarts moest. Dat wordt leuk want Juan Carlos spreekt alleen Spaans en drie woorden Frans. Even later zie ik aan het andere eind van de hal Juan Carlos aan komen lopen met twee airkennels op een karretje en drie hondjes aan de lijn. Het zweet staat op zijn voorhoofd en als hij mij ziet moet hij opgelucht lachen. Vlug schiet ik hem te hulp.
We besluiten direct maar in de rij te gaan staan bij de incheckbalie. Daar moeten we een hele tijd wachten voor we aan de beurt zijn. Dat zijn de momenten dat de hondjes de aandacht trekken van andere passagiers die uit verveling ook om zich heen staan te kijken.
Hunter zoekt regelmatig even met kwispelende staart de aandacht van Juan Carlos of zij wil vragen of ze het wel goed doet. Ja natuurlijk doet ze dat…
Bully en Oly stoeien de hele tijd en rollen steeds over elkaar heen. Ze lijken geen oog te hebben voor wat er om hen heen gebeurd.
Hoe heerlijk onbekommerd kan het leven zijn. Af en toe moeten we ze tot de orde roepen en dat is zo’n beetje het enige moment dat ze saampjes naar je kijken… voor heel eventjes maar. Bully probert nog even om de grote hunter te verleiden tot een robbertje knokken maar het lijkt of Hunter weet hoe ze zich moet gedragen op een luchthaven. Zoals altijd trouwens…. ze is zo’n opgevoede dame.
Na een half uurtje hebben we eindelijk alle formaliteiten bij de incheck balie af kunnen ronden en gaan we naar de odd-size counter. Ik parkeer het karretje met de air-kennels voor de deur en we lopen nog even met de hondjes naaar buiten om ze te laten plassen. Het is inmiddels 19.15 uur geworden. Ik vertelde de mensen bij de counter dat we zo terug zouden komen. Toen we 10 minuten later weer bij de odd-size counter aan kwamen werden we bijna gelijk geholpen. Wat een verschil met vorige keer. Om precies 20.15 uur hadden we de hondjes overgedragen aan de mensen achter de counter die ervoor zouden zorgen dat de hondjes in het laadruim terecht zouden komen. Vanaf dat moment kun je niets meer doen dan te zorgen dat je zelf aan boord komt.
Omdat ik pas om 20.45 uur verwacht wordt om aan boord te gaan nemen we nog even plaats in de Coffee-corner. Er is geen stress meer en er valt een last van onze schouders af. We hebben het ruimschoots binnen de tijd gered. Met een gemixed taaltje van Spaans-Engels-Frans-Handen-Voeten en veel betekenende gelaatsuitdrukkingen vertellen we elkaar wat er de afgelopen tijd zoal is gebeurd en wat we verwachten van de nabije toekomst. Dat de crisis in Spanje nog ter sprake kwam was te verwachten. Nog meer dan in nederland het geval is wordt het leven daar voor de gemiddelde spanjaard er niet beter op. Meer en meer hondjes vinden zo het gat van de deur. Tja, ook in Nederland weten we alles van de crisis maar voordat wij een hondje op straat zouden gooien ….. al was het onze laatste boterham…
Dan nemen we toch nog onverwachts afscheid want ineens is het dan 20.45 uur geworden. Vlot kom ik door de controle en sta ik binnen 10 minuten bij de gate. Je kunt hier nooit op vertrouwen. De ene keer sta je hier echt een half uur te stoeien om er door heen te komen en de andere keer loop je er als het ware zo door heen.
De vlucht gaat ook nu weer voorspoedig al zijn we iets te laat vertrokken. Het lijkt erop dat we wind mee hebben en de hele weg bergafwaards gaan want we komen toch nog redelijk op tijd op Schiphol aan. Zodra ik geland ben laat ik Annerie weten dat we goed zijn aangekomen en heb ik nog even contact met Ingrid en Ramona die bij de aankomsthal 2 staan te wachten. Terwijl de andere passagiers hun plekje zoeken bij de bagagebanden wacht ik bij de lift tot de hondjes uit het laadruim komen. Even later zie ik twee heren met twee karretjes met de kennels op me af lopen. Vlug kijk ik in de kennels en zie dat ze alledrie nieuwsgierig naar buiten kijken. Nog even jongens en dan mogen jullie eruit….
De heren helpen me tot vlak voor de ingang van de aankomsthal. Daar worden de kennels op één karretje gezet zodat ik er mee verder kon lopen. Net als ik door de deur van de aankomsthal wil gaan word ik door de douane uit de rij gehaald. Ik moet de paspoortjes laten zien en die worden uitvoerig gecontroleerd. Ik leg uit dat de hondjes geadopteerd zijn en geef de douanier mijn kaartje van Dierenmissies. Hij wenst me succes met het ‘goede werk’ en ik mag mijn weg vervolgen.
Eindelijk zie ik Ingrid, Rene en Mariska uit Schoonebeek die Hunter op komen halen. En gelijk daarna zie ik Ramona en haar broer Sjoerd die voor Bully komen. Natuurlijk is het eerste wat we doen de hondjes vrijlaten uit hun kennel. Ingrid, Rene en Mariska ontfermen zich over hun Hunter. Het is altijd moeilijk om van een foto af te schatten hoe groot een hond is en Ingrid vertelt gekscherend dat er ware weddenschappen waren afgelegd over hoe groot Hunter in werkelijkheid zou zijn. Nou dat was dus precies zoals ze voor ogen hadden gehad. Ik geef hen de medicijnen voor Hunter mee en leg nog even uit dat ze twee tabletjes per dag moet voor het komende jaar.
Ondertussen hebben Sjoerd en Ramona Bully en Oly onder hun hoede genomen. Natuurlijk krijgen ze alledrie wat te drinken maar echt veel dorst lijken ze niet te hebben. Er zijn zoveel nieuwe indrukken.
Ik haal de kennels uit elkaar zodat ze wat makkelijker te vervoeren zijn. Als de paspoortjes overhandigd zijn maken we nog een groepsfoto.
Ingrid, Rene en Mariska besluiten de reis naar huis te aanvaarden Het is voor hen nog 2,5 uur rijden. Sjoerd, Ramona en ik nemen nog snel een koppie koffie bij de hoofduitgang van Schiphol. Al die tijd liep Sjoerd al met een mooie plant in zijn handen die hij nu, als dank voor de moeite, aan mij gaf.
Bully zal bij Ramona in het eetcafe wel zorgen dat de vuile borden van tafel worden gehaald… Hij liet nog even zien hoe hij van plan was dat te gaan doen ….
Even later zitten Oly en ik in de auto en rijden we naar Leidschendam. Daar wachten onze hondjes op de kennismaking met Oly. Sorry buurtjes dat het even iets luidruchtiger is dan hoe het hoort om 03.00 uur in de nacht. Oly vindt al gauw zijn plekje in ons clubje. Oly en Ness hebben meteen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op elkaar. Zoals Oly ook met Bully speelde zo gaat het nu verder met Ness. Dan proberen we iets van de nacht mee te pikken het is echt tijd om te gaan slapen. Zoals gewoonlijk gaan onze hondjes mee naar boven. Ik besluit met Oly beneden te blijven en maak het me gemakkelijk op de bank anders moet hij weer een hele verdieping gaan verkennen en wordt het nog later. Even een paar uurtjes rusten en dan breng ik Oly naar Golida en Lammert in Zwartewaal. Daar zit Alma op hem te wachten.
Rond 13.30 uur arriveeren we in Zwartewaal.
De kennismaking tussen Alma en Oly verliep probleemloos. Het was alsof Oly er al jaren woonde. Even moest hij het huis verkennen maar na verloop van tijd ging hij een plekje zoeken op de bank. Eigenlijk het plekje van Alma. Geen probleem Alma neem dan de mand maar. Hier kan Oly op zijn gemakje wachten tot er zich een baasje voor hem meldt.
We zullen wel zien hoe dit zal verlopen. We hadden een pakketje voor Oly gemaakt als bagage voor zijn logeerpartijtje. Nou daar kregen we de helft van mee terug. Golida en Lammert hadden van alles meer dan genoeg. Ze hadden daarnaast nog het een en ander bijeen verzameld voor het asiel in Spanje. Nou dat komt natuurlijk ook weer op de website op de pagina van gedoneerde goederen te staan.
Alles is nu weer rond en zijn we blij dat deze reis weer prima is verlopen. Hondjes op hun plaats en ondertussen kunnen we ons gaan richten op de reis van 28 augustus. Dan komen Solo en Juanito naar Nederland waar ze verenigd zullen worden met nieuwe baasjes. Er is nog plaats voor een extra geluksvogel of 2 kleine geluksvogeltjes dus wie weet wordt die reis voor nog één of twee hondjes de reis van hun leven.
Tot zover….
Groetjes uit Leidschendam van Annerie en Ton.
…