Beste mensen,
De reis leek aanvankelijk voorspoedig te verlopen. Genietend van het mooie weer en de geneugden des levens zoals, een Mac Donald op z’n tijd, maakten de reis vandaag tot een plezierige lekkere bezigheid. We weten het … het is niet goed voor een hondje maar dit gebeurd niet drie keer op een dag hoor… en het is ook voor Sally vakantie… !!!!We hadden gehoopt om vandaag op 7 oktober, aan het eind van de dag, in Sagunto te zijn maar de realiteit blijkt weer grillig door het grillige weer…
We zijn gestrand in de plaats Sant Père Pescador aan de Costa Brava. Camping Aquarius…. De enige die hier in de buurt nog open is (tot eind oktober wel te verstaan).
Daar zijn we dus gisteren aangekomen en we hadden gepland om daar de nacht door te brengen om vervolgens de dag erop door te rijden naar Sagunto… Niet dus… We dachten nog ‘Laten we maar niet al te veel aandacht geven aan de plaats waar we staan want we staan er alleen de avond en nacht maar. Morgenochtend vroeg zijn we toch weer weg…. ‘.
Het was al donker toen we de auto loskoppelden en hebben nog even de stoeltjes buiten gezet om in de zwoele zomeravond te genieten na een hete dag in de auto… Gelijk gauw de mail na kijken….
Het eerste bericht is gelijk feest. HOERA… De laatste pup Dunque mag ook naar Nederland komen.
Sandra, die één van onze opvangadressen vertegenwoordigt en die eerder ook Kim heeft gevangen, liet per mail weten in de gelegenheid te zijn om Dunque een plekje te kunnen geven tot hij geadopteerd zou zijn. Dat was natuurlijk geweldig nieuws die zo’n avond een heel leuke wending geeft. Alles is beter dan zo’n kleintje de winter in een asiel door te laten brengen. We hebben gelijk Piedy en Juan Carlos geïnformeerd dat sze ook het koffertje van Dunque klaar moeten zetten… Die waren blij verrast en ze verklapten ons dat er eigenlijk stiekem al een beetje op hadden gerekend…. Zijn koffertje stond al klaar…!!!We staan op een mooie camping die ook direct aan het strand is gelegen. Natuurlijk maakten we een avondwandeling en heeft Sally ook de camping verkend. Toen we op het strand uitkwamen was de gewaarwording van het losse zand tussen haar teentjes hèt sein om helemaal dol te worden… geweldig om te zien … kon ze eindelijk weer eens uit haar bolletje gaan na twee dagen achterbank.
Om 23.00 uur zijn we gaan slapen want we hadden morgen nog zeker een rit van 8 uur voor de boeg…… Dankbaar voor het uitje nam Sally tussen ons plaats op het bed en bleef ze roerloos liggen om ons niet wakker te houden… nou ja misschien was ze ook wel moe van het rennen in het losse zand maar goed, dat klinkt nou eenmaal niet zo aandoenlijk…
Toen werd het ochtend. Rond 04.00 uur werden we gewekt door aanzwellend geruis van de wind. Af en toe 
voelden we de caravan trillen. Hm… dat zag er niet zo best uit…. Om een lang verhaal kort te maken… de wind was dermate sterk dat het niet verantwoord was om met de caravan de weg op te gaan.
voelden we de caravan trillen. Hm… dat zag er niet zo best uit…. Om een lang verhaal kort te maken… de wind was dermate sterk dat het niet verantwoord was om met de caravan de weg op te gaan.Gegijzeld door de elementen wisselen we de laptop en de drankjes af met een korte wandeling op het strand… lekker uitwaaien.
Net waren we Sally ineens kwijt. Ze was van het strand alvast het pad opgerend dat toegang verschafte naar het strand. We snapten maar niet waarom ze zo raar deed en ineens de kuierlatten had genomen. Toen zagen we dat in de verte een meneer met een felgekleurde surfplank met zeil van de waterlijn haar richting op kwam lopen. Zo’n engerd in een zwart glimmend pak met die grote dingen bij zich….. daarvoor kun je beter vluchten….
Gezien we niet voor 12.00 uur de camping zullen verlaten moeten we er een dagje erbij boeken. Sally mag even de caravan bewaken als we naar de receptie lopen. En geloof ons maar… dat doet ze goed. Staande op de tafel kan ze de omgeving goed in de gaten houden. En laat nou geen onverlaat de euvele moed hebben om te dicht bij de caravan te komen….
Nu we dus op zeker hier de rest van de dag moeten verblijven, geeft ons dat mooi de tijd om met jullie wat info te delen die anders op de plank zou blijven liggen.Losse feitjes die de tijd vullen…
>>>> Wisten jullie dat de website van dierenmissies, die sinds begin april 2011 in de lucht is, al meer dan 15.000 bezoekers heeft gehad?<<<<<<
>>>>> We kregen een paar dagen geleden een mailtje toegestuurd met een verzoek van Alma (Almeria) die bij Golida en Lammert is Zwartewaal is gaan wonen… graag laten we zien hoe zij, als voormalig asiel hondje uit Tobarra, iets gedaan wil krijgen van haar nieuwe baasjes…
| Lieve Oom Ton, Kan jij die mensen (Golida en Lammert) vertellen hoe het ging in Spanje, dat wij iedere dag ‘smorgens verse croissantjes en stokbrood kregen, en dan gingen we bij het zwembad liggen, op onze handdoekjes, dan gingen die mensen daar koffie drinken, kregen wij de koek. Er stond ook altijd koude melk klaar Altijd! Er werden snackjes rondgedeeld en we konden kiezen uit gebraden kip of gebakken vis Iedere dag! Ik heb van de week sinees gegeten. Baa Bie Pang Pang, Was erg lekker, maar dat hadden we in Spanje ook Altijd, O, ja Als jullie toch daar zijn, mijn zonnebril en string liggen nog bij het zwembad, als je die mee terug kan nemen. Veel liefs van Alma.
|
Natuurlijk zullen we even bij het zwembad kijken…. ?!?!?!?!We zullen Marvel alvast vragen om rond te kijken.
Hij ligt er nu toch de hele dag in…
Hij ligt er nu toch de hele dag in…
Ondertussen kregen we mailtjes van mensen uit het hele land die Dierenmissies een warm hart toedragen en aanbieden om ons te vrijwillig te willen helpen. Dat is natuurlijk geweldig..!!!! We kijken uit naar het moment dat we met Anneke uit Zaandijk en Jolanda uit Brunssum nader kennis kunnen maken.
Het is 15.00 uur. De zon breekt door en het is gelijk erg warm achter het glas in de caravan. Het waait nog steeds behoorlijk en we voelen nog steeds dat de caravan af en toe schudt. Toch hebben we goede hoop dat het 
zonnetje een voorbode is voor rustiger weer.
zonnetje een voorbode is voor rustiger weer.Gelijk zien we een nieuwe golf aan windsurfers aan onze caravan voorbij gaan. Vol goede moed lopen ze met de surfplanken en, in de mast en giek gespannen, zeiltjes richting het strand. Na een halfuurtje besluiten we ook nog een keertje naar het strand te lopen. Belangstellend kijken we uit naar een spektakel van op de golven dansende surfers die met grote snelheid langs de kust scheren. Niets is minder waar. De eerste teleurgestelde surfers komen het strand aflopen. Hun planken en zeilen achterlatend in de duinen, wachtend op ietsje minder wind. Ik moet er inwendig om lachen… moeten ze Sally maar niet zo laten schrikken… denk ik heimelijk maar ergens vind ik het wel moedig dat je op die manier de golven probeert te trotseren. Het is gewoon net even te heftig…
We moeten er vanuit gaan dat morgen het weer tot rust is gekomen. Alles is gewoon een dagje opgeschoven ten koste van de tijd dat in we Segunto zouden verblijven. Het is niet anders… hier was het ook mooi…. Alleen winderig…
Op naar de nieuwe dag…
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.
Er zijn nog geen reacties op dit artikel. U kunt als eerste reageren!