Nieuws: Dierenmissies Weekjournaal van 20 september 2015

Beste mensen,

Deze week hebben we maar liefst twee reisbeschrijvingen. Die van Tuba, Boira, Era, Demi en Rova en de reis van Jacky waarbij zes hondjes verenigd werden met hun baasjes. We hebben weer meer dan genoeg te vertellen want er is ook weer van alles gebeurd. Beleef de gebeurtenissen van deze week met ons mee. Lees over de onderwerpen: De speciale actie  voor Dierendag voor de honden in het asiel Odena, De reis van Tuba, Era, Boira, Rova en Demi, Adoptie van Vegano gaat niet door, De komst van Indy, De reis van Jacky naar Nederland, Zara in de belangstelling, Abeltje In Memoriam, Goed nieuws voor het baasje Bep van Albertje, Indy heeft misschien al een baasje gevonden, Jacky’s nieuwe baasjes. Het wekelijkse culinair hoogtepunt van uw hond: Puree met kip, Ingezonden stukjes over: Tuba, Boira, Rova en Demi, De (on)zin van de week over “Is er een prijs voor de loyaliteit van een vriend?”. De beschikbaarheidsagenda voor vakantieopvang. 

Heeft u een opmerking of wilt u iets kwijt over hetgeen u gelezen heeft? Maak dan vooral gebruik van het reactie-formulier onder aan het Weekjournaal.!!!!

4 oktober WERELDDIERENDAG komt er aan:

 

 

De week van dag tot dag:  .

De reis van Tuba, Era, Boira, Rova en Demi.

Het zou een bijzondere autoreis worden. Buiten de adoptievluchten met Transavia maakten Annerie en ik voorheen de autorit met de caravan en namen we altijd ook onze eigen beestjes mee als we geadopteerde hondjes gingen halen. Omdat we plots niet gebruik konden maken van het vervoer van het wegtransport van de Belgische vervoerder, waren we genoodzaakt zelf het vervoer te verzorgen. Tuba is te groot om te reizen per vliegtuig dus zat er niets anders op dan met de auto te gaan. Natuurlijk konden nu onze eigen hondjes niet mee en moest Annerie bij hen blijven en de rit op afstand volgen. Een extra uitdaging was de korte tijd die, in verband met werk, deze reis mocht duren. Dit betekende dat er non-stop gereden moest worden. Wat waren we blij dat we onze buurman Wout bereid vonden om als tweede chauffeur de reis mee te maken. Toen we hem vroegen of hij wellicht zin had om binnen 48 uur zo’n autorit van 3200 km te maken, had hij direct zijn agenda te voorschijn gehaald om twee reizen te plannen. Ook op de tweede autorit hebben we Athos die te groot is om te vliegen.

Zaterdag 12 september 2015

Buurman Wout

Omdat ik tot 16.00 uur moet werken zorgt Annerie voor een berg broodjes en een sloot koffie en andere lekkere dingen voor onderweg.
.
Om 18.00 uur rijden mijn buurman Wout en ik met de kleine Ian, die een weekje bij ons had gelogeerd, van huis weg richting Veldhoven. Ian mag plaats nemen in een flinke bench die later gebruikt zal worden voor het vervoer van de hondjes uit Spanje. Hij vindt het prachtig en gaat zich direct nestelen om zo comfortabel mogelijk te liggen.

Als we een paar uur later in Veldhoven aankomen nemen we afscheid van de kleine Ian.

De aangeboden koffie slaan we vriendelijk af. We willen snel door want de weg is nog lang.

Met Ian weer in zijn vertrouwde omgeving  worden we voor een tweede keer uitgezwaaid en kon het tomtommetje ingesteld worden op Odena Spanje… nog zo’n 1452 km voor de boeg.

.

.

.

Zondag 13 september 2015

De reis verloopt voorspoedig en als we niet te maken hadden gehad met een opgebroken weg, waardoor het tomtommetje in  de war was geraakt, waren we daar een uur eerder aangekomen. We hadden afgesproken bij een bezinepomp in de plaat Iqualada waar Miranda ons zou voorgaan naar het asiel omdat het een beetje moeilijk is uit te leggen hoe je moet rijden. Dat is niet zo gek want vanaf de bezinepomp moet je een weg in rijden die overgaat in een zandweg die vervolgens drie kilometer lang door de bergen slingert voordat je bij het asiel komt. De natuur is prachtig maar als je niet beter wist dan had je al lang terug gedraaid omdat er geen eind aan lijkt te komen.

.

Dan ineens zie je het hek en worden we door Miranda uitgenodigd om naar binnen te rijden.

.

.

.

.

.

.

Klik op foto om filmpje te starten

Natuurlijk worden we rondgeleid op het asiel en dan zien we voor wat voor moeilijke taak Miranda en haar Vriend Roger staan. Het asiel aldaar is gelegen op een berghelling waar op meerdere niveaus een vlakte is gecreëerd.

Roger tussen de honden die even vrij kunnen lopen

Hierop staan een lint van stenen kennels op een rij waar 3 tot 5 honden per kennel in wonen. Voor deze kennels is een uitloop terrein waar ze in kleine groepen, van de honden die bij elkaar kunnen, mogen verblijven wanneer de kennels schoon gespoten worden. Zo kunnen ze 15 tot 20 minuten per dag vrij rondlopen.

Links daar van is een terrein gecreëerd waar wat oudere honden verblijven. Die lopen los en zij hebben nu nog oude varia kennels als huisje maar dat is natuurlijk volstrekt ongeschikt om de winter in te gaan. Daarom zijn ze een project gestart om houten verblijven te maken van oude pallets. zie onderstaand filmpje.

Op het lager gelegen terrein staat een houten keet. Dit is een multifunctionele ruimte. Hier staan hun spulletjes, voer, tafel en allerlei hondenspullen opgeslagen en daar kunnen honden even in afzondering worden gezet. Er is geen stromend water. Water moet worden opgepompt uit een reservoir in het dal. Daarvoor hebben ze de beschikking over een generator die de zware waterpomp van stroom kan voorzien. Diezelfde pomp zorgt dus voor water dat in een plastic opslag pompt waaruit zij de honden van water kunnen voorzien.

Helaas is er dus geen constante stroomvoorziening om een koelkast voor medicijnen op aan te sluiten, verlichting op het terrein te hebben of om een kopje koffie te zetten op het asiel. Uiteraard is er ook geen verwarming. De honden moeten warm gehouden worden met stro. Dat zijn de omstandigheden waarin Miranda en Roger, met af en toe een vrijwilliger, de 149 honden verzorgen.

klik op foto om filmpje te starten

Maar onze grootste belangstelling ging natuurlijk uit naar onze reizigers. Tuba en Boira liep daar rond op het grote terrein bij de keet en kwamen ons direct begroeten. Era moesten we uit haar kennel halen want vanwege haar recente loopsheid had ze wel erg veel belangstelling van de reuen die daar rond liepen en de twee kleintjes Rova en Demi had Miranda zolang in de keet een plekje gegeven.
.

Toen even later ook Boira binnen kwam moest die natuurlijk ook eerst geknuffeld worden.

Onze auto stond vlak bij de keet geparkeerd en stond wijd open om zoveel mogelijk de warmte uit de auto te laten tochten voordat we zouden gaan rijden.

Vegano die de passagierszijde inspecteerde

Even het bed van Era en Tuba testen

Dat er veel belangstelling was voor de auto en dat zelfs de hond van Miranda even de ligplaats wilde testen waarop Tuba en Era de reis zouden maken.

We wilden alles zien en hebben ook veel gezien maar dan is  de tijd toch weer te kort en werd het tijd om weer te gaan rijden. Dus het inladen kon beginnen.

.

.

.Al gauw hadden Boira en de kleintjes Demi en Rova hun plekje gevonden in de benches die we in de auto klaar hadden staan.

Boira, Demi en Rova lagen zo ‘eerste rang’ om te zien hoe Tuba en Era hun plek in zouden nemen. Dat ging als volgt:

Omdat Tuba dicht bij de achterkant van de auto staat leek het ons verstandig om die grote tante eerst een plekje te laten zoeken.  Ik heb me door Tuba een beetje in de maling laten nemen. Uit respect voor haar leeftijd en vanwege haar stijve achterhand voelde ik me geroepen om Tuba mee te helpen om in de auto te komen. Tja dan is Tuba in eens een hele flinke dame…

eerst de voorpoten in de auto zetten …

dan de achterpoten erin tillen….

vervolgens een beetje op laten schuiven zodat ook Era er in kan ..

zelfs Roger moest er aan te pas komen om Tuba op te laten schuiven ….

.

.

.

.

.

.

Maar alles bleek echt niet nodig want toen we ons omdraaide naar Era was ze er al weer uit en even later zou  ze er ook zelf weer inspringen om zelf een plekje naast Era te zoeken.

Ondanks de toeter van Era was er ruimte genoeg voor die twee. Zo namen we afscheid en gingen we de avond en nacht tegemoet.

.
Maandag 14 september 2015

.

Om de vier uur hadden we een plaspauze en konden de hondjes even wat drinken. We reden al snel de duisternis is en elke parkeerplaats was voor de hondjes bijzonder.

Met tweeën is het makkelijk een rondje lopen maar arme Wout moest steeds even alle riemen vasthouden zodat ik een foto kon nemen. Dan moet je oppassen dat je niet je nek breekt omdat ze erg nieuwsgierig zijn en alle kanten op lopen als je stil staat voor de foto… Tja..

.

Het was niet de hele weg droog en ook wij hebben een staartje gekregen van flinke regenbuien. We hoorden het al een tijdje donderen in de verte maar gelukkig bleef het onweer bij ons uit de buurt. Op sommige momenten was de regen zo heftig dat we bijna geen hand voor ogen konden zien.

Toen het ochtend werd reden we weer in droog weer. Dat was het moment om tijdens een plaspauze niet alleen drinken maar ook eten te geven.   Era die met haar kap als stofzuiger alle restjes op at die de anderen achter hadden gelaten, maakte zo de parkeerplaats weer schoon. Natuurlijk werden de medicijnen niet vergeten en konden we zo weer verder.

.

Zo kachelden we door en waren we rond de middag op de afgesproken parkeerplaats bij de MacDonalds naast het stadion van MVV in Maastricht.

Met een schijnend zonnetje op het grasveld was het goed toeven. Daar stonden Sandra en Marion al te wachten op Boira. We lieten gauw alle hondjes uit de wagen zodat ze allemaal even de poten konden strekken want Rova en Tuba moesten hierna natuurlijk nog een heel stuk rijden. Terwijl we nog even stonden te wachten op de andere baasjes waren Demi en Rova zich aan het uitsloven op het grasveld .

.

.

.

.

Al gauw kwamen Jo en Inge met hun dochter om Era te verwelkomen.  En als kort daarna ook Ilona en Calogero voor Demi arriveren is alles compleet

Gauw een mooi nieuw riempje aan en kijk wat en knapperd…..

We overhandigen de paspoortjes en dan wordt het tijd om afscheid te nemen zodat we vlug door kunnen gaan naar de baasjes van Tuba die in de Kring van Dorth wonen. Rova gaat weer terug in haar bench en Tuba springt weer zo achter in de wagen en zo vertrekken we voor het vervolg van de reis.

Het is duidelijk dat dit een adres is waar Tuba meer dan welkom is.  Lonneke komt ons al tegemoet en we laten Tuba rustig haar nieuwe huis verkennen. Daar wachten nog een groep hondjes op haar komst die stuk voor stuk aan haar worden voorgesteld. Als even later baasje Arnold thuis komt dan is de boel pas compleet.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

We maken ons op voor het laatste stuk van de reis. Rova die geduldig in de auto had gewacht zou nu eindelijk naar haar baasjes gaan in Meppel.

Rond vijf uur kwamen we daar aan en eindelijk ontmoette Rova haar baasjes Froukje en Bert en haar nieuwe vriendje Nelson. Ze moest haar vriendje Demi missen maar kreeg daar Nelson voor terug.

.

.

.

Hun jongste zoon  Mike vindt de maat van Rova maar ‘zo zo’ en ziet zich nog niet op straat lopen met zo’n frummeltje.

Ach dat komt wel goed. Rova gaat ook zijn hart wel veroveren.

In ieder geval gingen Rova en Nelson met Froukje nu eerst een rondje lopen want ze had vier uur in de auto gezeten. Het bleek dat ze zoveel indrukken had te verwerken dat ze tijdens deze wandeling niets had gedaan maar liever de tuin prefereerde om haar eerste plasje in Meppel te doen.

Wout en ik reden vervolgens naar IJhorst waar Annerie met onze hondjes op ons wachtte. Het was tegen 19.00 uur toen we een biertje konden inschenken op een zeer geslaagde reis.

Dinsdag 15 augustus 2015

Het is een dag waarop er weer gewerkt moet worden. Annerie heeft de hele auto weer leeg gemaakt. Alle kennels zijn er weer uitgehaald want de komende reis (op 3 tot 5 oktober) zullen minimaal die grote honden (Athos Apolo en Kaya) de reis maken en hebben we weer een andere indeling nodig.

Het is een dag waarbij we eens op het gemak de foto’s van  de reis bekijken maar lang heeft dat niet geduurd want een beetje vroeg naar bed was wel nodig.

============

Adoptie van Vegano gaat niet door

Vandaag krijgen we het bericht dat helaas de adoptie van Vegano niet door gaat. De twijfel of Vegano geschikt is voor de bovenwoning met een open trap naar het woongedeelte blijft. Ondanks dat de gewrichten en poten goed zijn onderzocht blijft de wat slungelige manier van lopen op de scherpe steentjes van het asiel zorg geven. We vinden het een goede beslissing want bij elke vorm van twijfel moet een adoptie niet doorgaan. We vinden vast wel een ander lief baasje voor hem want hij is de liefde zelf…

Woensdag 16 september 2015

De komst van Indy

Zoals we al schreven in het  vorige weekjournaal zijn we voor Indy op zoek naar een nieuw baasje en zou ze vandaag bij ons komen omdat het bazinnetje niet meer voor haar kan zorgen. Het is een leuk weerzien al is de reden van haar komst natuurlijk niet zo leuk. Het is duidelijk dat ze al eens eerder bij ons gelogeerd heeft want eenmaal bij onze hondjes neemt ze haar plekje moeiteloos weer in en weet ze nog maar al te goed dat aan het eind van de avond het een wedstrijdje is om als eerste een lekker plekje op bed te vinden. Pichi en Sally zijn nu nog buitenbeeld dus kun je begrijpen waar arme Annerie moet slapen… .

Donderdag 17 september 2015

De reis van Jacky naar Nederland

Zoals we eerder hebben bericht is ook Jacky geadopteerd en wachten de baasjes Johan en Carla uit Friesland al sinds eind juli op zijn komst. Moest er eerst nog gewacht worden op de officiële termijn van 21 dagen om het Engelse baasje dat Jacky in de steek had gelaten de kans te geven hem op te  komen halen. Vanaf het begin stond al vast dat Jacky vanuit de Zuid Spaanse stad Coin met Linda mee zou komen naar Nederland. Enkele dagen geleden heeft Jacky nog een bad gehad om ervoor te zorgen dat hij op zijn mooist kennis mag maken met zijn nieuwe baasjes.

Eindelijk is dan de grote dag aangebroken.

Het reisgezelschap bestaat uit Linda haar goede kennis Bert en Jacky, Sjors en Moos. Haar derde hond Jax blijft deze reis even bij haar zus en zwager in Spanje.

Dan is de auto gereed om te vertrekken een heerlijk bed voor de drie schatten met Jacky op de voorgrond. Ja zo is het wel uit te houden. Het is natuurlijk erg warm en wat is er dan niet lekkerder dan af en toe even de kop buiten het raam te steken.

Eenmaal aan het rijden vinden ze wat rust en wordt er lekker opgeschoten. Jacky blijft dicht achter Linda zitten en moet echt alles in de gaten houden.

.

.

.

.

Ze maken lekkere vorderingen en na wat stops om te plassen, stranden ze in het Campenille Hotel in Alicante.

Waar Linda moet slapen is nog niet geheel duidelijk. Zoals we al eerder hebben laten zie kennen we dat verschijnsel.

========

Zara in de belangstelling

Toen Zara in juni van dit jaar in het asiel kwam was het al snel duidelijk dat zij gewond moet hebben in een liefderijke omgeving. Waarom ze zwervend aangetroffen is weten we niet. Omdat ze geen chip had is haar eigenaar niet te achterhalen. Nergens is aangifte gedaan van vermissing en moeten we aannemen dat ze toch bewust is achtergelaten. Nu is er een bazinnetje die overweegt Zara op te nemen in haar gezin. Zara is gewoon te zacht van karakter om zich echt lekker te voelen in het asiel. Elke mogelijkheid om met mensen in contact te komen grijpt ze aan. We hopen dat ze met het transport op Dierendag ook mee mag komen met Athos, Apolo en Kaya.

Mocht zij werkelijk haar gouden mandje hebben gevonden dan hebben we op deze reis naast deze vier geluksvogeltjes in de auto nog plek voor 1 Spaanse stakker die Hollandse makker mag worden.

======

Vrijdag 18 september 2015:

Abeltje In Memoriam

Op 30 maart 2014 mocht het stokoude hondje Abeltje bij Astrid en  Niek gaan wonen. Het was tijdens de feestelijke dag van de Dierenmissies Reünie dat zij Abeltje in de armen namen en hem een geweldige oude dag beloofden. . Beste Ton en Annerie, Gisteravond  bleek Abeltje heel slecht te zijn. Hij heeft vannacht in de keuken geslapen op een kussen en een warme kruik. Hij kon helaas niet meer lopen, vermoedelijk heeft hij een attack gehad. Hij at en dronk wel als we hem boven z’n bakje vasthielden  dus hij m is tot op het laatste moment niks tekort gekomen maar het ging  echt  niet langer meer, hij kon niet meer wandelen. Daarom is de dierenarts vanmiddag gekomen en Abeltje is om half één heel rustig thuis  ingeslapen. We hebben in alle rust voorgoed afscheid genomen van ons lieve kleine oude mannetje, z’n rust is hem gegund.  Een verdrietig maar goed besluit. We zijn blij hem ruim anderhalf jaar bij ons te mogen hebben gehad. We zullen hem missen, die kleine aandoenlijke Abelito in z’n rode jasje. Bedankt dat jullie hem naar Nederland hebben gehaald. We hebben van hem genoten! . We konden niets anders dan hen laten weten dat we met hen mee leefden en veel respect hebben voor hun zorg die hij in de laatste levensfase van zijn leventje mocht krijgen. . Beste Astrid en Niek, Hoewel we wisten dat Abeltje op zijn laatste pootjes liep, is het toch een schok als je dan hoort dat hij er niet meer is. Jullie liefdevolle opvang, waarbij niets te veel was, heeft hem een heerlijke veilige 18 maanden gegeven die hij nimmer had kunnen krijgen in het asiel. Dat lijkt misschien niet zo veel maar is vergeleken met mensenjaren een onbekommerde oude dag van 9 jaar. Hartelijk dank voor de zorg die jullie hem gaven waarbij respect voor zijn leeftijd, verwarde geest en aan zijn behoefte om eindeloze wandelingetjes te maken tegemoet werd gekomen. Wij nemen dáár onze pet voor af. We hopen dat Saar en Bonne jullie zullen helpen troost te vinden. . Inmiddels is Abeltje begraven en is er op gepaste wijze afscheid genomen . Beste Ton, dankjewel voor je ontzettend mooie woorden, dat doet echt goed. Altijd heel naar  en verdrietig om een hond te moeten missen maar we konden niet anders dan hem dit gunnen, hij was echt helemaal op. Gelukkig heeft Abeltje tot op het laatst kunnen eten en drinken, dus hij is heerlijk warm en voldaan vertrokken. Ik hoop altijd maar dat de eeuwige jachtvelden bestaan waar ook onze Abeltje ongehinderd en zonder enig ongemak vrij en blij zijn wandelingen kan voortzetten.  Dat deed hij zo graag…. Zo klein als hij was laat hij een grote leegte achter. Saar en Bonne geven troost, evenals jullie hartverwarmende woorden. Dank daarvoor. Liefs en groet, Astrid ook namens Niek

===========

Vervolg van Jacky’s reis

Linda zegt:

Vandaag tot even voor Lyon gereden en alles weer voorspoedig gegaan…
Jacky blijkt dus ook echt een ideale reishond, vindt alles prima.
Komt zo nu en dan een knuffel halen onder het rijden en dan weer lekker verder slapen…:-)

“Hèhè…we zijn er… Nu ff lekker doorslapen en morgen weer verder kachelen…”

Maar  iedereen kan zien dat het niet Linda is die als eerste een plekje op bed gevonden heeft.

Zodra er een nieuw bed in zicht is, … Wie het eerst komt …….

.

.

=========

Goed nieuws voor het baasje Bep van Albertje.

Twee weken geleden hebben we gemeld dat Albertje tijdelijk bij dochter Truus verbleef om dat bazinnetje Bep door een fysieke klachten even niet voor Albertje kon zorgen. Elkaar niet kunnen zien is pijnlijk maar niet van elkaars steun kunnen genieten valt emotioneel zwaar. Nu zijn ze weer herenigd en dit weekend gaan ze druk oefenen met familie, vrienden en thuiszorg zodat Bep weer volledig voor Albertje kan zorgen.

================

.

.

Zaterdag 19 september 2015:

Indy heeft misschien al een baasje gevonden

Tiamo die zijn vriendje mist..

Gisteren kregen we een mailtje van een Nederlands echtpaar dat interesse toonde voor Indy en overwogen om haar een plekje te bieden. We waren een beetje verbaasd en terughoudend omdat uit hun berichtje bleek dat ze in Frankrijk woonden en slechts een paar daagjes in Nederland waren. Natuurlijk hebben we alle info omtrent de adoptie toegestuurd en vandaag kregen we een telefoontje dat ze graag kennis wilden maken met Indy. Blijkt dat het echtpaar daar in een bosrijke omgeving woont en, wat ook belangrijker is dat ze ook nog een Yorky Tiamo hebben die onlangs zijn York vriendje is verloren. Nu hebben we een afspraak gemaakt voor volgende week dinsdag. Wie weet mag Indy wel de Franse taal gaan leren….

=============

Linda vetrekt vanuit Orange voor de rit naar Amsterdam

Het is vroeg dag en het lijkt of Jacky nog zo lang mogelijk wil genieten van het hotel.  “Opstaan!” want  de laatste etappe  van de reis naar Nederland wacht. Het ochtendritueel van eerst even een plasje doen is overal hetzelfde dus ook in Orange. Vanavond laat zullen ze in Amsterdam aankomen en morgen zullen Johan en Carla eindelijk hun Jacky in de armen kunnen sluiten.

Wat zal Jacky veel te vertellen hebben….

Tegen middernacht komen ze in Amsterdam aan. Nu eerst even slapen….

Zondag 20 september 2015

Jacky’s nieuwe baasjes  

De grote dag van Jacky is aangebroken. In spanning wordt gewacht op de komst van Johan en Carla. Ze hadden in de afgelopen maanden al zo meegeleefd met het wel en wee van Jacky. Eindelijk was het zover. We hoorden van Linda dat het liefde op het eerste gezicht was en Jacky zich lekker liet aanhalen en zich direct helemaal overgaf aan alle aaisessies met zijn nieuwe baasjes.

.

.

.

.

.

.

Al gauw was Jacky niet meer bij hen weg te slaan en toen ze afscheid namen liep Jacky keurig met Carla mee alsof dit de normaalste zaak van de wereld was.

Jacky gaat een geweldig leven tegemoet in het Friese en we wensen Carla en Johan een leuke onbezorgde tijd toe met hun nieuwe huisgenoot.

Speciale dank van Linda voor de lekkernij !!!!

———————————————————————————————————————–

Frank Los van FreshPC is onze computerdokter die ons eerder geholpen heeft toen de nood aan de man was. Voor een snelle service in Meppel en omgeving kunnen we hem van harte aanbevelen…

————————————————————————————————————————-

NIEUWE RUBRIEK

Het wekelijkse culinair hoogtepunt van uw hond

Een jaar geleden kregen we van Marina (baasje van Sara) een frans kookboek voor hondeneten. Daar staan zoveel leuke recepten in dat we die graag met iedereen willen delen. Nu krijgt u wekelijks, vertaald en wel, één van de recepten voorgeschoteld zodat u uw hond kunt verrassen met uw culinaire kunsten…

 Opmerking: Dierenmissies zet zit zich in principe in tegen alle vormen van dierenleed. De recepten zijn slechts een weergave van de recepten die vermeld staan in het kookboekje en het is aan iedere lezer zelf de afweging te maken of men de bereiding van een recept verantwoord vindt.  Dierenmissies staat niet garant voor uitgebalanceerde voedingswaarden van het recept of de mate van diervriendelijkheid bij de vangst en of voorbereiding van de individuele dierlijke producten die in het recept worden gebruikt.

Deze week:  Puree met kippenborst

Benodigd:

1 courgette
2 wortelen
4 aardappels

250g kippenborst
1 appel
1 eetlepel plantaardige olie
1 eetlepel fijngehakte peterselie

Bereidingswijze: 

• Schil en snijd, een courgette, wortelen en aardappelen in blokjes.
• Doe ze in een pan met 30 cl water, breng het aan de kook, en laat het koken voor 20 minuten op middelhoog vuur.
• Verspreid het mengsel in een blender tot een grove puree te verkrijgen. 
• Snijd de kipfilet en geschilde appel in blokjes,
• Doe dit in een pan en bak het lichtjes aan in olie.
• Laat het 10 minuten sudderen op laag vuur.
• Nemen ze met plantaardige puree en voeg de gehakte peterselie.
• Roer goed.
• Serveer warm of koud.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ingezonden stukje en van Froukje en Bert (baasjes van Nelson en Rova)

Hoi Ton,

Hallo Ton,

Met Era gaat het goed. We zijn afgelopen week met haar naar de dierenarts geweest,. Ze is behandeld geworden voor oormijt en een ontstoken vaginaschede. Ook heeft ze flink de diarree gehad, dit gaat al een heel stuk beter. Ze kan goed met onze Max opschieten en is ook niet bang voor andere hondjes. Slapen doet ze ook veel en vooral in haar mandje. Al met al gaat het best goed met Era. Ze is een rustige, lieve hond, en een hele grote knuffel.

Groetjes Jo en Inge

.De 4-kanten column van Ton: In verband met de twee reisverslagen is er deze week gen column. ..

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

DIERENMISSIES HEEFT UW HULP NODIG KLIK OP DE COLLECTEBUS VOOR MEER INFO …

De Virtuele Dierenmissies collecte is een noodzaak.

SNUFFEL DIERENMISSIES

Wellicht wilt u een mooi cadeautje kopen bij Karlijns Shop, kans maken op prachtige geldprijzen in de Vriendenloterij, kwaliteitsvoer kopen bij Shumafood of eens even snuffelen op Marktplaats tussen de spulletjes van Snuffel Dierenmissies….? Mocht u al meedoen met de Vriendenloterij maar wilt u met uw loten Stichting Dierenmissies steunen? Dan kan dat eenvoudig door één telefoontje te plegen met de Vriendenloterij: 0900 – 300 1400 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Afsluitend hier de (on)zin van de week: “Is er een prijs voor de loyaliteit van een vriend?”.

(met dank aan Jany voor het toezenden van dit plaatje)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maurits van Elswijk is de drijvende kracht achter OnePack waarbij ook zijn vrouw Siriphan haar steentje bijdraagt. Maurits is de bouwer van onze website en onze webmaster van Dierenmissies. Voorts vervult hij tevens de functie van bestuurslid. Geloof maar gerust dat we hem vaak nodig hebben want onze ICT kennis is beperkt.

Hartelijk dank Maurits voor je nimmer aflatende steun !!!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

DE AGENDA voor de vakantie van uw hond. Om te zien of er bij ons een plekje vrij is voor een vakantie van uw makker kijkt u op de onderstaande kalender. De groene data geven aan dat er plaats is.

Voor meer informatie over vakantieopvang van uw huisgenoot(je) KLIK HIER

—————————

Tot zover dit Weekjournaal van Dierenmissies.

We zien uw reacties graag tegemoet.

Groetjes, Annerie en Ton