Vrijdag, 6 januari 2012
Beste mensen,
In alle vroegte werden we wakker in een witte wereld. Hier wilden we niet langer blijven dan strikt noodzakelijk was. Zodra de hondjes waren uitgelaten en eten hadden gekregen zijn we weggereden. Naarmate we dichter bij huis kwamen werd het weer beter. Gelukkig… Dit laatste stuk is voorspoedig verlopen.
Om te zien hoe onze eigen hondjes het reizen beleven kun je geen betere foto bekijken als deze. Tijdens het rijden zoeken de hondjes een plekje op om vervolgens geheel ‘in een slaap-coma’ de tijd te doden. Sally en Botas hebben dat plekje gevonden tussen de voorstoelen en zoals je kunt zien ligt Botas zelfs om de versnellingspook heen gefrommeld. Daisy heeft de volledige achterbank voor zichzelf…. We geloven oprecht dat onze hondjes het reizen niet erg vinden en dat leiden we niet alleen af van 
het feit dat ze vanzelf snel in de auto springen zodra een portier wordt geopend…
Rond 14.00 uur stonden we voor de deur van ons huis in Leidschendam. Alle hondjes mochten in de tuin spelen terwijl wij de caravan leeg haalden. Even snel alle spullen eruit halen die of aan bederf onderhevig zijn of gewassen moesten worden. Daarna mocht het hele gezelschap binnen spelen. Sally moest natuurlijk weer als een idioot alle speeltjes verdedigen en de nodige sporen werden uitgezet door de mannetjes. Ach wat kan de natuur toch mooi zijn…
Het doet me denken aan een appartement dat je voor een paar weken huurt. Het uitpakken is daarbij een belangrijk ritueel om alles een plekje te geven zoals de toiletspulletjes, je kleding en de wekker.. als alles goed staat dan voel je je een beetje thuis in je tijdelijk onderkomen… Dat is bij de hondjes niet anders.. alleen hebben zij geen toiletspulletjes…. Dat ze zich een beetje thuis mogen voelen is niet zo erg na de 2000 kilometer reizen in een vreemde caravan, die overigens ook voor een paar dagen hun thuis was.
Na met allemaal, twee per keer, een flinke wandeling te hebben gemaakt keert langzaam de rust in huis terug. 
Het uitgelaten gedrag van Sally, Daisy en Botas, die blij waren weer thuis te zijn, is genormaliseerd en al gauw hebben ze allemaal hun eigen hoekje gevonden waar ze tot rust konden komen. Kauwend op een oor, botje, kauwstick of piepertje houden ze zichzelf bezig. Het is een makkelijk groepje dat zich keurig gedraagt. Af en toe hoor je plots ergens een snauw vandaan komen als er met wat bravoure van botje wordt gewisseld maar voor de rest is alles in een heerlijke rust gehuld.
Al die tijd hebben de katjes in een bench in de garage gestaan. Dit kon natuurlijk niet zo blijven. De lieverdjes verdienden meer vrijheid. Terwijl Annerie een plekje voor hen in de gang in gereedheid bracht, hield ik de katjes even bezig op de bar. Eigenlijk kan ik beter zeggen dat ze mij bezig hielden. Zoals je kunt zien zijn die twee samen, net als water dat door je handen glipt…
Het is inmiddels 18.00 uur als we zelf voelen hoe de vermoeidheid ons parten speelt. De warmte van ons huis maakt ons slaperig en we besluiten onszelf te trakteren op chinees…
Wij zijn er klaar voor en nodigen alle baasjes van harte uit om op zaterdag 7 januari rond het middaguur hun nieuwe huisgenootje op te komen halen… De koffie staat klaar….
Tot zover…
Groetjes,
Annerie, Ton, Daisy, Botas, Sally, Sisi, Negrita, Tommy, Draco, Kit en Kat
Er zijn nog geen reacties op dit artikel. U kunt als eerste reageren!