Dierenmissie 6: Deel 9, Kerstmissie – Laatste overnachting in Noord Frankrijk

Donderdag, 5 januari 2012

Beste mensen,
Voor we konden vertrekken hadden we nog wel het een en ander te doen. Hier was het een koude bedoening en stonden we in de stromende regen.

De start van de dag:
Negrita bleek nu diarree te hebben. Vermoedelijk de stress of iets verkeerds gegeten. In ieder geval moesten en moeten we haar in de gaten houden. Vlak voor dat we weggingen zag Annerie dat Negrita, die nog los in de caravan rond liep, niet langer haar behoefte op kon houden. Snel tilde ze haar op en gaf ze haar aan mij en liet mij snel uit de caravan springen. Dat ik nog op mijn blote voeten stond had ze even niet gezien. Op zich was dat niet zo erg maar die verdomde steentjes doen zo’n verrekte pijn als je erop stapt, laat staan als je zo uit de caravan springt met een hondje in je armen. Net op tijd gelukkig. Enfin, de beestjes uitlaten in de regen, zo vlak voor vertrek was natuurlijk niet zo geslaagd maar dat kon niet anders en dat werd ook gedurende de reis niet beter.

Uiteindelijk zijn we dus rond 10.00 uur vertrokken uit Lyon en na drie sanitaire stops waren we rond 18.00 uur op een parkeerplaats waar een restaurant bij was waarbij we dicht bij de caravan konden eten. Voor we hier stonden hadden we weer het een en ander meegemaakt.

Op zoek naar een restaurant:
Toen we rond 15.00 uur de doggies weer hadden uitgelaten gingen we op zoek naar een plekje waar we ook een maaltijd konden gebruiken. Vanaf dat moment tot we hier arriveerden was er nergens een restaurant aan de zelfde kant van de weg als waar we moesten parkeren.

Daarbij werden we een aanwijzing boven de weg gewaar die ons waarschuwde voor een ongeval dat zich 25 kilometer verder op had voorgedaan. Naarmate we dichterbij kwamen ging de regen over in een fikse hagelbui die de hele weg wit maakte. De eerste tekenen van een winters onthaal viel ons ten deel. Toen we bij het ongeluk aankwamen was de weg weer nat van de regen en zo sukkelden we door van parking naar parking met steeds een restaurant aan de overkant van de snelweg die alleen met een loopbrug te bereiken bleek. Aangezien we niet de caravan uit het zicht en alleen willen laten waren die foerageplaatsen geen optie voor ons. Ons restte dan niets anders dan terug de snelweg op te draaien op zoek te gaan naar de volgende gelegenheid.

Enfin nu zijn we dus hier aanbeland. Beslist geen ideale plek om de hondjes uit te laten. Smalle stroken met groen tussen de parkeerplaatsen van de vrachtauto’s. Dat zijn de enige groene plekken die er te vinden zijn.  De hondjes moesten nog heel even wachten omdat we eerst snel een hapje zijn gaan eten. Toen we een kwartiertje later weer buiten in de regen stonden was het opnieuw tijd om de hondjes uit te laten. We hadden de taken verdeeld. Annerie ging in de caravan zorgen dat ze één voor één aangegeven werden en ondertussen voorzien werden van wat lekkers en drinken en ik liep met de hondjes de smalle stroken af in de hoop dat ze snel hun behoefte zouden doen. Meer hondjes tegelijk uitlaten is hier niet mogelijk en veel te gevaarlijk. De enige die geen last heeft van het weinige gras is Negrita. Gelukkig is zij blijkbaar gewend is om ook op de verharde weg haar behoefte te doen. Laat dat nou, met haar dunne ontlasting, goed uitkomen…

Kitty

Zambra

Ook goed nieuws te melden:
Ondertussen hebben we mailtjes gekregen waarin stond dat we vermoedelijk nieuwe baasjes hebben gevonden voor Kitty (links) en Zambra (Rechts). Dat zijn natuurlijk berichten die ons erg blij stemmen en ook alle hindernissen van de rit doen vergeten. Zo kunnen we alweer langzaam aan het transport gaan denken voor deze twee geluksvogeltjes… Vermoedelijk zal dit voor hen de Maart-Missie worden.

Op naar de laatste etappe:
We gaan proberen vroeg te slapen want we denken dat we vaak wakker zullen zijn. Het is zo druk hier dat je constant het verkeer op de snelweg langs hoort razen en vlak naast ons de vrachtwagens hoort aankomen en vertrekken.  Maar eerst wordt het weer tijd om de regen en kou in te gaan om de hondjes één voor één uit te laten. Jippie… pfff

We kijken uit naar morgen want dan zullen we, vermoedelijk in de avond/nacht, in Leidschendam in een warm en droog huis aankomen. Geloof ons maar gerust dat we ook deze keer blij zullen zijn als het eenmaal zaterdag is geworden en ook deze missie tot een goed einde is gebracht.

Tot zover…

Groetjes,

Annerie, Ton, Daisy, Botas, Sally, Sisi, Negrita, Tommy, Draco, Kit en Kat